امتحان-الهی

امام علی علیه السلام در کلمه چهل و دوم نهج البلاغه می فرماید: «وَ قَالَ ع لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ فِی عِلَّةٍ اعْتَلَّهَا جَعَلَ اللَّهُ مَا کانَ [مِنْک ] مِنْ شَکوَاک حَطّاً لِسَیئَاتِک فَإِنَّ الْمَرَضَ لَا أَجْرَ فِیهِ وَ لَکنَّهُ یحُطُّ السَّیئَاتِ وَ یحُتُّهَا حَتَّ الْأَوْرَاقِ وَ إِنَّمَا الْأَجْرُ فِی الْقَوْلِ بِاللِّسَانِ وَ الْعَمَلِ ...

دنیا خانه امتحان و آزمون انسان است. در کارکردهای آزمون سخن بسیار است

هر چند که «بلا» عنوانی کلی است و موارد دیگری که خواهد آمد را شامل می شود، ولی به واسطه اهمیت مطلب آن را جدا آورده ایم

امتحان و آزمایش انسان ها از سوی خداوند متعال از سنت های الهی است که در واقع هدف ابتدایی از خلقت انسان هم این دو عنصر بوده است. قرآن کریم می فرماید:

به خداوند اعتقاد دارم، اما این شبهه به وجود آمده که چرا خدا ما را اجباراً خلق کرد و سپس فوری در معرض امتحان قرار داد و

در بخشی از آیات قرآن کریم فرمود گرچه انسان در معرض آزمون هست؛ ولی آن امتحان ‌های مهم، سالی یکی دو بار است

یکی از سنت های الهی، رشد مردم در لابلای حوادث و آزمایش های پی در پی است. اینجاست که حجت خدا بر خلق تمام می شود و سعادت و شقاوت قابل تفکیک می گردد

امتحان حضرت ابراهیم علیه‏السلام   پیامبران الهی، در معرض امتحان‏ها و آزمایش‏های فراوانی قرار گرفته‏اند و پس از موفقیت در آن‏ها، شایسته مقام نبوت و یا امامت و دریافت مقامات دیگر شده‏اند

در اثر آزمایش و امتحان الهی، خوبی‌ها و بدی‌های انسان جلوه می‌کند و به قولی، رو می‌شود

زندگی بر محور چهار چرخ( ایمان و اعتقاد – عمل صالح – قدرت اراده و انتخاب – و شوق و امید ) می گردد.