خودقرنطینگی بدون آمادگی، ممکن است بی‌دلیل این تجربه را به تجربه‌ای پراضطراب یا کسالت‌بار تبدیل کند
کم‌کم تعداد شهر‌هایی که برای کند کردن روند شیوع ویروس کرونا، راه قرنطینه خانگی را انتخاب می‌کنند افزایش می‌یابد. در این حال یک روانشناس و متخصص بیماری‌های جهان‌گستر، به مردم درباره آسیب‌های ماندن طولانی‌مدت در قرنطینه هشدار داده است.
دکتر استیون تیلور، نویسنده کتاب «روانشناسی بیماری‌های جهان‌گستر» دعوت جدی از عموم مردم به ماندن در خانه و ارتباط برقرار نکردن با سایر افراد را «مشکل عمده بعدی در راه مقابله با این بیماری جهان‌گستر» خواند.
دکتر تیلور که استاد ارشد دانشگاه بریتیش کلمبیا و روانشناس بالینی است، گفت: «مردم باید واقعاً خود را برای دوران قرنطینه آماده کنند. مشکل فقط با انبار کردن کاغذ توالت حل نمی‌شود. باید فکر کنند و ببینند برای مقابله با ملال‌زدگی چه می‌خواهند بکنند؟ چون در مقیاس کلی جامعه، این که مردم در خانه بمانند مهم است.»
او این سخنان را روز دوشنبه پس از آن گفت که ایتالیا کل کشور را قرنطینه و همه را مجبور به ماندن در خانه کرد، مگر آن که کار ضروری پیش آید. روز یکشنبه دستور تعطیلی میخانه‌ها و رستوران‌ها در نیویورک صادر شد و فعلاً یک میلیون و 100 هزار دانش‌آموز این شهر نیز به مدرسه نمی‌روند.
متخصصان می‌گویند این اقدامات در کند کردن روند شیوع ویروس مؤثر است و باعث می‌شود تعداد بیماران از ظرفیت سامانه‌های بهداشتی و درمانی بیشتر نشود. عدم اعتنا به توصیه‌های متخصصان مبنی بر ماندن در خانه، علت اصلی زیاد شدن تعداد مبتلایان در ایتالیا بوده است. اگر مردم نتوانند چه عملاً و چه از لحاظ روانی خود را به خوبی آماده کنند، ممکن است این طرح با شکست مواجه شود.
دکتر استیون تیلور می‌گوید: «مثلاً اگر خود را در آپارتمانی کوچک همراه همسر یا شریک زندگی‌مان قرنطینه کرده‌ایم، خوب است با هم صحبت کنیم و راهکار‌هایی پیدا کنیم برای مواقعی که از دست یکدیگر عصبی می‌شویم. یعنی در واقع علاج واقعه را قبل از وقوع کنیم، وقتی هنوز آرام هستیم.»
او افزود: «خودقرنطینگی بدون آمادگی، ممکن است بی‌دلیل این تجربه را به تجربه‌ای پراضطراب یا کسالت‌بار تبدیل کند و باعث شود آدم دیگر نتواند ماندن در قرنطینه را تحمل کند. بیرون آمدن از قرنطینه هم که نقض غرض است.»
او می‌افزاید: «اگر افراد راهی برای کاهش اضطراب و ملال خود در این دوران پیدا کنند، بهتر می‌توانند در قرنطینه بمانند. افراد از الآن باید پیش‌نگری داشته باشند.»
در ایتالیا که قرنطینه از همه‌جا جدی‌تر اعمال می‌شود مردم وقت خود را با آواز خواندن از پنجره‌ها و بالکن خانه‌ها پر می‌کنند.
هم‌چنین امکان دارد مردم نسبت به مقررات قرنطینه‌ای که دولت اعمال کرده واکنش و مقاومت شدیدی نشان دهند. در ایالات متحده تا کنون چندین مورد خروج از قرنطینه توسط افراد مبتلا به ویروس کرونا گزارش شده است.
بسیاری از مردم هم در اصلِ ضرورت داشتن خودقرنطینگی و اثر آن بر جلوگیری از شیوع ویروس شک دارند. حتی برخی قانون‌گذاران به تمسخر دعوت از مردم به ماندن در خانه پرداخته‌اند.
به نظر می‌رسد این تردید و بدبینی کم‌کم به مسئله‌ای حزبی تبدیل می‌شود: نتایج نظرسنجی شبکه ان‌بی‌سی با همکاری نشریه وال استریت که روز یکشنبه اعلام شد نشان داد 30 درصد از جمهوری‌خواهان و 61 درصد از دموکرات‌ها قصد جلوگیری از شرکت در تجمعات بزرگ را دارند.
علاوه بر اثرات روانی افزایش اضطراب در این دوره بحرانی، نگرانی دیگری نیز وجود دارد از این که خودقرنطینگی باعث شود احساس تنهایی مخصوصاً در افرادی که تنها زندگی می‌کنند بیشتر شود.
بنا بر طرح پیشنهادی وزیر بهداشت بریتانیا، مت هنکاک، ممکن است افراد مسن که بیشتر در معرض خطر ناشی از ابتلا به ویروس کرونا هستند مجبور باشند ماه‌ها در خانه بمانند. همین موضوع بهانه‌ای شده تا زنی از اهالی کورنوال، کارت پستالی طراحی کند که در دوران شیوع بیماری می‌توان آن را در صندوق پستی کسانی انداخت که خیلی نیاز به کمک دارند.
روی این کارت پستال پیشنهاد ارائه کمک در انجام برخی کار‌های روزانه نوشته شده، کار‌هایی مانند خرید کردن و تهیه اقلام ضروری یا حتی کار ساده‌ای هم‌چون یک گفتگوی دوستانه تلفنی.
منبع: ایندیپندنت
