معرفی فیلم لالا لند: اولین بخت دریافت جایزه اسکار ۲۰۱۷

میا (اِما استون) هنرپیشه‌ای مشتاق است که در بین زمان‌هایی که برای شرکت در آزمون‌های بازیگری می‌رود، به سِرو قهوه برای ستاره‌های سینما مشغول است و سباستین (رایان گاسلینگ) نوازنده بااستعداد پیانو در سبک جاز است که به اجرای موسیقی برای مهمانی‌ها در کافه‌های تاریک و افسرده مشغول است؛ اما همان‌طور که شروع به بالا رفتن از پله‌های موفقیت می‌کنند، مجبور به اتخاذ تصمیماتی می‌شوند که زندگی عاشقانه آنها را به چالش می‌کشد و رؤیایی که به سختی برای رسیدن به‌ آن تلاش کرده‌اند تبدیل به تهدیدی برای جدایی آنها می‌شود…
عالم هپروت (La La Land) سومین فیلم بلند دیمین شزل (Damien Chazelle) در مقام کارگردان است. او در سی یک‌سالگی تنها با ساختن سه فیلم توانسته به موفقیتی دست یابد که کارگردانان بزرگ بعد از سال‌ها کار و تلاش به‌ آن می‌رسند. او از همان فیلم اول خود یعنی «گای و مدلین روی نیمکتی در پارک» Guy and Madeline on a Park Bench موضع خود در فیلم‌سازی را که همان عشق به موسیقی جاز است مشخص می‌کند. این فیلم منتقدان را شیفته این فیلم‌ساز کرد که در آن زمان تنها بیست‌وچهار سال سن داشت. فیلم دوم او «شلاق» (Whiplash) ساخته سال 2014 نیز از همین عشق او به موسیقی جاز و تجربیاتش در دوران دبیرستان به‌‌عنوان نوازنده درامز می‌آید. این فیلم به‌شدت موردتوجه و علاقه منتقدین و مخاطبان واقع شد و در هشتاد و هفتمین دوره جوایز اسکار نامزد دریافت جایزه در پنج بخش شد؛ جایزه اسکار بهترین فیلم، بهترین فیلم‌نامه اقتباسی، بهترین بازیگر مکمل نقش مرد، بهترین صدابرداری و بهترین تدوین که فقط در بردن جایزه بهترین فیلم و جایزه بهترین فیلم‌نامه اقتباسی در این میان ناموفق بود. دیمین شزل (Damien Chazelle) فیلم‌نامه فیلم سوم خود «لالا لند» را در سال 2010 در دوران تحصیل خود در دانشگاه هاروارد همراه با همکلاسی‌اش جاستین هورویتس Justin Hurwitz (آهنگساز و نویسنده،‌ موسیقی متن هر سه فیلم شزل را او ساخته است) نوشت. ایده برای فیلم این بود که از فیلم‌های موزیکال قدیمی الهام بگیرد ولی اتفاقات در زندگی واقعی رخ دهد جایی که اتفاقات همیشه آن‌طور که ما می‌خواهم پیش نمی‌رود. دیمین شزل درباره ایده ساخت یک موزیکال می‌گوید:

 این‌زمانی رخ داد که من درواقع شروع به ساخت فیلم‌های تجربی و مستند در کالج کردم و جالب این بود که همین کار باعث شد تا چشمان من نسبت فیلم‌های موزیکال کلاسیک و قدیمی هالیوود باز شود. چیزی در مورد آنها وجود دارد، این احساس که اینجا یک فیلم تجربی وجود دارد در پکیج مِین استریم (سینمای بدنه اصلی آمریکا)

شزل و هورویتز پس از فارغ‌التحصیلی و ساخت فیلم «گای و مدلین روی نیمکتی در پارک» (که آن هم درباره موسیقی جاز است) به‌عنوان پروژه پایان‌نامه ارشد خود، در سال 2010 به لوس‌آنجلس نقل‌مکان کردند و به نوشتن فیلم‌نامه «لالا لند» ادامه دادند، اما تغییراتی در آن پدید آوردند مثل تغییر مکان داستان از بوستون به لوس‌آنجلس. سبک و لحن فیلم از فیلم‌های «چترهای شربورک»The Umbrellas of Cherbourg (فیلمی موزیکال ساخته ژاک دمی در سال 1964 و برنده نخل طلای کن) و «دختران جوان روشفور»  The Young Girls of Rochefort (ژاک دمی، 1967) الهام گرفته، بخصوص دومی که رقص و موسیقی جاز را در محوریت خود دارد. فیلم به همچنین اشارات تصویری زیادی به فیلم‌های کلاسیک هالیوود می‌کند؛ به فیلم‌های چون «آواز در باران» (جین کلی و اسنلی دانن 1952) و «واگن دسته موزیک» (وینسنت منلی 1953).

«لالا لند» تشابهات خاصی از نظر سیر تکاملی شخصیت و موضوع با فیلم قبلی خود «شلاق» (Whiplash) دارد. شزل در این باره گفته است:

آنها هر دو درباره تلاش و مبارزه برای هنرمند بودن و تطبیق دادن رؤیاهایتان با نیاز انسان بودن است. البته لالا لند حس عصبانیت کمتری نسبت به این موضوع دارد 

شزل برای سال‌ها موفق به ساخت این فیلم نشد چون هیچ استودیویی حاضر به سرمایه‌گذاری بر روی یک موزیکال معاصر اورجینال نبود که هیچ آهنگ آشنایی برای جذب طرفداران قدیمی در آن وجود ندارد. به همچنین این‌یک موزیکال در سبک جاز بود، چیزی که “هالیوود ریپورتر” آن را یک ژانر منقرض‌شده نامیده است؛ اما بعد از موفقیت «شلاق» (Whiplash) در فستیوال “ساندنس” و نامزدی در اسکار و البته موفقیت مالی جهانی آن (هزینه ساخت 3٫3 میلیون، فروش 50 میلیون)، شزل توانست برای کار خود دو تهیه‌کننده (فرد برگر و جردن هورویتس) پیدا کند که از طریق دوستانش به او معرفی شدند و نظر استودیوها به فیلم‌نامه او جذب شد. نهایتاً پس از گذشت پنج سال از نوشتن فیلم‌نامه “سامیت اینترتینمنت” به همراه تهیه‌کنندگان مارک پلت، فرد برگر و جردن هورویتس برای سرمایه گزاری بر روی فیلم موافقت کردند و پروسه ساخت فیلم در سال 2015 آغاز شد. در ابتدا قرار بود مایلز تلر (شلاق، ناهمتا، چهار شگفت‌انگیز) و اما واتسون (هری پاتر، نوح، دیو و دلبر) در نقش‌های اصلی بازی کنند؛ اما واتسون به خاطر تداخل فیلم با زمان‌بندی کاری‌اش در فیلم «دیو و دلبر» (این فیلم نیز یک موزیکال است) از شرکت در «لالا لند» انصراف داد و مایلز تلر هم از پروژه کنار گذاشته شد. به این ترتیب بود که اما استون Emma Stone و رایان گاسلینگ Ryan Gosling جایگزین این دو برای ایفای نقش اصلی شدند؛ اما استون هنرپیشه 28 ساله آمریکای فیلم‌های چون «خدمتکاران»، «مرد عنکبوتی شگفت‌انگیز 1 و 2»، «ایزی اِی» و «بِرد مَن» از سن هشت‌سالگی که نمایش موزیکال “بینوایان” را دیده بود عاشق این ژانر شد و شروع به یادگیری رقص‌های چون “پُم دنسینگ” و باله کرد. دیمین شزل اِما استون را در اجرایی در یکی از نمایش‌های موزیکال‌ برادوی به نام “کاباره ” ملاقات کرد و از همان زمان تصمیم گرفت که او را برای فیلم «لالا لند» داشته باشد. استون برای ایفای نقش میا در این فیلم به تماشای فیلم‌های پرداخت که الهام‌بخش شزل بودند.
رایان گاسلینگ (Ryan Gosling) هنرپیشه و موزیسین 36 ساله کانادایی فیلم‌های چون «دفترچه خاطرات»، «بمان»، «راندن» و «مردان خوب» برای ایفای نقش سباستین در «لالا لند» از بازی در فیلم «دیو و دلبر» انصراف داد (درست برخلاف اما واتسون که البته تصمیم هوشمندانه و عاقلانه‌ای بود) او برای ایفای این نقش از تجربیات خود به‌عنوان یک هنرمند بلندپرواز بهره جست. او که نواختن پیانو را بلد نبود روزی دو ساعت، شش روز در هفته به تمرین پرداخت. زمانی که فیلم‌برداری فیلم آغاز شد او توانست تمام صحنه‌های نواختن پیانو را خود اجرا کند. شزل درست بلافاصله بعد از خرید فیلم‌نامه توسط “سامیت اینترتینمنت” از این دو بازیگر تست گرفت و آنها را استخدام کرد او می‌گوید که:

این دو نزدیک‌ترین چیزی هستند که در حال حاضر به یک زوج کلاسیک هالیوودی شبیه‌اند 

اِما ستون و گاسلینگ پیش از این هم در فیلم «دیوانه‌وار، احمقانه، عشق» و «جوخه گانگستر» در مقابل هم‌بازی کرده‌اند. طراح رقص فیلم مَندی مور، یکی از طراحان برنامه «پس تو فکر می‌کنی می‌تونی برقصی؟» است. بازیگران فیلم بین سه تا چهار ماه به تمرین حرکات رقص فیلم پرداخت‌‌اند. مور بر روی احساسات بیشتر از تکنیک تأکید داشت. فیلم در عرض هشت هفته در طول تابستان 2015 در شهر لوس‌آنجلس فیلم‌برداری شد. «لالا لند» اولین بار در “جشنواره فیلم ونیز ” در سی و یکم آگوست 2016 در شب افتتاحیه به نمایش درآمد و بعد در جشنواره‌های دیگری چون “جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو “، “بی اِف آی لندن ” و “فستیوال فیلم ویرجینیا ” به روی پرده رفت. این فیلم از همان اولین نمایش خود بشدت موردتوجه و تحسین منتقدان و مخاطبین قرار گرفت. فیلم در سایت “روتن تومیتو ” رتبه 93 درصدی و در “متاکریتیک” نیز همین رتبه را دریافت کرد. منتقدان مجله “راجر ایبرت”، “گاردین”، “تلگراف”، “امپایر”، “توتال فیلم”، “سیاتل تایمز”، “دِیلی نیوز”، “رولینگ استون” و… همه به فیلم 4 و 5 ستاره کامل داده و فیلم را از هر لحاظ؛ فیلم‌نامه، کارگردانی، اجراهای بازیگران و موسیقی تحسین کرده و ستوده‌اند.
در مراسم گلدن گلوب سال 2017 فیلم «لالا لند» رکورد شکست و برنده هفت جایزه از جمله بهترین فیلم و بهترین فیلم‌نامه شد این رکورد پیش از این متعلق به فیلم «پرواز بر فراز آشیانه فاخته» (دیوانه از قفس پرید) One Flew Over the Cuckoo’s Nest و «قطار سریع‌السیر نیمه‌شب» Midnight Express بود. همچنین «لالا لند» در صدر فهرست نامزدهای هشتاد و نهمین دوره اسکار قرار گرفت. این فیلم با نامزدی در چهارده رشته به رکوردی برابر با «تایتانیک» Titanic و «همه‌چیز درباره ایو» All About Eve دست‌یافت.