نام بهرام توکلی بر فیلم مستند گونه "غلامرضا تختی" کافی است تا اطمینان خاطری برای مخاطب فراهم آورد. امید آنکه چنین بماند. فیلم "غلامرضا تختی" به شیوه سیاه و سفید به نمایش درآمد تا حالت مستندگونه آن بیشتر جلوه نماید اما همانگونه که راوی فیلم -گزارشگر ورزشی خیالی– ابراز می کند تخیل چسبی است که پاره هایی از اخبار، روایت ها و گفته های پراکنده و گزیده شده را بهم می چسباند تا نمایی مشابه به اسطوره واقعی معاصر را شکل دهد. فیلم شامل روایت هایی از دوران کودکی و نوجوانی غلامرضا تختی و سپس ورود او به عرصه ورزش کشتی و اوج گرفتن وی تا بالاترین سکو های آن است. فیلمساز در کنار این همه افتخارات جهانی تختی چگونگی راه باز کردن او به قلوب مردمان را با دست گیری و همدردی با آنان در سختی ها ومصیبت های زندگی، با تمام وجودش را به تصویر می کشد.

اهمیت فیلم در آنچه که به آن پرداخته نیست ، بلکه در آنچه به آن نپرداخته وبه کناری گذاشته است می باشد و آن قسمت های مبهم و مشکوک و شایعه های مورد پسند رسانه های زرد می باشد و این نزدیک تر به اخلاق شریف است. یک اسطوره واقعی زمینی نمی تواند بی اشتباه و نقص باشد اما آنچه او را در قلب مردمان و تاریخ جای می دهد نیکی ها و بزرگواری ها، گذشت ها، صداقت های قابل لمس، مشاهده و ثبت است و فیلم چه موفق یا نه، سعی در نشان دادن این خصلت های جهان پهلوان را دارد و اوج آن یاداوری تقدیرنامه مرحوم محمد مصدق اسطوره دیگر تاریخ معاصر از تختی است.

به نظر می رسد بین حجب و حیا، آرامش قلبی و خضوع خشوع تختی در مقابل خانواده و مردم، با جنگندگی، شور و تحرک او در میادین ورزشی و زندگی، فیلمساز اولی را برگزیده و همت خود را صرف آن نموده است در حالی که ترکیب و نمایش این خصلت ها تضاد و تناقضی با یکدیگر ندارند و می توانست از دو پارگی شخصیت فیلم جلوگیری نماید. خودکشی واژه ی مرسوم و متداولی است برای حذف کم حاشیه ی مخالفان و مزاحمان اگر چه باور پذیر نباشد اما می تواند هاله ای از ابهام برآن واقعه بکشد و ای کاش فیلمساز محترم همانگونه که به مسایل شخصی و خصوصی این اسطوره در "غلامرضا تختی"نپرداخته است از کنار چگونگی وفات وی نیز می گذشت و اگر نه دست کم تمامی احتمالات را به نمایش می گذاشت تا از این بابت خدشه ای به این شخصیت بزرگ و محبوب وارد نمی شد. روشن هست که برای طراحی، بازسازی شخصیت تختی و مکان های رویدادها وقت و انرژی زیادی صرف شده تا "غلامرضا تختی" از مستند سینمایی فاصله گرفته وبه فیلم سینمایی نزدیک شود و شاید به همین دلیل است که حتی یک پلان از سیمای واقعی و دوست داشتنی تختی در فیلمی به نام خودش وجود ندارد.