فرشید اردلان- عکاس
تحریریه زندگی آنلاین : عکاسان خبری باید برای اثبات خود لنزها را طوری دیگر بچرخانند تا به عنوان حلقه مفقوده رسانه خود را هویدا کنند. عکاسی خبری از ابتدای قرن نوزدهم میلادی جایگاه خودرا در مطبوعات پیدا کرد و به عنوان یک شاخه مهم عکاسی مورد توجه قرار گرفت. کاوش کردن در هنجارهای اجتماعی، پرداختن به موضوعات زندگی روزمره مردم و ارتقای سطح آگاهی‌های عمومی از طریق رسانه عکس و ثبت آن به عنوان اسنادی تصویری از مهمترین مواردی است که در مطبو عات به آن پرداخته می‌شود. عکس‌های خبری نمی‌توانند دروغ بگویند و به همین خاطر یکی از دلایل مورد توجه قرار گرفتن آن توسط مخاطبین صادق بودن عکاسی است. این عکس‌ها معمولاً توسط عکاسانی که برای یک خبرگزاری یا یک آژانس خبری و یا روزنامه‌های خاص کار می‌کنند تهیه می‌شود و در عصر تکنولوژی در کوتاه‌ترین زمان ممکن از طریق نشریات چاپی و الکترونیکی به سراسر دنیا ارسال می‌شود.
جایگاه عکاسی در دنیای رسانه به اندازه‌ای قدرتمند است که می‌تواند با تک فریمی حال و هوای یک موضوع را تغیر بدهد. شاید هیچگاه مطالب منتشر شده در نشریات استان کردستان نتوانند مرزهای استان را بشکنند و قدرت خود را به اثبات برسانند، اما عکاسان این خطه بارها از طریق تصویر مرزهای بین المللی را شکسته و واقعیت‌های جامعه را در معرض دید جهانیان قرار داده است.
متاسفانه جامعه رسانه‌ای ما با یک مشکل فرهنگی روبه‌رو است و آن هم عدم توجه به حق معنوی عکاسان نسبت به عکس گرفته شده است و رسانه‌ها به مالکیت معنوی عکس هیچ توجهی نشان نمی‌دهند و بدون اجازه عکاس آن را بدون پرداخت حق چاپ در نشریات خود استفاده می‌کنند.
عکاسان خبری در استان کردستان بارها کوله‌های خود را به دوش گرفته و از سرمای کوهستان در فصل زمستان و سوزناکی آفتاب روستاهای خشتی این دیار هراسی نداشته‌اند و برای به تصویر کشیدن واقعیت‌های این استان تلاش کرده‌اند.
ولی چرا عکاسان خبری که تأثیرگذارترین قشر در دنیایی رسانه هستند هیچگاه مورد توجه مسئولین قرار نگرفته‌اند جای بس تفکر و تأمل دارد، در ذهن خود اما و آیاهای زیادی را بررسی کردم که چرا در روز خبرنگار، تنها تعدادی محدود از فعالین رسانه‌ای را مورد تقدیر و تجلیل قرار می‌دهند به جایی نرسیدم.
عکاسان خبری نه تنها جدا از خبرنگاران نیستند بلکه همیشه ماهیت دیگری به کار آنها بخشیده‌اند.
طی چند روز اخیر نشست‌هایی جهت تجلیل و تکریم خبرنگاران به مناسبت گرامیداشت روز خبرنگار برگزار شد که تنها تعداد محدودی از آنها به قشر عکاسان که همیشه در خط مقدم مراسمات و مناسبت‌های استان بوده‌اند، توجه کردند و مابقی گفتند "جای برای نشستن نداشته‌ایم و شما را حذف کرده‌ایم".
حال جای سئوال دارد که چرا زمانی که مسئولان ارشد کشوری وارد این استان می‌شدند، از عکاسان می‌خواستید که بهترین لحظه‌ها رو ثبت کنند این جمله را نمی‌گفتید، چرازمانی که عکاسان همراه و همقدم کادر درمان اوضاع کرونا را به نمایش گذاشتند این جمله را نمی‌گفتید، چرا زمانی که عکاسان در مرزهای این استان در سخت‌ترین شرایط خدمات دولت و یا هزاران مراسم دیگر را به تصویر می‌کشید این جمله را نمی‌گفتید.
البته هیچگاه این توهین‌ها را بر بی توجهی و بی سوادی مسئولان در باب رسانه نمی‌دانم بلکه این مشکل از جایی سرچشمه می‌گیرد که عکاسان هیچگاه لنزشان را در قالب نقد نچرخانده و فقط زیبایی‌ها و نکات مثبت این جامعه را نشان داده‌اند. آری مقصر اصلی این داستان خود عکاسان هستند که تنها یک روی سکه را نشان داده‌اند و شاید اگر همچون رسانه‌های مکتوب روی سکه را در قالب تخریبی بکار می‌بردند، در لیست اضافه‌ها قرار نمی‌گرفتیم.
امیدوارم روزی برسد که عکاسان خبری سر بار این جامعه‌ای رسانه نباشند پس بهتر است برای اثبات خود لنزها را طوری دیگر بچرخانیم تا در این حلقه مفقوده خود را هویدا کنیم.
