بابک نگاهداری در گفت‌وگو با ایسنا، ضمن تشریح اثرات زیانبار آلودگی هوا بر سلامت شهروندان و محیط زیست شهری و حتی ابنیه تاریخی، با اشاره به نتایج آخرین گزارش سازمان بهداشت جهانی در سال 2016 بیان داشت: یک مرگ از هر نه مرگ جهان نتیجه شرایط مرتبط به آلودگی هوا است و برای کشور ایران، تعداد مرگ‌های منتسب به آلودگی هوا سالیانه بالغ بر 26267 مرگ می‌باشد؛ که با درنظر گرفتن جمعیت ساکن و شاغل تهران، حدود 10 میلیون نفر در معرض آلودگی هوای تهران هستند که با توجه به قرارگیری 35 میلیون نفر از جمعیت کشور در معرض آلودگی هوا، حدود 30 درصد از مرگ و میرهای ناشی از آلودگی هوای کشور، در تهران اتفاق می‌افتد. بنابراین سالانه نزدیک به 8 هزار نفر در تهران بر اثر آلودگی هوا دچار مرگ زودرس می شوند.
نگاهداری با تشریح هزینه‌های ناشی از آلودگی هوا که با استناد به پارامترهایی چون تعداد مرگ و میر های زودرس، تعداد «سال‌های از دست رفته‌ی عمر» و تعداد «سال‌های زندگی توام با ناتوانی» و همچنین میزان مراجعات به مراکز درمانی و هزینه‌های سالیانه مرتبط به بیماری‌ها و عوارض ناشی از آلودگی هوا محاسبه می گردد، با اشاره به آخرین گزارش بانک جهانی با عنوان "هزینه‌های آلودگی هوا" بیان داشت: آلودگی هوا سالانه بیش از 5 تریلیون دلار هزینه برای اقتصاد جهانی به همراه دارد. بر اساس این گزارش، آلودگی هوا پس از مشکلات سوخت و ساز بدن و رژیم غذایی، سومین علت مرگ و میر زودرس در ایران بوده و تبعات اقتصادی این معضل نیز معادل 30.599 میلیارد دلار (2.48 درصد تولید ناخالص داخلی) در سال به کشور ایران خسارت وارد کرده است. بنابراین با توجه به اینکه حدود 30 درصد از خسارات آلودگی هوای کشور، در تهران اتفاق می‌افتد، خسارات ناشی از آلودگی هوای تهران سالیانه بالغ بر 34 هزار میلیارد تومان برآورد می‌گردد.
نگاهداری با اشاره به نتایج مطالعاتی که در سال های گذشته در شهر تهران انجام شده است افزود: مطابق سیاهه انتشار آلودگی شهر تهران، میزان کل انتشار سالیانه آلودگی هوا بالغ بر 700 هزار تن بوده؛ یعنی بطور متوسط روزانه 2000 تن آلودگی هوا در تهران تولید می‌گردد که با توجه به سهم منابع مختلف در تولید آلودگی، خصوصیات و زمانبندی تولید آلودگی و نیز درنظر گرفتن دستگاه‌ها و نهادهای مختلف درگیر با موضوع، راهکارهای اصلی جهت کاهش تولید آلودگی تدوین و 24 اقدام اساسی و گام‌های مؤثر جهت تحقق هریک تدوین شده است که در صورت عزم جدی در شورای اسلامی شهر تهران می تواند شرایط زیست پذیری تهران را به میزان قابل توجهی بهبود بخشد.
