به گزارش ایسنا و به نقل از گیزمگ، در سال 2012 ، محققان با کشف "چربی بژ"(beige fat) راهی جدید برای توسعه درمان‌های پیشرفته برای چاقی پیدا کردند. "چربی بژ" نوعی از بافت چربی است که از نظر ژنتیکی متمایز از چربی سفید و قهوه‌ای است و نقش مهمی در سوزاندن کالری‌ها ایفا می‌کند. محققان استرالیایی در مطالعه اخیرشان از شناسایی نوعی از سلول ایمنی بدن خبر داده‌اند که این سلول، چربی بژ را در بدن موشها فعال می‌کند و می‌توان از آن به عنوان یک درمان بالقوه برای تسریع روند چربی سوزی در انسان استفاده نمود.
دکتر "کیت کوینلن"(Kate Quinlan) نویسنده اصلی این مطالعه از دانشگاه "نیو ساوت ولز" استرالیا گفت: چربی سفید مهم‌ترین منبع ذخیره انرژی بدن به شمار می‌رود اما از طرف دیگر، چربی قهوه‌ای می‌تواند انرژی را از بین ببرد و در فرآیندی بنام "گرمازایی"(thermogenesis) گرما تولید کند. این پدیده از اهمیت ویژه‌ای در کودکان و حیواناتی که به خواب زمستانی می‌روند، برخوردار است و اخیراً ما طی این مطالعه از حضور آن در بدن انسان بالغ نیز آگاه شده‌ایم. چربی بژ نوعی چربی سوزاننده انرژی است که به تازگی کشف شده است و می‌تواند در میان بافت چربی سفید به وجود آمده و به جای ذخیره انرژی، عمل گرمازایی را انجام دهد.
از زمان کشف آن، تلاش زیادی برای یافتن راه‌هایی برای تبدیل چربی سفید به نوع سالم چربی بژ انجام شده است. برخی از راه‌هایی که دانشمندان ارائه داده‌اند شامل مسدود کردن بخش جذب برخی از هورمون‌ها یا پروتئین‌ها به همراه استفاده از داروهای دیابت و ویاگرا است.
محققان دانشگاه نیو ساوت ولز طی این مطالعه با آزمایشاتی که بر روی موش‌های جهش یافته با مقاومت در برابر چاقی انجام دادند، یک مورد مهم را کشف کردند. محققان مشاهده کردند که سطح فعالیت چربی بژ در این موشها بسیار بالا است و دیگر آنکه این موشها دارای نوع خاصی از سلول ایمنی موسوم به ائوزینوفیل‌ها(Eosinophils) در بدن خود هستند. این سلول ایمنی نادر در پاسخ بدن به برخی از انواع عفونت‌ها نقش مهمی دارد اما دانشمندان دریافتند که این سلول همچنین می‌تواند در چربی زنده بماند و به چربی سیگنال دهد و این به آن معناست که آنها می‌توانند در گرمازایی چربی نقش مهی داشته باشند.
یکی از آزمایشات محققان شامل پیوند سلول‌های ایمنی از موش جهش یافته به بدن موش سالم بود. این موش‌های سالم سپس تحت رژیم غذایی پرچرب و پر قند قرار گرفتند اما از نظر مقاومت در برابر چاقی مقاوم بودند و این نشان می‌داد که ائوزینوفیل‌ها در واقع نقش محافظتی نیز دارند.
دکتر کوینلن در ادامه افزود: در موش‌های لاغز، ائوزینوفیل‌های بیشتری در بافت چربی وجود داشت و این ائوزینوفیل‌ها دارای پروفایل ژن منحصر به فردی بودند. ما همچنین دریافتیم که ائوزینوفیل‌ها مولکول‌های سیگنالینگ/ سیگنال دهی را ترشح میکنند که در فعال شدن چربی بژ نقش مهمی دارند و این موضوع به ما فهماند بین این سلول‌های ایمنی مبهم و عملکرد مفید آنها در بافت چربی ارتباطی وجود دارد.
محققان با امید به توسعه روش‌های درمانی جدید برای جلوگیری از چاقی، در تلاشند تا با بررسی ائوزینوفیل‌ها، راز و نوع عملکرد آنها را متوجه شده و درکشان را از عواملی که به این سلولها این امکان را می‌دهد تا در فعال شدن چربی بژ نقش داشته باشند، ارتقا دهند.
دکتر کوینلن افزود: تبدیل چربی سفید ذخیره کننده انرژی به چربی بژ سوزانده انرژی، یک استراتژی درمانی جذاب برای درمان چاقی است، اما در حال حاضر مکانیسم‌هایی که این فرایند را در بدن هدایت میکنند، به خوبی درک نکرده‌ایم و تحقیقات بیشتری برای درک این فرایند لازم است. طی این مطالعه دریافتیم ائوزینوفیل‌ها ممکن است بیشتر از آنچه پیشتر تصور می‌شد نقش مهمی در فعالسازی چربی بژ داشته باشند.
یافته‌های این مطالعه در مجله "Nature Communications" منتشر شد.
