اخبار با سرعت غیرقابل وصفی در فضاهای مختلف پخش میشوند، بهعنوان مثال خبر برخورد با ورود بانوان به استادیوم برای اولین بار، خبر نیاز به مجوز کوهنوردی بانوان از همسرانشان یا مثلاً برخورد با سه جوان نوازنده رشتی که قلب خیلی از ایرانیها را آزرده کرد از جمله مواردی هستند که در پایین آمدن نشاط اجتماعی تأثیری عمیق داشتند.
به گزارش به نقل از ایران ،ناخودآگاه سرعت بالای پخش اخبار در رسانهها و فضاهای مجازی حتی نادرست میتواند تأثیر زیادی بر روح و روان مردم در هر گروه سنی بگذارد. هر چند در مقابل اتفاقاتی چون ورود بانوان به ورزشگاه موجب افزایش نشاط شد. آگاهی از اخبار در سطح نشاط اجتماعی کاملاً مؤثر است، اینجا است که پای مسئولان و مدیران دولتی به میان میآید تا با برنامهریزی و تصمیم گیریهای درست در حداقل کردن اخبار بد در جامعه تأثیرگذار باشند. سعید معدنی، جامعه شناس درباره چرایی کاهش سطح نشاط اجتماعی میگوید: سن مدیریتی در پستهای اجرایی در کشور ما بالا است و بسیاری از دولتمردان ناخودآگاه نمیتوانند جوانی را که موسیقی یکی از دغدغههای اوست یا دوست دارد کوهنوردی کند، درک کنند. متوسط سن جوان جامعه ما 25 سال است در حالی که مسئولان و تصمیمگیرندگان بین 60 تا 70 سال سن دارند. طبعاً این افراد با این گروه سنی نمیتوانند درک درستی از جامعه جوان امروز داشته باشند. ما در 50 سال گذشته به اندازه کل تاریخ بشر پیشرفت داشتهایم. در عصر امروز زمان این بحثها نیست که خانمها برای کوهنوردی نیاز به اجازه همسر داشته باشند، در دنیای مدرن و کشورهای پیشرفته بسیاری از پستهای مدیریتی کلان به زنان سپرده میشود و در کشور ما متأسفانه گاهی هنوز در این زمینهها بحث میشود.
او در زمینه انتشار خبر برخورد با نوازندگان رشتی با اشاره به اینکه بحث برخورد با نوازندگان در خطه شمال کشور داستان متفاوتی است، معتقد است: این قبیل اقشار در جامعه، بیپناه هستند و به نوعی در دسترسترین افراد برای مجازات هستند. در حالی که برخی فرزندان مسئولان اختلاس میکنند و مجازات نمیشوند چون در دسترس نیستند ولی متأسفانه برخی گاهی برای اعمال قدرت میخواهند با ایجاد ترس در بین مردم، جامعه را کنترل کنند. در عصر امروز برخی از مسئولان در جامعه برداشت و درک درستی از این قضیه ندارند که ایجاد اشتغال با دنیای قدیم تفاوتهای زیادی دارد، در جوامع پیشرفته دولتها برای ایجاد اشتغال کارخانه نمی سازند، زیرا بیشتر کارخانهها بدون کارگر و بهصورت اتوماتیک اداره میشوند. در نتیجه در اینگونه جوامع، جوانان را بر اساس هنرها و کارآییهایی که دارند در زمینه اشتغال مورد بررسیهای کارشناسی دقیق قرار میدهند.
به گفته این جامعه شناس، با تفکر جوان سالاری در جوامع مدرن، افراد با فعالیت در حوزههایی مانند تئاتر، سینما، نویسندگی، روزنامه نگاری یا فعالیت در فضاهای مجازی میتوانند ثروتمند شوند. موسیقی خیابانی نوعی اشتغالزایی است و باید نوع نگرش در زمینه فعالیت این افراد تغییر کند زیرا یک نوازنده خیابانی هم مانند یک معلم با هنر خود در حال درآمدزایی است. معدنی درباره انتشار اخبار کذب با هدف تخریب دولت توسط برخی گروههای مخالف توضیح میدهد: در بحث سرعت انتقال اخبار، کنترل از دسترس خارج میشود و نمیتوان حتی در صورت اشتباه بودن خبری، آن را به همان سرعت تکذیب کرد و ذهنها را از تفکر منفی نسبت به آن خبر کذب دور کرد. قطعاً افرادی که مخالف بخشی از جامعه یا دولت یا کل سیستم هستند در پخش چنین اخباری از دیگران سبقت میگیرند.
این جامعه شناس در یک جمعبندی کلی عوامل مؤثر در افزایش یا کاهش نشاط اجتماعی در جامعه ما را فاصله سنی مسئولان با جوانان، تحولات شگرف جهانی، سرعت انتقال اطلاعات و بحث تضعیف دولت یا سیستم از طریق گروههایی خاص در تضعیف روحیه و نشاط اجتماعی عنوان میکند و معتقد است: با توجه به 4 عامل ذکر شده میتوان قدم به قدم جامعه را به سمت نشاط و شادی هدایت کرد.
امید اجتماعی در سایه امنیت اجتماعی
آگاهی از تعریف امید و نشاط اجتماعی و اینکه افراد در جامعه بدانند چه مشخصههایی میتواند در افزایش نشاط اجتماعی مؤثر باشد، خود گامی است در جهت نیل روزافزون به این مهم.
افسر افشارنادری، جامعه شناس در تعریف نشاط و امید اجتماعی میگوید: امید اجتماعی ریشه در امنیت اجتماعی دارد، وقتی افراد در یک جامعه احساس امنیت نداشته باشند چگونه میتوانند به شاد بودن فکر کنند؟ اگر امیدواری وجود نداشته باشد هیچ زیربنای محکمی هم در آن جامعه وجود ندارد. به گفته او، اولین مسأله این است که وقتی فرد کار ندارد و برنامهای در زندگی ندارد نمیتواند به شادی فکر کند زیرا کار اصل اول بقا است و برنامهریزی برای شاد بودن در زندگی در رتبه دوم قرار دارد. متأسفانه با بالارفتن آمار بیکاری حس امنیت اجتماعی منجر به رضایت در جامعه تا اندازهای وجود ندارد. امید اجتماعی ریشه در امنیت اجتماعی دارد و این امنیت در کلیه ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی باید وجود داشته باشد. افشارنادری با اشاره به اینکه دولت بهعنوان بزرگترین مرجع در افزایش نشاط اجتماعی مسئول است، توضیح میدهد: برنامهریزی برای بالابردن شادی و نشاط اجتماعی باید از پایین به بالا صورت گیرد یعنی نیازسنجیها از خانواده باید آغاز شود و در نهایت به دولت برسد. رفتن خانوادهها به ورزشگاهها یا ایجاد فضاهایی که افراد بتوانند هنرهای خود را به نمایش عموم بگذارند هم یکی از راهکارهای مثبت است.این جامعه شناس در پایان میگوید: باید دولت به این مسأله هم فکر کند که شاید بسیاری از مردم عادی فرصت کنسرت رفتن نداشته باشند، اما در همه دنیا به این قبیل هنرها ارزش داده میشود. وقت آن رسیده که برای بالا رفتن نشاط اجتماعی این موارد نیز در سطح خیابانهای ما لحاظ شود.