به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی، دو کتاب مجتبی رحماندوست با عنوان «مفقود سوم» و «اشک فولاد» به زبان اردو روز سه شنبه 16خردادماه با حضور اساتید و هنرمندان شعر و ادب فارسی از جمله مرتضی سرهنگی، مجتبی رحماندوست، علیرضا قزوه، ناصر فیض و مترجم آثار دکتر کلیم اصغر در سالن سلمان هراتی حوزه هنری رونمایی شد.
قزوه: ادبیات فارسی در کشورهای بسیاری خواهان دارد
علیرضا قزوه در ابتدای این مراسم ضمن تشکر و قدردانی از زحمات دکتر کلیم اصغر در ترجمه این دو کتاب گفت: رشد و تعالی زبان فارسی در هند به کمک و یاری بسیاری نیازمند است. این کار را ما آغاز کرده‌ایم. این دو کتابی که امروز برای رونمایی از آنها دور هم گرد آمده‌ایم، توسط حمایت مالی نویسنده اثر یعنی مجتبی رحماندوست چاپ و به زبان اردو منتشر شده است.
وی افزود: حوزه هنری با اینکه متولی زبان فارسی نیست اما در این زمینه فعالیت‌های بسیاری داشته است. ترجمه آثار فارسی و ترویج زبان و ادبیات فارسی در دنیا به‌ویژه شبه قاره هند را در دستور کار خود قرار داده‌ایم و تلاش‌های بسیاری برای آن انجام داده‌ایم. سعی کردیم با چاپ کتاب‌های ادبی فارسی به زبان‌های مختلف دنیا جذب مخاطب داشته باشیم.
قزوه در ادامه گفت: ما باید به زبان فارسی اهمیت دهیم؛ چرا که ادبیات فارسی در کشورهای بسیاری خواهان دارد. کشورهایی که روزی زبان فارسی در آنجا رسمی بوده است. امیدوارم که ناشران در بخش ترجمه ادبیات فارسی به زبان‌های دیگر فعالیت و حضور بیشتری داشته‌باشند.
وی افزود: در تلاش هستیم تا کتابی با موضوع ادبیات و شعر فارسی انقلاب و دفاع مقدس را توسط «کلیم» که دو کتاب رحماندوست را نیز ترجمه کرده است، برای ارائه در دانشگاه‌های شبه‌قاره هند به عنوان کتاب درسی تولید و ارائه کنیم.
کلیم اصغر: با خواندن ادبیات دفاع مقدس با صدای بلند گریه می‌کنم
دکتر کلیم اصغر، مترجم دو کتاب مجتبی رحماندوست با عنوان «مفقود سوم» و «اشک فولاد» به زبان اردو، نیز در این مراسم با تقدیر از حوزه هنری برای حمایت‌هایش از زبان فارسی در شبه قاره هند گفت: در هندوستان 33 دانشگاه رشته زبان فارسی را به دانشجویان خود ارائه می دهد. با این وجود تعداد اساتید این رشته در مقابل دانشجویان علاقه‌مند به این رشته بیشتر است. متاسفانه در هندوستان وقتی کسی می خواهد در مقطع کارشناسی وارد دانشگاه با رشته زبان و ادبیات فارسی شود باید ابتدا از حروف الفبا آغاز به کار کند. با اینکه سال‌ها زبان فارسی در هند رسمی بوده است اما در حال حاضر شناختی از این زبان در میان جمعیت گسترده هند نیست.
وی در ادامه گفت: یکی از بهترین راه‌های رشد و زنده نگه داشتن زبان فارسی در دیگر کشورها ترجمه متون ادبی فارسی به زبان آن کشورها است.
کلیم افزود: در حال حاضر روی کتابی با عنوان «آشنایی با ادبیات انقلاب اسلامی» کار می کنم. این کتاب شامل معرفی 20شاعر انقلابی برای آشنایی مردم اردو زبان با ادبیات انقلابی ایران است.
کلیم در ادامه با اشاره به دو کتابی که از مجتبی رحماندوست ترجمه کرده است، گفت: قسمت‌هایی از این دو کتاب مربوط به جنگ، جبهه و دفاع مقدس بود. در بسیاری از موارد با خواندن آن ها اشک می‌ریختم و با صدای بلند گریه می‌کردم.
رحماندوست: «مفقود سوم» اقتباسی واقعی از حوادث جنگ است
مجتبی رحماندوست نیز در مراسم رونمایی از کتاب‌های خود به زبان اردو گفت: هربار که خودم به مطالعه این کتاب‌ها و بخش‌های مربوط به دفاع مقدس آن می‌پردازم ناخودآگاه اشک از چشمانم سرازیر می‌شود. کتاب «مفقود سوم» اقتباسی واقعی از حوادثی است که بر سر نیروهای ایرانی در هشت سال دفاع مقدس رخ داده است.
وی افزود: کتاب «فولادی آنسو» نیز در مورد جنس نوک پیکان تیری است که در گلوی حضرت علی‌اصغر(ع) فرو کردند و ایشان را به شهادت رساندند.
رحماندوست در ادامه ضمن تشکر از حضور همه اساتید و هنرمندان در این مراسم گفت: لازم است از همسرم در اینجا تشکر و قدردانی کنم. ایشان در سال‌های زندگی و در نگاشتن آثار من بسیار همراه و همیار بودند.
سرهنگی: جنگ‌ها برای مرزها رخ می‌دهند، اما ادبیات جنگ بی‌مرز است
مرتضی سرهنگی در این مراسم با تاکید بر ضرورت ترجمه متون فارسی به زبان‌های کشورهای دیگر جهت ارتباط فرهنگی با جهان گفت: هر آدمی در زنگی خود دو معلم دارد. اولی معلم مدرسه و دیگری کتاب‌هایی است که می‌خواند. ما با ترجمه کتاب‌های خود و ارسال آن به سراسر دنیا این معلم خود را با دیگرا شریک می‌شویم.
وی در ادامه گفت: هنگامی که کتابی ترجمه می‌شود و در دیگر کشورها به دست عموم مردم می‌رسد، صدای اطراف که علیه ما می‌غرد را کم و خنثی می‌سازد. این در حالی ممکن است که مردم دنیا با ادبیات ما آشنا شوند. با فرهنگ، عشق و احساس ما آشنا شوند.
سرهنگی افزود: ادبیات جنگ در دنیا یکی از مردمی‌ترین آثاری است که خوانده می‌شوند. دنیا حمایت عجیبی از ادبیات جنگ خود دارد. به عنوان مثال در آلمان گروهی به نام «47» راه اندازی شد. این گروه شامل سربازان بیکار و آسیب دیده جنگی است. کار گروه «47» نویسندگی در مورد وقایع جنگ است. مشکلات، درد و رنج‌های آلمان‌ها در جنگ تنها در نوشته‌های ادبیات جنگ آن ها نمایان و آشکار می‌شود. با تمام این مشکلات در پایان نوشته‌های ادبیات جنگ آن ها یک امید قرار دارد. همان امیدی که پس از جنگ دوباره آلمان را ساخت. جالب است که جنگ‌ها برای مرزها رخ می‌دهند، اما ادبیات جنگ بی‌مرز است.
وی افزود: مردم دنیا مشتاق تماشا و دانستن شرح حال افرادی همچون خود در شرایط جنگ هستند. مثلاً سربازی که 20ساله به جنگ می‌رود، اما 30ساله بازمی‌گردد. این سرباز در این سال‌ها چه کرده‌است. با چه رخدادهایی روبه‌رو شده است. پس از بازگشت به سرزمین خود، آیا آن سرزمین و خانه و خانواده به همان وضعیت قبل است. این‌ها جذاب است؛ چون مردم آن را از نزدیک حس کرده‌اند. ادبیات جنگ در کشورهایی که سایه هواپیماهای جنگی در آن می‌افتد متولد می‌شود اما ساخته نمی‌شود. این نوع ادبیات به وجود می‌آید. کسی آن را نمی‌سازد. نزدیکترین روایات جنگ به باطن جنگ، خاطرات آن است.
سرهنگی ادامه داد: در پس چهره خاطرات یک سرباز، سیمای یک ملت نمایان است. ادبیات جنگ و انقلاب خیلی شبیه به ما است. وقتی این ادبیات ترجمه و به نوعی سفیر فرهنگی ما به کشورها دیگر می‌شود، همه دنیا با رشادت‌ها، سختی‌ها و پیروزی‌های ما آشنا می‌شوند. این‌گونه بهتر در دنیا شناخته می‌شویم.
سرهنگی در ادامه با بیان خاطره‌ای از سفرش به اروپا گفت: پیشنهاد من به دفتر ترجمه و دفتر قصه و رمان حوزه هنری، کار روی مجموعه ادبیات جنگ ما است. تا دنیا واقعیت‌های پنهان ما را بهتر شناسایی کند. در سفری که به همایش «دستاوردهای بوسنی و هرزگوین» با موضوع ادبیات جنگ داشتم، مقاله‌ای با نام «سرباز من 20ساله بود» ارائه کردم. 20 ساله بودن سرباز من به آن جهت است که خاطراتش به حال تعلق ندارد و هرچه می‌گوبد به 20سالگی وی که در جنگ به سر می‌برد متعلق است. برای مثال اگر بخواهیم در مورد کتاب «دا» سخن بگوییم، حرف از یک خانم 50ساله نیست. بلکه مربوط به شرح حال یک دختر 17ساله در جنگ است.
وی افزود: روس‌ها هم در ادبیات جنگ خود بسیار موفق بوده و بر روی آن تاکید دارند. در سفری که به آنجا داشتم، آن ها معتقدند که روسیه بدون ادبیات جنگ خود تنها بک مشت خاک پهناور است. ما باید مجموعه داستان برای انقلاب و جنگ را ترجمه و این معلم دوم خود را به کشورهای دنیا به خصوص شبه‌قاره هند بفرستیم.
