رضا دبیری نژاد - موزه‌دار و کنشگر اجتماعی - در یادداشتی که در اختیار ایسنا قرار داده، نوشته است: «حالا میدان مشق دیگر آن میدان مشق سابق نیست بلکه باید به آن به مثابه یک اثر هنری نگاه کرد. وقتی از یک اثر به اصطلاح هنری صحبت می‌کنیم، هر کس حق دارد خوانش و برداشت خودش را داشته باشد.
حالا هنرجویان دانشگاه هنر از این قزاقخانه بیرون زده‌اند تا خارج از درس و نظام رسمی کاری بکنند کاری که سه سال پیش با مشکل حتی برای یافتن برگ شروع شد و ماموران میدان حاضر نشدند بگذارند برگ‌های میدان سر جایشان بمانند (البته امسال هم هر روز همان کار را کردند).
اثر هنری وقتی از قالب فضاهای رسمی گالری‌وار خارج می‌شود و در فضای عمومی و اجتماعی می‌آید و می‌خواهد حتی لقب هنر محیطی را به خود بگیرد بی‌تاثیر از فضای پیرامون یا پیرا اثر نیست. این‌گونه است که افزوده‌هایی خارج از اراده هنرمند بر اثر و شکل‌گیری آن وارد می‌شود و اثر به حاصل جمعی مشترک تبدیل می‌شود که خود برآمده از کار جامعه و هنرمند است.
حالا «پاییزبرگ میدان مشق» هم به ترکیبی این‌چنین تبدیل شده است، پهنه‌ای بزرگ با برگ که انتهای تصویرش را پس‌زمینه‌ای خاکستری و دودآلود شکل داده است. حالا می‌توانید خزان یا برگ‌ریزان آمیخته با هوای آلوده را ببینید. این‌گونه است که این تصویر خزان با تصویر همیشگی فرق دارد. اما پا به این تصویر که می‌گذارید تا تجربه محیطی را هضم کنید، میدان مشق با بوی گندی آمیخته به شما هجوم می‌آورد که تصویر پیش‌گفته را لایه‌ای دیگر می‌افزاید و این نشانه محیطی خود دلالتی را ایجاد می‌کند.
(اگرچه شهرداری مرحمت کرده است و برگ‌های پارک شهر را مدتی انباشته کرده تا در اثر هنری اهل دانشگاه هنر شریک شود اما ماموران به حکم وظیفه فقط رفع تکلیف کرده‌اند و به کیفیت این انباشت و انتقال توجهی نداشته‌اند و در نهایت با خود نشانه‌ای بر تابلو پاییزی میدان مشق افزوده‌اند و بویایی امکانی را به این هنری محیطی داده است تا معنایی دیگر افزوده شود.)
در لابه‌لای برگ‌ها را که بگردی آشغال‌هایی هم به چشم می‌خورد.
حالا ما در میدانی تمثیلی و اکنونی از تاریخ که پس‌زمینه آن آلوده و آغشته به بوی گند است قدم می زنیم و همه چیز آن‌قدر عادی است که همه تلاش دارند از آن لذت ببرند و با هیجان و لبخند چیزی از حضور خود ثبت کنند.
در این پاییز برگ‌زده میدان تصویر کلی بیش از تجربه‌های کوچک هنرمندان تماشاچیان را می‌گیرد و این تصویر هر بار معنایی دارد. هنر همیشه انعکاس زمانه است و اگر هنر اجتماعی و محیطی باشد این انعکاس از درگاه‌های مختلف خود را وارد می‌کند.
پاییزبرگ امسال میدان مشق تجربه و انعکاسی بود از زمانه‌ای که در آن هستیم، زمانه‌ای که هر کدام خطی بر آن می‌کشیم و گوشه‌ای از آن را اشغال می‌کنیم و هر کس از آن بهره خودش را می‌برد. یکی سلفی، یکی خلق اثر، یکی گزارش و من هم روایت خودم را.»
