«علیرضا یاری» مدیر آموزش و همکاری های علمی و بین المللی پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات درباره آخرین وضعیت جستجوگرهای بومی خبر داده که این پروژه از پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات خارج شده و برای ادامه کار به سازمان فناوری اطلاعات ایران رفته‌است منتها پس از آن فعالیت خاصی روی آن صورت نگرفته‌است.
مدیر سابق پروژه موتورهای جستجو بومی به فارس گفته که پس از این انتقال فعالیت خاصی در این‌باره شکل نگرفته و به همین دلیل معاونت محتوای مرکز ملی فضای مجازی، چند روز قبل تصمیم گرفت که از موتورهای جستجو بومی حمایت کند چراکه یکی از نقاط ضعف آنها این بود که نتوانستند محتوای بومی را از سازمان‌ها بگیرند.
به گفته او اینکه سازمان‌ها به سمت جویشگر بومی بروند واقعاً شدنی است و سازمان‌های داخلی که به صورت پیش فرض پارسی جو را دارند از آن رضایت دارند و سیاست گذاری مرکز ملی فضای مجازی در این حوزه برپایه ترجیح و اختیار بوده و دلایل موفق نبودن آن میان مردم و سازمان‌ها متفاوت از یکدیگر است:
«یک سازمان اطلاعاتی دارد که مردم می‌خواهند در آن جستجو کنند اگر آن اطلاعات را در اختیار جویشگر بومی بگذارد، جویشگر بومی به واسطه داشتن این اطلاعات نسبت به جویشگرهایی که در وب آن مطلب را جستجو می‌کنند ارجحیت خواهد داشت؛ متاسفانه همیشه مشکل بین سازمانی در کشور وجود دارد، اینکه یک وزارتخانه یا یک سازمان با وزارتخانه یا سازمان دیگری قصد تعامل دارد اما به همکاری گسترده و شسته رفته‌ای منجر نمی‌شود و این پروژه نیز یکی از همین موضوعات است. این ماجرا البته برای کاربران عادی دارای جنبه‌های دیگری است؛ نمی‌توان مردم را به سمت استفاده از یک محصول اجبار کرد اما سازمان ها را می‌توان متقاعد کرد.»
اینطور که از اظهارات یاری پیداست، قرار بود در فاز دوم طرح جویشگر بومی، مشخص شود که چند درصد از دستگاه‌ها از جویشگرهای بومی استفاده کرده‌اند و برای مدیران توضیح داده شود که استفاده از جویشگرها چه ارجحیتی دارد و چگونه می‌توان در آن سیاست‌گذاری کرد و سرویس‌های جدید گرفت اما این اتفاق نیفتاد و هیچگاه اجباری برای استفاده مردمی شکل نگرفت.
مدیر سابق پروژه موتور جستجوهای بومی از نتایج یک مطالعه میدانی می‌گوید که در آن 500 تا 600 نفر به سوالاتی پیرامون جویشگرهای بومی پاسخ دادند و نتیجه آن بود که درصد بسیار زیادی از پرسش‌شدگان جویشگرهای بومی را نمی‌شناسند و افرادی هم که آن را می‌شناختند، گفته‌اند دقت گوگل بیشتر است و دلیلی برای استفاده از موتورهای جستجو بومی نمی‌بینند.
به گفته یاری در این مطالعه به طور همزمان درباره پیام رسان و ایمیل بومی نیز سوال شد و برخلاف اینکه درباره پیام رسان‌ها مردم گفتند که اعتماد نداریم اما درباره موتور جستجو های بومی کسی نگفت اعتماد ندارد زیرا موتور جستجو چیزی نیست که در درجه اول اعتماد لازم داشته باشد:
«از این رو تاکیدمان این بود که موتورهای جستجو بومی باید در بحث برندسازی کار کنند و خود را به مردم بشناسانند؛ اما شرکت‌ها می‌گویند با چه پولی بدنسازی کنیم؟ خودتان این کار را کنید و در نتیجه این مسئولیت شکل حالت چرخشی پیدا کرده است؛ زیرا این شرکت‌ها مقداری از خودشان هزینه کرده‌اند مقداری نیز ما هزینه کرده‌ایم و اکنون سرویسی را ایجاد کرده‌اند که این سرویس هزینه دارد اما درآمد آنچنانی برایشان ندارد؛ آنها هم دچار مشکل بزرگ هستند که نمی‌دانند چه کنند؟ سرویس را رها کنند یا نگه دارند؟ اگر قرار است نگه دارند و این سرویس برای ما اهمیت دارد باید از آن حمایت کنیم.»
یاری می‌گوید در حال حاضر کسی از جویشگرهای ایرانی حمایت نمی‌کند و تنها حمایت نگهداری بخشی از سرورهای‌شان در پژوهشگاه ارتباطات و فناوری اطلاعات و بخشی دیگر در سازمان فناوری اطلاعات ایران است.
