مریم رجبی روانشناس و مشاور خانواده در گفتگو با خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ اظهار کرد: اگر کودک ضربه روحی را تجربه کرده باشد، ممکن است با احساس اضطراب، خاطرات ترس آور یا حس خطر دائمی دست و پنجه نرم کند و یا احساس کرختی، تنهایی و ناتوانی برای اعتماد به دیگران را تجربه کند.
رجبی گفت: وقتی رویدادهای بد رخ می‌دهد، زمان می‌برد تا درد برطرف شود و یک بار دیگر حس اطمینان و ایمنی در کودک شکل بگیرد، اما اطرافیان می‌توانند با راهبردهای صحیح به کودک کمک کنند.
وی با بیان اینکه ضربه عاطفی و روانی می‌تواند ناشی از حوادث پردغدغه غیر عادی باشد که حس امنیت کودک را دستخوش طوفان می‌کند و در دنیای خطرناک به کودک حس درماندگی و بیچارگی می‌دهد، افزود: این نکته حائز اهمیت است که اطرافیان باید پس از آسیب روانی، با کودک به صورت باز ارتباط داشته باشند تا او بتواند درک کند که احساس ترس یا اضطراب عادی است.
رجبی تصریح کرد: بعد از وقوع آسیب‌های روحی، کودکان کم سن‌تر ممکن است جای خودشان را خیس کنند یا شیشه بخواهند، کودکان بزرگتر نیز ممکن است از تنهایی واهمه داشته باشند، لذا واکنش کودکان در این زمینه امری حائز اهمیت است.
وی با بیان اینکه باید در مورد حادثه‌ای که کودکان رقم می‌زنند، بیشتر فکر کنیم، چرا که کودکان با سن کمتر از 8 سال تمایل دارند تا این گونه فکر کنند که اگر کار اشتباهی رخ می‌دهد، حتما ناشی از اشتباه آن‌ها است، ادامه داد: باید به فرزندمان اطمینان دهیم که عامل حادثه نبوده است، همچنین بعضی کودکان آسیب دیده در خوابیدن مشکل دارند، برخی دیگر نیز به کرات از خواب بیدار می‌شوند یا خوابی آشفته دارند. در چنین شرایطی می‌توان با یک حیوان پارچه‌ای، روکش نرم یا چراغ قوه او را سرگرم کرد تا به خواب رود.
بیشتر بخوانید: برای تقویت استقلال طلبی کودک چه باید کرد؟
رجبی ادامه داد: باید تلاش کنیم تا وقتی اضافه را به بودن با فرزندانمان اختصاص دهیم و انجام فعالیت‌های آرام یا کتاب خواندن را سر لوحه امور قرار دهیم؛ در واقع باید صبور باشیم تا کودکمان دوباره روزهای آرام را تجربه کند.
