امید بزرگ‌حدادپلاستیک پلیمر مصنوعی یا نیمه‌مصنوعی ساخته بشر و ارزان، سبک، محکم، با دوام و مقاوم در برابر خوردگی است.
به گزارش به نقل از شرق ،این ویژگی‌ها باعث شده که در دهه‌های اخیر تولید جهانی پلاستیک به‌طور چشمگیری افزایش یابد (1.7 میلیون تن در سال 1950 به 335 میلیون تن در سال2016) و در بسیاری از صنایع استفاده شود. روند رو به رشد تولید پلاستیک، تغییر الگوی مصرف‌کنندگان و افزایش جمعیت، به استفاده بی‌رویه از پلاستیک در آینده اشاره دارد.
این در حالی است که کمتر از 10 درصد از مواد پلاستیکی بازیافت می‌شوند و مابقی به سوی محل‌های دفن زباله روانه می‌شوند و قرن‌ها طول می‌کشد تا شکسته و تجزیه شوند. پلاستیک به دلیل سبک‌بودن به‌راحتی با وزش باد جابه‌جا می‌شود و آلودگی ماندگاری را در سطح زمین پخش می‌کند. بنابراین معضل اصلی پلاستیک، تجزیه‌ناپذیربودن آن است.
یکی از نگرانی‌ها، انباشت پلاستیک در محیط‌های آبی است که حدود 80-85 درصد زباله‌های دریایی را تشکیل می‌دهد و شامل انواع باقی‌مانده‌های پلاستیکی تورهای ماهیگیری، طناب، کیسه و بطری‌های پلاستیکی می‌شود.
وجود پلاستیک‌ها در زیست‌بوم‌های آبی باعث کاهش ارزش‌های تفریحی، زیبایی و میراثی محیط زیست می‌شود و پیامدهای ناگوار اقتصادی و خطرات زیادی را برای صنعت گردشگری و بسیاری از صنایع مرتبط آبی مانند ماهیگیری، تولید انرژی و آبزی‌پروری ایجاد می‌کند.
حضور پلاستیک در محیط‌های آبی باعث مرگ بسیاری از پرندگان، پستانداران، ماهی‌ها و لاک‌پشت‌ها می‌شود که یا به دام پلاستیک‌ها می‌افتند یا با بلع پلاستیک خفه می‌شوند.
با افزایش فراوانی پلاستیک در محیط‌های آبی و ریز‌شدن قطعات بزرگ‌تر از طریق عوامل محیطی مانند نور خورشید و دما، میکروپلاستیک‌ها به وجود می‌آیند.
این فرایند در کنار سواحل به علت نور ماوراءبنفش بیشتر، سایش فیزیکی با امواج، دردسترس‌بودن اکسیژن و تلاطم، بیشتر است. حضور میکروپلاستیک‌ها در زیست‌بوم‌ها و محیط‌های آبی ازجمله اقیانوس‌ها، دریاچه‌ها، دریاها، رودخانه‌ها، مناطق ساحلی و حتی مناطق قطبی تهدید بزرگی است.
فراوانی میکروپلاستیک‌ها در محیط دریایی تأثیرات بالقوه‌ای را بر حیات‌وحش از جمله انسداد روده، مهار ترشح آنزیم معده، کاهش محرک‌های تغذیه، کاهش سطح هورمون استروئید، کاهش ایمنی، ناهنجاری، تأخیر در تخمک‌گذاری و اختلال در تولید‌مثل آنها می‌گذارد و گاه منجر به مرگ فوری ارگانیسم‌ها می‌شود.
از طرفی این ذرات از طریق ماهی، کنسرو ماهی و نمک دریایی، وارد زنجیره غذایی و در نهایت وارد بدن انسان شده و به‌مرور زمان منجر به بروز بیماری‌های خطرناکی می‌شوند.
از دیگر نگرانی‌ها، جذب بسیاری از مواد شیمیایی مانند عناصر سنگین، ترکیبات پلی‌کلره بی‌فنیل و هیدروکربن‌های آروماتیک خطرناک از طریق پلاستیک‌ها و میکروپلاستیک‌هاست که در نهایت این مواد همراه پلاستیک‌ها و میکروپلاستیک‌ها می‌توانند وارد زنجیره غذایی شده و آسیب‌هایی جدی را وارد کنند.
پس این اندک آب باقی‌مانده را با پلاستیک آلوده نکنیم و آن را برای حفظ و سلامت خود و محیط زیست نگه داریم.
