دکتر محسن نراقی؛ رئیس انجمن تحقیقات راینولوژی
بسیاری از مردم تصور می‌کنند بینی زیبا بینی‌ای است که حتماً کوچک باشد. این طرز فکر کاملاً نادرست است و یک منشأ تاریخی در روش‌های قدیمی و سنتی جراحی بینی دارد. بیماران بی‌شماری هر روز به مطب‌های جراحان بینی مراجعه می‌کنند و از آنها می‌خواهند بینی‌شان کوچک شود؛اما واقعیت چیز دیگری است.
برخلاف تصور عموم، بعضی از بینی‌ها نه تنها نباید کوچک شود، بلکه لازم است حتی بزرگ‌تر شود و این بزرگ‌تر شدن در بسیاری از موارد بینی را زیباتر می‌کند.زیبایی در هارمونی و هماهنگی اجزای صورت است، نه بزرگی یا کوچکی آنها. بینی هم در همین راستا مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.
باید بین اجزای مختلف صورت هماهنگی وجود داشته باشد. همین هماهنگی و هارمونی است که باعث می‌شود چهره زیبا باشد. اگر به چهره‌هایی که در تمام دنیا به‌عنوان چهره‌های زیبا شناخته می‌شوند دقت کنید، متوجه می‌شوید اجزای چهره آنها با هم بیشترین تناسب را دارد و این ربطی به بزرگی یا کوچکی بینی یا سایر اجزا ندارد.
در واقع اگر یک بینی خیلی بزرگ یا کوچک باشد، ممکن است تناسب را به هم بریزد.برای ایجاد تناسب و زیبایی در صورت، جراح باید آنالیز دقیقی از اجزای صورت انجام داده و تناسب بینی را با سایر اجزای چهره بررسی کند. گاهی برای ایجاد این تناسب لازم است بینی نه تنها کوچک نشود، بلکه حتی بزرگ‌تر شده و چیزی به آن اضافه شود.
اینها معمولاً بینی‌هایی هستند که دچار کمبود بافت بوده و باید قسمت‌های دارای نقص تقویت شوند.برای روشن‌تر شدن موضوع در مورد چند گروه از افرادی که لازم است بینی آنها بزرگ شود، توضیحاتی ارائه می‌گردد.در شماره پیش نشریه در مورد تناسب برای زیبایی بینی بحث کردیم در این شماره و در ادامه مطالب گفته شده به نکات دیگری از این زمینه اشاره خواهیم داشت.
چگونه می‌توان بینی را تقویت کرد؟
از بینی به بینی
برای تقویت قسمت‌هایی از بینی که دچار کمبود بافت هستند، روش استاندارد استفاده از بافت‌های خود بینی است؛ چون بینی‌هایی که کمبود بافت دارند(به شرطی که قبلاً جراحی نشده باشند)، معمولاً در قسمت‌های دیگر دچار ازدیاد بافت هستند. جراح از جایی که بافت زیاد است، برداشته و در جایی که بافت کم است، قرار می‌دهد؛ مثلاً در شکل زیر قسمت‌های قرمز بافت‌های برداشته‌شده و قسمت‌های سبز همان بافت‌ها هستند که دوباره گذاشته شده‌اند.
بینی، گوش و دنده
یکی از بهترین موادی که می‌توان از آن برای تقویت بینی استفاده کرد، غضروف تیغه بینی است. اگر بافت در حدی باشد که غضروف تیغه بینی جوابگو نباشد، منبع بعدی غضروف گوش است که اگر با ظرافت برداشت شود تغییر قابل توجهی در شکل گوش ایجاد نمی‌گردد.
حتی می‌توان از غضروف هر دو گوش در بیمارانی که قبلاً عمل شده‌اند، استفاده کرد؛ اما متأسفانه در برخی از بیمارانی که قبلاً عمل شده‌اند، وسعت نقص و حجم قبلی برداشت بافت به حدی است که حتی دو گوش و بینی جوابگوی تأمین بافت نیست. در این موارد از همان ابتدا گزینه سوم، یعنی غضروف دنده انتخاب می‌شود. مقدار بافت قابل برداشت از دنده عملاً نامحدود است.
استخوان به‌جای غضروف
در برخی روش‌ها برای تقویت بینی از استخوان به‌جای غضروف استفاده می‌شود؛ به‌خصوص استخوان جمجمه و لگن. اما این روش‌ها برای بیمار ناراحت‌کننده و ناتوان‌کننده است. از طرف دیگر استخوان انعطاف‌پذیری غضروف را در شکل دادن ندارد و نکته دیگر اینکه استخوان بیشتر از غضروف در بدن جذب می‌شود. بنابراین امروزه استفاده از استخوان برای تقویت بینی کمتر توصیه می‌شود.
موادی که نباید استفاده کرد
گاهی اوقات از موادی برای تقویت بینی و اصلاح نقایص استفاده می‌شود که کاربردشان غلط و غیرعلمی و برای بیمار پرعارضه است. یکی از این مواد غضروف مرده است؛ چه غضروف خود بیمار باشد یا از فرد دیگری گرفته شود. استفاده از این غضروف‌ها که در الکل نگهداری می‌شوند، هیچ ارزشی ندارد.
علت این است که سلول‌های این غضروف (چه از انسان باشد، چه حیوان و چه خود فرد) مرده‌اند و حتی یک سلول غضروفی در آن باقی نمانده است. بدن تمام این غضروف را جذب کرده و فقط یک بافت فیبروز (مثل جای زخم) باقی می‌ماند. احتمال عفونت و واکنش سیستم ایمنی بدن هم در این موارد زیاد است.
پس اینکه بعد از عمل به بیمار یک شیشه پر از غضروف بدهیم، کار درستی نیست! چون این غضروف‌ها در آینده فایده‌ای برای بیمار نخواهند داشت و بایستی همان موقع عمل در مناطقی از بینی که طبق دورنگری و دانش جراح، پیش‌بینی ضعف ساپورت بینی در آینده را داشته است، به کار می‌رفت. یک مورد اشتباه دیگر، استفاده از مواد مصنوعی (پروتز) است...
برای خواندن بخش دوم- بینی کوچک- اینجا کلیک کنید.
