کارگاه «فیلم‌سازی سینمای هنری و تولید فیلم هنری» با حضور کاتارینا ووپپرمن طراح تولید فیلم و علیرضا شجاع نوری بازیگر و تهیه‌کننده روز 22 مهر در خانه هنرمندان برگزار شد.
به گزارش رسیده،علیرضا شجاع نوری در ابتدای این نشست با اشاره به سینمای هنری ایران عنوان کرد: «در روزگاری که سینمای هنری در حال احتضار است صحبت کردن از این سینما طنزآمیز است. من به احترام سینما و مسائل هنری در این نشست حضور دارم تا از تجربیات یک طراح تولید استفاده کنیم. جای عنوان طراحی تولید در سینمای ایران خالی است و یک پروژه سینمایی به چنین مسئولیتی احتیاج دارد.»
او درباره تهیه و تولید فیلم در سینمای ایران توضیح داد: «تهیه‌کننده در سینمای ایران تمام کارها را انجام می‌دهد و کارگردان هنری وظیفه طراحی لباس و صحنه را برعهده دارد. اما در این سینما این تهیه‌کننده‌ها هستند که درباره لوکیشن و هزینه فیلم تصمیم می‌گیرند. گاهی از این اتفاق و مسئولیت‌های چندگانه خوشحال هستیم. در این سینما بین دو برداشت ممکن است اتفاقات خوبی بیفتد. فیلم‌سازی ما مانند ورود به اتاق عمل است تا ببینیم بعد از آن چه اتفاقاتی می‌افتد.چون سینمای ما آکادمیک نیست بلکه غریزی است و برای همین افراد مشاغل مختلفی در یک فیلم ایفا می‌کنند.»
تهیه‌کننده «فرش باد» درباره تولید این فیلم با همکاری عوامل سینمای ژاپن عنوان کرد: «در این فیلم در اصفهان مشغول کار بودیم و همه افراد کارهای مختلفی انجام می‌دادند. بازیگر ژاپنی فیلم می‌خواست درباره جای دوربین و حرکت و نمای صحنه فردای خودش بپرسد ما گفتیم هنوز انجام نشده، از ما خواست که با کارگردان دیداری داشته باشد. او کمال تبریزی را دید و از او شنید که باید فردا برویم سرصحنه و تصمیم بگیریم تا ببینیم چه می‌شود. او وقتی فهمید قصد شوخی نداریم از پیش ما رفت و آن شب را با استرس به صبح رساند اما کم کم به این محیط عادت کرد.»او اشاره داشت: «در فیلم «بابا عزیز» که تولید مشترک با همکاری انگلستان، آلمان، مجارستان و… بود،در وسط کویری در ایران مشغول به کار بودیم. طراح تولید فیلم که زنی فرانسوی بود از مدیر تولید ما هزینه نان بربری را پرسید. این سوال باعث ناراحتی او شد چون فکر می‌کرد قصد چک و کنترل کردن او را دارد.اما در نهایت فهمیدیم او مشغول محاسبه است که اگر هنروران را در آن جا مستقر کنیم بهتر و ارزان‌تر است یا اتوبوس دنبال آن‌ها بفرستیم و هر روز آن‌ها به به صحنه فیلم‌برداری منتقل کنیم. ما امروز این تجربه‌ها را در سینمای ایران محاسبه و ملاحظه کردیم و با تلفیق محاسبه و الهام فیلم می‌سازیم.»
شجاع‌نوری هم‌چنین درباره سینمای هنری گفت: «همان‌طور که هنر تعریف ثابتی ندارد شاید سینمای هنری هم تعریف ثابتی نداشته‌باشد. مثلا «ابد ویک روز» هم فیلم هنری است و هم گیشه خوبی دارد. فیلم هنری برای من لایه‌های درونی‌تری دارد و مثل شعر حافظ است و هرکس تاویل خودش را از آن دارد اما سینمای تجاری مانند روزنامه است و همه برداشت مشترکی از آن متن دارند.»
ووپپرمن: میشل هانکه فیلم هنری می‌سازد
ووپپرمن طراح تولید فیلم درباره تجربیات و شغل‌اش در سینما اشاره داشت: «طراحی تولید در کشورهای مختلف عناوین مختلفی دارد. من طراحی صحنه تئاتر خواندم و با جوان‌های تئاتر آشنا شدم. این شغل به پیدا کردن لوکیشن، طراحی لوکیشن و جابه‌جایی آن می‌پردازد. طراح تولید از اولین مشاغلی است که به پروژ سینمایی اضافه می‌شود. او بعد از نوشتن فیلم‌نامه برای برآورد هزینه‌ها وارد کار می‌شود.»
او ادامه داد: «من با کارگردان وارد مذاکره می‌شوم تا به جلوه بصری و تصویری مناسب برسیم. طراح تولید بخشی از هزینه کار را برآورد می‌کند تا فیلم ارزان‌تر تمام شود. زمان طراحی تولید به ژانر فیلم ربط دارد. بعضی پروژه‌ها سه ماه، بعضی دوماه و گاهی هم نیمی از سال طول می‌کشد. اخیرا در فیلمی کار کردیم که در اتریش و انگلستان ساخته شود. پروسه تولید آن پیچیده بود و گاهی در دو زمان در دو کشور حضور داشتیم.»
طراح تولید فیلم «پرواز به خانه» درباره تعریف فیلم هنری در اتریش عنوان کرد: «سینمای هنری تعاریف مختلفی دارد اما در سال گذشته اتفاقات خوبی در سینمای هنری در اتریش افتاد و در جشنواره‌های مختلف شرکت کرد و موفق بود. معمولا در سینمای هنری کارگردان سراغ تهیه‌کننده می‌رود تا فیلم هنری ساخته شود. سینمای اتریش کوچک است و همه فیلم‌سازان یکدیگر را می‌شناسند. در سینمای اسکاندیناوی جریانی به راه افتاد که در سینمای هنری اتریش اثر گذاشت. این آثار در نورطبیعی و با نابازیگر ساخته می‌شد اما امروز هر کارگردانی در اتریش استانداردهای خودش را دارد.»
او اضافه کرد: «فیلم‌های هنری از دهه 70 تولید شد. این فیلم‌ها ابتدا در تلویزیون ساخته شدند و بعد از آن این سینما رشد پیدا کرد. در دهه 80 ساختار این سینما شکل گرفت و تولیدات خوبی در آن به‌وجود آمد. این سینما روند آهسته و پیوسته‌ای داشت. در دهه 90 فیلمی از جشنواره هنری به جشنواره ونیز رفت و تغییر زیادی در سینمای اتریش ایجاد کرد.»
کاتارینا ووپپرمن درباره هزینه تولید فیلم هنری بیان کرد: «هزینه این سینما توسط دولت تامین می‌شود و موسسه سینمایی اتریش در هر منطقه حامی فیلم است ولی این مراکز سقف بودجه دارند. اگر از سقف آن بیشتر شود برای هزینه تولید سراغ تولید مشترک می‌رود.»
ووپپرمن:طراح تولید بخشی از هزینه کار را برآورد می‌کند تا فیلم ارزان‌تر تمام شود. زمان طراحی تولید به ژانر فیلم ربط دارد. بعضی پروژه‌ها سه ماه، بعضی دوماه و گاهی هم نیمی از سال طول می‌کشد
او توضیح داد: «میشل هانکه فیلم هنری می‌سازد. او در ابتدا از بودجه دولتی استفاده می‌کرد و بعد از آن که با ستاره‌های بزرگتری کار کرد از بودجه دولت فرانسه استفاده کرد. کارگردان‌ها برای فیلم اول سراغ فیلم‌های ارزان می‌روند و فیلم کوتاه برای آن‌ها مثل کارت ویزیت است. در عین حال پیدا کردن بودجه برای تولید فیلم برای جوانان سخت است و بیشتر آثار آنان تجربی و هنری است.»
او درباره تولید فیلم هنری و تجربی توضیح داد: «فیلم‌های تجربی توسط خانه‌های هنری انجام می‌شود اما سینمای هنری انتزاعی است و روایت خاصی دارد که تجربه با رسانه و مدیا ارتباط دارد. فیلم تجربی می‌تواند مستند باشد. در سینما طراح تولید و مدیر تولید با هم تفاوت دارند. طراح تولید هزینه‌های بخش تولید را برآورد می‌کند اما مدیر تولیددرگیر قرارداد و هزینه عوامل و طراح تولید است.»
همایون ارشادی هم که از حاضرین در این نشست بود،در پایان این جلسه بیان کرد: «با عبارت سینمای هنری مشکل دارم. چون سینما خودش هنر است. سینما می‌تواند مستقل، معناگرا و…باشد اما سینمای هنری معنای روشنی برای من ندارد فیلم هنری قابل قبول است اما سینمای هنری معنای مشخصی ندارد.»
اشتراک گذاری در: 