خلاصه داستان :
یک زن به نام خاتون ( مهناز افشار ) که چهره ای خونین دارد، در حال فرار از دست افرادی است که قصد ربودن او را دارند. این زن در نهایت موفق می شود خود را به محلی که سابقاً سینما بوده و هم اکنون باشگاه بیلیارد است، برساند و در آنجا با 2 مرد ( محمدرضا فروتن و پولاد کیمیایی ) مواجه شود که به او پناه می دهند اما...
کارگردان :
مسعود کیمیایی : وی یکی از مشهورترین و محبوب ترین کارگردانان تاریخ سینمای ایران و سازنده آثار ماندگاری همچون « قیصر » و « گوزن ها » می باشد. کیمیایی در حال حاضر یکی از برجسته ترین فیلمسازان داخلی محسوب می شود که البته در سالهای اخیر همانند داریوش مهرجویی، آثارش با انتقاداتی مواجه شده هرچند که خودش این انتقادات را بطور کامل رد کرده است.
درباره فیلم « متروپل » :
« متروپل » فیلمنامه ای آشفته دارد. این فیلمنامه به حدی آشفته و بی منطق و ساده لوحانه نوشته شده که حتی کم توقع ترین مخاطب سینما را نیز آزار می دهد. داستان فیلم بطور احمقانه ای با مجموعه ای از اشتباهات منطقی روایت می شود. دختری پریشان در حال فرار از دست افرادی هست و یکدفعه سر از سینمایی د
ر می آورد که حالا متروکه هست و تبدیل به باشگاه بیلیارد شده! اینکه چطور خاتون به جای مراجعه به پلیس یا درمانگاه به سینما رفته را هیچکس به جز مسعود کیمیایی احتمالا درک نخواهد کرد.
اما مشکلات فیلم پس از ورود خاتون به این سینمای متروکه و ورود دو شخصیت جدید که در حال بازی بیلیارد هستند، چند برابر می شود. شخصیت های مرد « متروپل » فرق چندانی با آثار گذشته کیمیایی ندارند. آنها با معرفت و لوتی هستند اما تنها تفاوتشان در « متروپل » این هست که به همه این ویژگی های رفتاری باید رفتارها و دیالوگ های حماقت آمیز را نیز افزود که واقعاً شنیدنش در فیلمی که مسعود کیمیایی کارگردان آن بوده جای تعجب فراوان دارد.
کیمیایی همواره نشان داده که تبحر خاصی در نگارش دیالوگ های قصار و ماندگار درسینمای ایران داشته است. این رویه را می توان در اکثر آثار کیمیایی نظیر « قیصر » و « گوزن ها » نیز مشاهده کرد. اما این ویژگی مثبت کیمیایی اینبار در « متروپل » تبدیل به نقطه ضعف اصلی فیلم شده است چراکه هیچ منطقی در گفتار شخصیت های داستان مشاهده نمی شود. آنها بی آنکه دلیل مشخصی داشته باشند، ناگهان داستان زندگی خودشان را تعریف می کنند و یا جملاتی انتقادی در وصف تخریب سینما بر زبان می آورند که کوچکترین ارتباطی به داستان فیلم ندارد. یکی از دیالوگ های عجیب و غریب را محمدرضا فروتن بر زبان می آورد که به خاتونی که سراسر در خون است می گوید : « خوبه که به سینما پناه آوردی!»
به همه اینها باید رفتار دو مرد بیلیارد باز یا همان با معرفت ها را هم اضافه کرد که بطور شگفت انگیزی غرق در حماقت هستند. آنها به چه دلیل زمانی که با خاتون غرق در خون مواجه می شوند وی را به بیمارستان نمی رسانند؟ چرا به پلیس زنگ نمی زنند تا سر برسد و این خانم غرق در خون را پناه دهد؟ چرا خود خاتون چنین تصمیمی نمی گیرد که به سراغ بیمارستان یا اداره پلیس برود ؟ « متروپل » مسعود کیمیایی به شکلی واقعاً عجیب از پاسخ دادن به این سوالات ساده خودداری کرده و در عوض مجموعه ای از لحظات مضحک را به تصویر کشیده که دیدن
ش صبر ایوب می خواهد.
به عنوان مثال می توان به سکانسی اشاره کرد که دو مرد پس از دیدن وضعیت خونین خاتون در سینما متروپل، همچنان به بازی بیلیارد خود ادامه می دهند و درباره وضعیت خاتون اظهار نظرهای مختلفی را بر زبان می آورند! این واقعاً سینمای کیمیایی است!؟
یکی دیگر از عجیب ترین سکانس های فیلم زمانی رخ می دهد که یکی از مردهای داخل باشگاه بیلیارد زمانی که مزاحمین به سینما می رسند، با لوله باز کن چاه توالت به سراغ آنها می رود و در این بین درگیری مضحکی رخ می دهد! اینکه مسعود کیمیایی با چه منطقی چنین سکانس عجیب و غریبی را در بطن فیلم گنجانده خودش جای تفکر و تامل فراوان دارد.
این شرح یکی از سکانس های فیلم است : « پولاد کیمیایی در فیلم سوار بر موتور می شود و به روی صحنه سینمای متروپل می رود و در آن بالا حسابی خودنمایی می کند! »
تحمل « متروپل » تا نیمه کار بسیار سختی است اما در یک سوم پایانی ، مسعود کیمیایی آب پاکی روی دست تماشاگر می ریزد و با آمدن هووی خاتون ( با بازی شقایق فراهانی ) ، بطور رسمی به شعور مخاطبش توهین می کند. در لحظات پایانی فیلم و زمانی که این دو هوو با یکدیگر مواجه می شوند، چند دیالوگ عجیب بر زبان می آورند و سپس تمام مشکلاتشان برطرف شده و گردن کلفت های داستان هم پس از یک زد و خورد، پا به فرار می گذارند و همه چیز به خوبی و خوشی تمام می شود!
بازی ها در « متروپل » با ارفاق به متوسط می رسد. نقش آفرینی پولاد کیمیایی و محمدرضا فروتن با آن جملات قصار بی مناسبتی که در کل مدت زمان فیلم بر زبان جاری می کنند، عمده مشکل فیلم به شمار می رود. اصولاً شخصیت پردازی در « متروپل » تعریف نشده است و هیچ کدام از بازیگران فیلم چنین ویژگی در شخصیتشان مشاهده نمی شود. مهناز افشار در نقش خاتون شاید بهترین بازیگر فیلم باشد که آن هم به واسطه شخصیت پردازی بی سر و ته، نتوانسته نمایشی در خور توجه داشته باشد. در مورد شقایق فراهانی و سحر دولتشاهی هم اصلاً صحبت نکنیم بهتر است!
« متروپل » فیلمی است که حتی نمی شود واژه " بد " را در مورد آن بکار برد. فیلم وضعیتی به مراتب بدتر از " بد " دارد ومشاهده چنین اثر کم مایه و دم دستی از مسعود کیمیایی واقعا جای تامل دارد که چه بر سر مسعود کیمیایی آمده که چنین فیلمی را با بی حوصلگی ساخته و روانه سینما کرده است. « متروپل » حتی درونمایه های همیشگی آثار کیمیایی را هم که شامل مقوله هایی نظیر رفاقت و لوتی گری و غیرت و چاقوکشی(!) بود را نیز به همراه ندارد و از این حیث، می توان « متروپل » را آشفته ترین فیلم کارنامه سینمایی مسعود کیمیایی محسوب کرد که نه شبیه آثار پیشین خودش است و نه شبیه به آثار رایج سینمای ایران.
منتقد : میثم کریمی
این مطلب بصورت اختصاصی برای سایت " مووی مگ " به نگارش درآمده و برداشت از آن جز با ذکر دقیق منبع و اشاره به سایت مووی مگ، ممنوع بوده و شامل پیگیرد قانونی می شود.
به جامعه مجازی سایت مووی مگ بپیوندید و دوستان سینمایی جدید پیدا کنید!
نام فیلم : متروپل
کارگردان : مسعود کیمیایی
فیلمنامه : مسعود کیمیایی
تهیه کنندگان : مسعود کیمیایی
بازیگران : مهناز افشار , پولاد کیمیایی, محمدرضا فروتن, سحر دولتشاهی, شقایق فراهانی , ساعد سهیلی , یوسف مرادیان