به گزارش ایسنا، در پیام فتح‌الله مجتبایی، عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی آمده است: سرکار خانم دکتر بدرالزمان قریب از جمله شخصیت‌های برجسته‌ای بودند که در زمینه‌هایی از ایران‌شناسی فعالیت می‌کردند که کمتر کسی وارد آن حوزه‌ها شده بود. یکی از مهم‌ترین کارهای ایشان تألیف فرهنگ سُغدی بود که تمام متخصصان این زبان ناگزیر از مراجعه به آن هستند.
من و خانم دکتر قریب در دوره دانشجویی، در دانشکده ادبیات، هم‌دوره بودیم. پس از این‌که ایشان مدرک دکتری خود را از دانشگاه پنسیلوانیا اخذ کردند، برای گذراندن دوره فوق‌دکتری و تحصیل زبان خوارزمی به دانشگاه هاروارد آمدند و در کلاس‌های پروفسور فرای حاضر شدند. پروفسور فرای کلاس دیگری نیز در دانشگاه هاروارد داشت و آن کلاس زبان فارسی باستان بود که خانم دکتر قریب در آن‌جا نیز شرکت می‌کردند. ایشان گاهی در باب مسائل زبان‌شناختی نکته‌های بسیار مفید و مؤثری را بیان می‌کردند.
شادروان دکتر قریب شخصیت بسیار فرهنگی باارزشی بودند و فوت ایشان حقیقتاً یک ضایعه فرهنگی به شمار می‌رود. من درگذشت این بانوی فرهیخته را به جامعه علمی و فرهنگی کشور و همچنین خانواده و دوستان و شاگردان ایشان تسلیت می‌گویم.
همچنین ژاله آموزگار، دیگر عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی در پیامی نوشته است: درگذشت بزرگ بانوی فرهنگ ایران، دوست و همکار گران‌قدرم، سرکار خانم دکتر بدرالزمان قریب را به خودم و به جامعه علمی کشور تسلیت می‌گویم.
خدمات علمی ایشان درخشان و ماندگار است.
بدرالزمان قریب، زبان‌شناس و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی زاده 1308 در تهران بود و مدرک دکتری زبان‌های باستانی خود را از دانشگاه پنسیلوانیای آمریکا دریافت کرده بود.
برخی از آثار دکتر بدرالزمان قریب عبارت‌اند از: تحلیل ساختاری فعل در زبان سُغدی؛ زبان‌های خاموش، یوهان فریدریش (ترجمه، با همکاری یداللّٰه ثمره)؛ وسنتره جاتکه، داستان تولد بودا به روایت سُغدی؛ فرهنگ سُغدی (سُغدی ـ فارسی ـ انگلیسی)؛ تاریخچۀ گویش‌شناسی در ایران؛ مطالعات سُغدی؛ پژوهش‌های ایرانی باستان و میانه.
