با افزودن حس‌گر‌های بیشتر روی صورت، مثلا مابین ابروان و کنار لب، می‌توان حالات صورت را نیز شناسایی و ترجمه کرد
مهندسان زیست‌شناسی دستکشی طراحی کرده‌اند که می‌تواند زبان نشانه آمریکایی را در جا به کلام تبدیل کند.
در داخل این دستکش، حسگر‌هایی ریز و کش‌آمدنی تعبیه شده‌اند که تا نوک انگشتان کشیده می‌شوند. این حس‌گر‌ها از طریق رشته‌های الکتریکی حرکات انگشت را تشخیص می‌دهند و به یک تراشه الکترونیک متصل می‌شوند که روی مچ دست کاربر بسته می‌شود. این تراشه الکترونیک به اندازه یک سکه کوچک است.
بدین ترتیب، وقتی کاربر دستان خود را حرکت می‌دهد و انگشتانش را می‌چرخاند، دستکش حروف الفبا، اعداد، کلمات و جملات را شناسایی، و به صورت کلام بازگو می‌کند. با افزودن حس‌گر‌های بیشتر روی صورت، مثلا مابین ابروان و کنار لب، می‌توان حالات صورت را نیز شناسایی و ترجمه کرد.
اصل ترجمه از طریق یک برنامه روی تلفن هوشمند انجام می‌گیرد. این برنامه، با استفاده از الگوریتم‌های هوش مصنوعی، حالت‌های دست و انگشتان را به حروف و اعداد و کلمات تبدیل می‌کند. این سیستم در حال حاضر می‌تواند 660 علامت را تشخیص دهد، که تمام حروف الفبا و اعداد صفر تا 9 جزو آن‌ها هستند. سیستم می‌تواند در هر ثانیه یک کلمه را ترجمه کند.
نمونه تجاری این فناوری نیاز به تشخیص کلمات بیشتر و ترجمه در زمانی کوتاه‌تر دارد. حق انحصاری این اختراع به نام دانشگاه کالیفرنیا لوس‌آنجلس ثبت شده است. به گفته جان چن، محقق اصلی این دستکش، «ما امیدواریم این اختراع راهی را برای کاربران زبان نشانه فراهم سازد که بدون نیاز به مترجم، به طور مستقیم با افرادی که زبان نشانه را نمی‌فهمند، گفتگو کنند.»
وی افزود: «به علاوه، امیدواریم که با این دستکش افراد بتوانند خودشان به یادگیری زبان نشانه بپردازند.» مطالعاتی که منتهی به اختراع این دستکش شد، علاوه بر چن، توسط ژیهائو، کایل چن، سانگیل ژانگ، یهائو ژو و ویلی دنگ از دانشگاه کالیفرنیا، لوس‌آنجلس انجام گرفته است.
جین یانگ، از دانشگاه چونگ‌کینگ چین، نیز در این تحقیقات شرکت داشته است. از دیگر امتیازات این دستکش، می‌توان همچنین به قابل حمل بودن و وزن آن اشاره کرد. ادوات پوشیدنی پیشین چنین قابلیت‌هایی داشتند، اما به خاطر سنگینی عملا غیرقابل پوشیدن بودند.
طراحی جدید بسیار سبک‌تر و مواد اولیه آن ارزان‌تر است، اما بعضی از محققان ناشنوایی، بر این اختراع انتقاداتی دارند.
به اعتقاد گابریل هاج، کارشناس ناشنوایی از مرکز تحقیقات زبان و ادراک ناشنوایان در دانشگاه کالج لندن، «این اختراع اضافی است، زیرا ناشنوایان هم‌اکنون هم به ابزار‌ها و نرم‌افزار‌های متعددی برای تبدیل متن به کلام یا ترجمه متن دسترسی دارند، یا خیلی ساده با قلم و کاغذ یا حتی علایم کاملا واضح، به ارتباط با دیگران می‌پردازند.»
وی که با سی‌ان‌ان گفتگو می‌کرد، افزود «این روش‌های ارتباطی (موجود) چه اشکالی دارند؟ بهتر بود نام‌آوران فناوری روی طراحی‌های متمرکز بر کاربر و برای کاربر تمرکز می‌کردند تا این که به دنبال ابزار‌های رویایی باشند که گویی قرار است تمام مشکلات جهان را حل کنند.»
منبع: ایندیپندنت
