خبرگزاری مهر: «آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل متحد اخیرا طرحی را برای حمایت از فلسطینیان و حقوق آن‌ها در اراضی اشغالی و در برابر جنایت‌های رژیم صهیونیستی ارائه کرده است. این طرح پس از آن ارائه شد که شورای امنیت سازمان ملل متحد از گوترش خواست تا گزارشی را در خصوص تحولات اراضی اشغالی را تهیه کرده و پیشنهاداتش درباره حمایت از فلسطینیان را ارائه دهد.
دبیرکل سازمان ملل متحد در این طرح که حاوی گزارشی از جنایت‌های رژیم صهیونیستی علیه فلسطینیان است، بر شهادت بیش از 170 فلسطینی در نوار غزه و در جریان تظاهرات‌های بازگشت، صحه گذاشته است. وی پس از ارائه این طرح تأکید کرده بود که موفقیت طرح 4 ماده‌ای برای تأمین حقوق فلسطینیان، مستلزم پایبندی تل آویو و خودِ فلسطینیان است؛ مسأله‌ای که البته به مذاق صهیونیست‌ها خوش نیامد.
مفاد طرح 4 ماده‌ای گوترش برای حمایت از فلسطینیان به شرح ذیل است:
*حضور میدانی سازمان ملل متحد در سرزمین‌های اشغالی تقویت شود. در این راستا باید گروهی برای نظارت بر موضوعات حقوق بشری و نیز مسائل سیاسی و ارزیابی اوضاع سرزمین‌های اشغالی اعزام شوند.
*افزایش کمک‌های بشردوستانه برای تامین رفاه ساکنان سرزمین‌های اشغالی صورت گیرد.
*تشکیل یک هیات نظارت غیر نظامی در مناطق حساس مانند مراکز ایست و بازرسی، گذرگاه ها، مناطق نزدیک به شهرک‌های اسرائیلی به منظور تهیه گزارش از مسائل حمایتی.
*استقرار نیروی پلیس یا نیروی نظامی از طرف سازمان ملل متحد در سرزمین‌های اشغالی که هدف آن فراهم کردن شرایط حمایتی از غیرنظامیان فلسطینی است.
این درحالی است که رژیم صهیونیستی با طرح 4 ماده‌ای «آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل متحد برای حمایت بیشتر از فلسطینیان مخالفت کرده است. «دنی دانون» نماینده رژیم صهیونیستی در سازمان ملل اعلام کرد که تنها حمایتی که فلسطینی‌ها نیاز دارند، حمایت مقاماتشان است. دانون تأکید کرد که تشکیلات خودگردان از خشونت حمایت می‌کند. این درحالی است که گوترش پیش بینی کرده بود که تل آویو با طرحش برای حمایت از حقوق فلسطینیان در اراضی اشغالی مخالفت کند.
واقعیت این است که اشغالگران صهیونیست تحت هیچ شرایطی به طرح‌هایی که بهبودبخش وضعیت فلسطینیان در اراضی اشغالی باشد، رأی مثبت نخواهند داد. صهیونیست‌ها در طول سال‌های گذشته به ویژه در یک دهه گذشته از دو گزینه «محاصره» و «تحریم» به عنوان ابزاری برای از پای درآوردن فلسطینیان و وادار کردن آن‌ها به تَن دادن به خواسته‌های تل آویو، بهره براری کرده و می‌کنند.
پر واضح است که در این شرایط، طرح چهار ماده‌ای سازمان ملل متحد می‌توانست تا حدودی به وضعیت فلسطینیان در اراضی اشغالی سامان بخشیده و در طرف مقابل، تلاش‌های صهیونیست‌ها از رهگذر گزینه‌های تحریم و محاصره را اندکی خنثی کند. در چنین شرایطی، طبیعی است که رژیم صهیونیستی برای حفظ فشار‌های غیرقانونی و ضد حقوق بشری خود بر مردم بی دفاع و بی گناه فلسطین به ویژه در نوار غزه، با طرح چهار ماده‌ای سازمان ملل مخالفت کند.
صهیونیست‌ها خود نیک می‌دانند که پروژه‌های محاصره و تحریم آن‌ها علیه فلسطینیان به ویژه در نوار غزه چه ضربات سهمگینی را به غیرنظامیان وارد آورده است. در سایه همین سیاست تحریم و محاصره، امروز غزه طبق اعلام بسیاری از نهاد‌ها و سازمان‌های حقوق بشری بین المللی به منطقه‌ای غیرقابل سکونت تبدیل شده است. این درحالی است که فقدان مواد غذایی و دارویی در نوار غزه امان از مردم این منطقه بُریده است.
این را نیز باید اضافه کرد که نرخ بیکاری در نوار غزه به بیش از 80 درصد رسیده و در طول تمامی این سالها، به دنبال جنگ، تحریم و محاصره، بسیاری از منابع درآمدی مردم غزه ازجمله دامداری، کشاورزی و ماهیگیری از بین رفته است. طبق اعلام وزارت بهداشت فلسطین نیز بسیاری از بیماری‌های لاعلاج همچون سرطان و همچنین بیماری‌های واگیر دار به دنبال سیاست‌های تحریمی و محاصره‌ای رژیم صهیونیستی علیه غزه، در این منطقه شیوع پیدا کرده اند.
بر اساس تمامی آنچه که گفته شد، به نظر می‌رسد مقامات صهیونیست از رهگذر مخالفت خود با طرح چهار ماده‌ای سازمان ملل متحد برای بهبود وضعیت فلسطینیان، به دنبال تداوم روند فعلی هستند؛ روندی که در تناقض آشکار با منشور سازمان ملل متحد بوده و با هیچیک از قوانین و استاندارد‌های بین المللی حقوق بشری همخوانی ندارد. آنچه که در این میان بیش از پیش به چشم می‌آید، سکوت مدعیان حقوق بشری ـ. از مرتجعین عرب گرفته تا مدعیان غربی ـ. در قبال این فاجعه انسانی است.
اما فراتر از آنچه که گفته شد، در زمینه طرح ارائه شده از سوی سازمان ملل متحد برای حمایت از فلسطینیان و مخالفت آشکار رژیم صهیونیستی با این طرح، باید گفت که در این رفت و برگشتِ طرحِ مذکور، انفعال مرگبار سازمان ملل متحد به عنوان بزرگترین سازمان حامی حقوق بشر در سراسر جهان، بیش از پیش برای افکار عمومی منطقه و جهان نمایان شد. مخالفت وقیحانه رژیم صهیونیستی با طرح سازمان ملل و عدم برخورد این سازمان با تل آویو، عمق سرسپردگی سازمان ملل به لابی صهیونیسم را نشان داد.
این در حالی است که وظیفه ماهوی و ذاتی سازمان ملل متحد، حمایت از حقوق ملت‌های مظلوم و بی دفاع و ایستادگی در برابر ظالمان و ستمگران است؛ کسانی که قوانین بین المللی را زیر پا گذاشته و با قانون جنگل، سعی در تحقق اهداف شوم خود دارند. مخالفت صهیونیست‌ها با طرح سازمان ملل و عدم برخورد این سازمان با تل آویو این واقعیت را بار دیگر به اثبات رساند که هیچ کشوری نمی‌تواند برای احقاق حقوق تضییع شده خود به سازمان ملل به عنوان یک پشتیبان، اتکاء کند.
بدون شک، روند فعلی سازمان ملل متحد در سرسپردگی به اصحاب قدرت و ثروت از جمله ایالات متحده آمریکا، رژیم سعودی و رژیم صهیونیستی، نه تنها موجب استیفای حقوق مظلومان نمی‌شود بلکه ظالمان، اشغالگران و متجاوزان را در تداوم اشغالگری و تجاوزگری جسورتر و گستاخ‌تر می‌کند. سازمان ملل متحد با فراهم کردن عرصه برای جولان دهی صهیونیست‌ها در اراضی اشغالی، عملا به جزئی از مشکل در مسأله فلسطین تبدیل شده است تا جزئی از راه حل.
