حضور لیدی گاگا در اولین ساخته بردلی کوپر، A Star Is Born

نکات مثبت زیادی در این ساخته‌ی تماشایی بردلی کوپر Bradley Cooper، اقتباسی از فیلم درام «ستاره‌ای متولد شده است» A Star Is Born، وجود دارد. ازجمله صحنه‌های اجرای این خواننده کانتری در کنسرت‌ها و صحنه همخوانی او با لیدی‌ گاگا در نقش خواننده و ترانه نویسی که با کمک او زندگی هنری‌اش را آغاز کرده، درحالی‌که حرفه خودش رو به‌پایان است.
سرعت اتفاق‌های فیلم می‌توانست در این اولین ساخته بردلی کوپر، بهتر باشد و طولانی بودن مدت فیلم باعث شده است که داستان نتواند انرژی و جذابیت خود را در همه صحنه‌ها حفظ کند. بااین‌وجود، «ستاره‌ای متولد شده است»، داستانی جذاب و به‌روز، در مورد عشق و شهرت و شکست خوردن است.
پیش‌نمایشی تأثیرگذار و آهنگ‌های جدیدی که در حین ساخت فیلم ضبط شده‌اند و همچنین طرفداران زیاد لیدی گاگا و انتظار آن‌ها برای دیدن خواننده محبوبشان در نقشی جدید، باید کمپانی وارنر برادرز Warner Bros را به اکران کردن این فیلم در ماه اکتبر تشویق کند.
تصمیم برای ساخت این فیلم اقتباسی از سال 2011 شروع شد، کلینت ایستوود Clint Eastwood در ابتدا تصمیم داشت که بیانسه در نقش این ستاره تازه ظهور بازی کند و بازیگران زیادی برای نقش مقابل او پیشنهاد شدند. کوپر با توانایی کارگردانی و ویژگی‌های عالی بازیگرش، گزینه خوبی به نظر می‌رسید. جذابیت و آرامش ذاتی‌اش نیز باعث دل‌پذیرتر شدن شخصیت این خواننده کانتری و نشان دادن آن جنبه از شخصیتش که هنوز به خاطر مصرف الکل و مواد مخدر از بین نرفته بود، می‌شد. ارتباط و صمیمیت بین او و گاگا بر روی صحنه، باعث باورپذیر شدن رابطه شخصیت‌های داستان شده است.این صحنه‌ها جزو بهترین لحظه‌های فیلم هستند. چراکه گاگا شخصیت واقعی‌اش را کاملاً کنار گذاشته است و زنی آرام و آسیب‌پذیر را در نقش الی Ally، پیشخدمتی که برای خواننده شدن تلاش می‌کند، به نمایش گذاشته است. این ویژگی‌های شخصیت الی باعث شده است که برخلاف فیلم اقتباسی قبلی، در سال 1976 با بازی باربارا استرایسند Barbra Streisand که داستان را از هالیوود به صنعت موسیقی برد، تکراری نباشد. شخصیت کوپر شباهت‌هایی به شخصیت کریس کریستوفرسون Kris kristofferson در آن فیلم دارد، اما نسبت به او مهربا‌ن‌تر و آرام‌تر است.
برخی از صحنه‌های کنسرت‌های جکسون (کوپر) در فستیوال‌های موسیقی مانند فستیوال کوچلا Coachella فیلم‌برداری شده است. در صحنه‌ای که در پیش‌نمایش می‌بینیم، جکسون پس از اجرایی موفق سوار ماشین می‌شود و درحالی‌که نوشیدنی می‌خورد به راننده‌اش می‌گوید که او را به باری ببرد. وقتی وارد بار می‌شود متوجه می‌شود که آن شب، شب نمایش درگ drag (اجرایی که در آن خواننده با ظاهر خواننده معروف جنس مخالف خود، ترانه‌های او را می‌خواند.) است.
الی که پیشخدمتی در آن بار است، آن شب زمانی برای اجرا به دست آورده است. او درحالی‌که آهنگ La Vie en Rose را می‌خواند، با جک (جکسون) چشم تو چشم می‌شود. پس از تمام شدن نمایش، جک در بار می‌ماند و با الی هم‌صحبت می‌شود. جک از الی می‌خواهد ابروهای مصنوعی‌اش را بکند تا بتواند خود واقعی‌اش را ببیند.همان‌طور که صحبتشان ادامه پیدا می‌کند جکسون متوجه می‌شود که نظرات بقیه در مورد ظاهرش باعث شده که الی اعتمادبه‌نفس اجرا کردن ترانه‌های خود را نداشته باشد؛ و الی مردی آرام را می‌بیند که به دنبال چیز بیشتری در زندگی خودش است. جکسون با فرستادن ماشین و هواپیمای شخصی برای آوردن الی به کنسرتش، او را شگفت‌زده می‌کند و در کنسرت از او می‌خواهد به روی سن بیاید و آهنگی را باهم بخوانند. این‌که او بدون آمادگی قبلی آن‌قدر عالی اجرا می‌کند قدری تخیلی است، اما بالاخره فیلم است و این اتفاق‌ها در فیلم‌ها عادی است. قدرت صدای الی باعث می‌شود که صدایش با صدای جکسون به زیبایی هماهنگ شود و طرفدارهای جکسون نیز از او خوششان می‌آید و او را تشویق می‌کنند.
عشق و زندگی باهم و ازدواج به‌سرعت اتفاق می‌افتد. جک پس از دیدن دوستش نودلز (با بازی دیو چپل Dave Chappelle) که رفتن از این شهر به آن شهر را به داشتن خانواده ترجیح داده، از الی خواستگاری می‌کند. در طول این اتفاقات می‌بینیم که الی در کارهای جکسون دخالت نمی‌کند و از طرفی به او می‌فهماند که راه تباهی و شکست او را دنبال نخواهد کرد. مشکلات جکسون پس از جدا شدنش از برادر ناتنی و منیجرش، بابی (با بازی سم الیوت Sam Elliott) و حادتر شدن مشکل شنوایی‌اش، بدتر می‌شود.
الی راه درستی را در ستاره شدن دنبال نمی‌کند و دیدن او که با آن شخصیت ساده‌اش به خواننده‌ای، مانند لیدی گاگا در دنیای واقعی، تبدیل می‌شود، ناامیدکننده است. به پیشنهاد یک آدم خبره در صنعت خواننده‌ها به نام رز Rez (با بازی رافی گراورن Rafi Gavron)، الی موهایش را قرمز و آرایش عجیب و زیادی می‌کند و لباس‌های متفاوتی می‌پوشد، اما این تغییر باعث جذابیت کمتر او می‌شود.نقطه اوج این تغییرات وقتی است که الی در برنامه پخش زنده شنبه‌شب Saturday Night Live (الک بالدوین Alec Baldwin در نقش مجری برنامه) حاضر می‌شود و آهنگ ضعیف پاپی را می‌خواند که کاملاً با سبک او متفاوت است. جکسون در بین دعوایی که داشتند به او می‌گوید که این کارش مایه خجالت است. رز نیز در حرفه الی دخالت بیشتری می‌کند و در اینجا اشکالی در داستان وجود دارد، چراکه رز باید در انتها سزای کارهای بدش را می‌دید و یا حداقل الی در مقابل او می‌ایستاد.
این قسمت از داستان، نکته ارزشمندی را در مورد سختی‌های زنان برای موفقیت در صنعت موسیقی و کارهایی که مجبور هستند برای فروش بیشتر و محبوبیتشان انجام دهند را بیان می‌کند؛ اما فیلم‌نامه نوشته اریک روث Eric Roth، کوپر و ویل فترز Will Fetters نتوانسته به‌طور کامل به این موضوع بپردازد. جک به الی می‌گوید که اگر می‌خواهد در این صنعت ماندگار شود، باید خودش باشد. به‌جز یک‌باری که جک در حین مستی به خاطر موفقیت بیشتر الی به او حسادت کرده بود، همیشه حامی حرفه او بود.
ماجراهای آن‌ها در موفقیت و تراژدی، شکست‌ها و در آخر ابراز عشق دوباره الی به جکسون در ملاعام، با وجود آرام شدن روند داستان در میانه فیلم، بسیار تماشایی است. درصحنه آخر، بازیگری گاگا به‌پای صدای فوق‌العاده‌اش نمی‌رسد؛ اما با این‌که این ساخته کوپر نمی‌تواند جای فیلم اصلی با حضور جنت گینور Janet Gaynor و فردریک مارچ Fredric March در سال 1937 و یا بازسازی موفق آن در سال 1954، با حضور جودی گارلند Judy Garland و جیمز میسون James Mason را بگیرد، اما داستان مدرن و جدید او توانسته نکاتی ناگفته در مورد صنعت خوانندگی را بیان کند. صحنه‌‌ ملاقات الی با پدرش، اندرو دایس کلی Andrew Dice Clay، راننده لیموزینی که خودش در رؤیای خواننده شدن است، نیز بسیار جذاب و دیدنی است.
فیلم‌برداری عالی متیو لیباتیک Mattew Libatique که پیش‌تر با دارن آرنوفسکی Darren Aronofsky همکاری‌ داشته است، به‌خوبی توانسته حال‌وهوای شخصیت‌ها را به نمایش بگذارد. طراح تولید کارن مورفی Karen Murphy و طراح لباس ارین بناچ Erin Benach نیز در موفقیت این فیلم نقش زیادی دارند؛ اما مهم‌ترین نکته این فیلم موسیقی‌های متفاوت و گسترده آن است که کوپر و گاگا با همکاری هنرمندانی چون لوکاس نلسون Lukas Nelson، جیسون ایزبل Jason Isbell و مارک رنسون Mark Ronson آن‌ را نوشته‌اند. کوپر با اعتمادبه‌نفس و آرامش همیشگی‌اش در این فیلم می‌خواند.
این مطلب برگرفته از نوشته دیوید رونی David Rooney در سایت هالیوود ریپورتر The Hollywood Reporter، است.

کپی برداری و نقل این مطلب به هر شکل از جمله برای همه نشریه‌ها، وبلاگ‌ها و سایت های اینترنتی بدون ذکر دقیق کلمات “منبع: بلاگ نماوا” ممنوع است و شامل پیگرد قضایی می شود.