خواندنی ها برچسب :

تسبیح

استخاره در لغت به معنی خیرخواهی از خداست؛ اما در اصطلاح و عمل، نوعی از مناسک دینی است که نه اختصاص به مسلمانان دارد و نه به شیعیان؛ اما هر مذهب و دینی، آدابی اختصاصی برای آن تعریف کرده است. رواج استخاره در آیین زرتشت و مسیح نشان می‌دهد که پناه بردن به منبع بی‌انتهای دانش و خیر، یک آموزه فطری و دیرینه است.
واژه «تَسْبیح» از ریشه «سبح» در اصل به معنای «تنزیه خدا » و «سبحان الله گفتن» است؛[1] اما در عرف فارسی به مهره‌هایی که برای به خاطر سپردن شماره تعداد ذکرها با نخ به هم کشیده شده نیز «تسبیح» گفته می‌شود و در زبان عربی نیز به آن «سبحه» می‌گویند.
در آیات و روایات برخی زمان ها را برای دعا و تسبیح مناسب تر دانسته است. دسته ای بر شب، نیمه شب و دسته ای بر سحرگاهان، قبل از طلوع و غروب آفتاب، بین الطلوعین و
نوشته : استاد حسین انصاریان
تسبیح برای به خاطر سپردن تعداد تسبیحات است، اصل این موضوع به هر روشی ممکن است انجام شود.
یاد خدا و ذکر او، همواره آرامش دهنده قلوب انسان ها است. قرآن کریم ذکر و یادآوری خداوند را در تمام مراحل زندگی گوشزد کرده و بر آن تأکید فرموده است
چشمانم را باز می کنم و نگاهم را دور تا دور اتاق می چرخانم.کنج اتاق مادر روی سجاده نشسته و ذکر می گوید و با هر ا
بسیاری از کارهای ما بر اساس استخاره انجام می شود و معتقدیم با استخاره، از خداوند طلب خیر می کنیم. استخاره مطمئن ترین پناهگاه آدمی برای ورود به بهترین کارهاست
پیشخوان