۶ ماجراجویی در سفر به ماهی مشو

از این رو، سفری دو روزه به آبشار «ماهی‌مَشو» و کمپینگ در جنگل «پنو» می‌تواند راهی برای فرار از این تابستان داغ در آخر هفته باشد. «ماهی مشو» تنها مقصد این سفر دو روزه نیست، بلکه مسیر رسیدن به آن و زیبایی‌‌‌های فرای تصور هدف این سفر دو روزه خواهد بود. بهترین و ساده‌‌‌ترین مسیر برای رسیدن به مقصد، این است که خود را به «لنگرود» در شرق گیلان برسانید و در دومین میدان شهر از سمت راست به طرف «لیلاکوه» برانید. مسیری که به واسطه باغات چای روی کوه‌‌‌ها همیشه سرسبز است و در تمامی فصول همچنان زیبا باقی می‌‌‌ماند. روستاهایی که یکی پس از دیگری زیبایی‌‌‌ها و جاذبه‌‌‌های منحصر به فرد خود را دارند. «آبچالکی» که یک روستا در بالای کوه‌‌‌هاست و تمام لنگرود تا دریای چمخاله در زیر پای شما قرار می‌گیرد یا «ملاط» که به‌‌‌دلیل کلبه‌‌‌های چوبی که در آن زنان روستایی به پخت نان‌‌‌ها و غذاهای محلی و فروش محصولات ارگانیک خود مشغولند، از شهرت بسیاری برخوردار است و عمدتا در تمامی روزها به‌‌‌ویژه آخر هفته‌‌‌ها مملو از مسافران از مقاصد دور و نزدیک می‌شود.

بالاتر از آن روستای «پَرَشکوه» است که به پرتقال‌‌‌هایش معروف است و در دو طرف جاده مرکبات رنگی به چشم ‌‌‌می‌‌‌خورد که مردم محلی با خوشرویی در انتظار مسافران و فروش محصولات خود هستند. با قطعیت می‌توان گفت، پرتقال‌‌‌های این روستای بسیار زیبا که به‌‌‌واسطه باغ‌‌‌های مرکبات همیشه سبز است؛ یکی از خوشمزه‌‌‌ترین طعم‌‌‌هایی را دارد که هرکسی در عمر خود می‌تواند آن را تجربه کند. ادامه این مسیر به سمت «کومله» و «نگین سبز» خواهد بود و از اینجا به بعد تازه زیبایی‌‌‌های بی‌‌‌نظیر آغاز خواهد شد. مسیر «اتاقور» یکی از زیباترین جاده‌‌‌ها در گیلان است که به‌‌‌واسطه تفاوت در بافت منطقه‌‌‌ای، آن را از دیگر مقاصد متمایز می‌کند. یک مسیر سرسبز در بالای کوه که در یک طرف آن رود در جریان است و در سمت دیگر، کوه‌‌‌های سرسبز، باغات و شالیزارها به‌‌‌چشم می‌‌‌خورند و ترکیب مجموعه این عوامل یک منظره چشم‌‌‌نواز همچون تابلویی نقاشی را در جلوی چشمان به‌‌‌تصویر می‌‌‌کشد. آب رودخانه به قدری زلال است که سنگ‌‌‌های صیقلی کف رودخانه را به راحتی می‌توان دید. «چُئُون» پرنده نام آشنای گیلان مدام ماهی‌‌‌های داخل رودخانه را رصد می‌کند. 

از ویژگی‌‌‌های شهر اتاقور این است که هر جاده‌‌‌ای به‌‌‌سوی یک مسیر روستایی زیبا می‌رود که هر کدام جلوه‌‌‌های ویژه‌‌‌ خود را دارند که منجر به متفاوت بودن هر روستا می‌شود. با رسیدن به اتاقور پس از عبور از پل آهنی در میدان به سمت چپ حرکت می‌‌‌کنیم و با رسیدن به میدان بعدی به سمت راست و به‌‌‌طرف جاده «خرما» در واقع آخرین روستای ییلاقی پیش می‌‌‌رویم. مسیر «خرما» به دلیل وجود شالیزارهای پلکانی، یک منظره بی‌نظیر و متفاوتی را به نمایش می‌‌‌گذارد و تفاوت این مقصد با سایر مقاصد درست در همین‌‌‌جا معلوم می‌شود. شالیزارهای پلکانی که تقریبا به شالیزارهای پلکانی در یوآن یانگ چین یا بانائو و باتاد در فیلیپین شباهت دارد. اما مهم‌ترین تفاوت‌‌‌های آن در این است که این شالیزارهای پلکانی در این دو کشور ثبت جهانی شده و اکنون به یک مقصد مهم گردشگری در جهان تبدیل شده‌‌‌اند اما شالیزارهای پلکانی اتاقور حتی در ایران شناخته شده نیست و تنها مردم بومی از وجود این طبیعت فرا زیبا مطلع هستند.

اگر مرداد در این جاده حرکت ‌‌‌کنید، عطر برنج‌‌‌های رسیده، مستتان می‌کند و در بالای کوه‌‌‌ها مزارع سبز چای دیده می‌‌‌شوند و خانه‌‌‌های روستایی با چوب، کاه و کُلش مجذوبتان می‌کند.  در اواسط مسیر، تابلوی روستای «پنو» به سمت چپ جاده قرار دارد که با تغییر مسیر به سمت جاده‌‌‌ای فرعی وارد یک جاده باریک اما آسفالت می‌‌‌شویم که به سمت بالای کوه به پیش می‌‌‌رویم. یک جاده بکر و نسبتا خلوت که در یک سمت آن دره‌‌‌های سرسبز قرار دارد و در سمت دیگر آن کوه‌‌‌های بلندی است که میوه تمشک در کنار دیگر گیاهان و درختان به‌‌‌چشم می‌‌‌خورد؛ که البته چیدن آن بسیار سخت و خطرناک است، چرا که از طرفی شیب کوه‌‌‌ها بسیار زیاد بوده و از طرفی به‌‌‌دلیل باریک و پیچ در پیچ بودن جاده امکان ایستادن وجود ندارد و با ریسک بالایی همراه است.

کمپینگ در دل جنگل «پنو»

آبشار «ماهی مشو»، مسیر آخر این سفر است و درست زمانی که به منطقه جنگلی پنو رسیدید با پارک کردن خودرو در مسیر جاده، خود را برای یک طبیعت‌‌‌گردی کوتاه تا رسیدن به رودخانه آماده کنید. یک مسیر پاکوب که به‌‌‌راحتی می‌توان از لابه‌‌‌لای درختان و گیاهان جنگلی عبور کرد و به سطح صاف در کنار رودخانه رسید. یک منظره بسیار زیبا که درختان بلند سر به فلک کشیده شده در آسمان به یکدیگر وصل می‌‌‌شوند و منجر به سایه شدن جنگل و خنک و مطبوع شدن هوا می‌شوند. اگرچه در اتاقور، لیلاکوه یا لنگرود هتل‌‌‌ها و اقامتگا‌‌‌ه‌های بسیاری وجود دارد، اما کمپ زدن و شب‌‌‌مانی در دل جنگل و روشن کردن آتش و دورهمی خانوادگی و دوستانه در آن هوای خنک، لذت سفر را صد چندان خواهد کرد. علاوه بر این، کمپینگ کردن منجر به تجربه متفاوتی خواهد شد که هر فردی در زندگی حداقل یک بار باید آن را تجربه کند.

شنیدن صدای جیرجیرک‌ها، سگانی که از دور پارس می‌کنند و رودخانه‌‌‌ای که همیشه در جریان است و آن سکوت و آرامش شب و تماشای ستارگان از لابه‌‌‌لای درختان، انسان را از تمام روزمرگی‌‌‌ها، خستگی‌‌‌ها و سختی‌‌‌های زندگی مدرن و شهری جدا می‌کند و حداقل برای یک روز فارغ از تمام جریانات روزمره خواهد شد. همچنین بیدار شدن با صدای پرندگان، رود و نوری که از لای پنجره چادر به صورت می‌‌‌خورد و با باز شدن چشم‌ها، منظره‌‌‌ بی‌‌‌نظیری از آسمان آبی و درختان سربه‌‌‌فلک کشیده شده به تصویر کشیده می‌شود که درست در آن لحظه، به واژه کامل «آرامش» خواهیم رسید. از دیگر جذابیت‌‌‌های سفرهای کمپی، «آشپزی در طبیعت» است که  بر اساس نظرسنجی‌‌‌های صورت گرفته در جهان، یکی از بهترین و لذت‌‌‌بخش‌‌‌ترین تفریحات در طبیعت محسوب می‌شود که در بین طبیعت‌‌‌گردان از جذابیت بالایی برخوردار است.

شنا در «ماهی مشو»

پس از کمپ یک‌روزه نوبت به رفتن به سمت آبشار «ماهی مشو» می‌رسد که از چند طریق می‌توان به آن رسید و ماجراجویی را ادامه داد. اولین راه این است که از مسیر جنگلی مسیر را ادامه دهیم که باید بیش از یک ساعت جنگل‌‌‌نوردی کنیم تا به آبشار برسیم؛ هم می‌توان خود را به جاده اصلی رساند و با خودرو به سمت این آبشار 10متری رفت. مسیر جاده زیرسازی نشده و شیب تندی دارد. برخورد قلوه‌سنگ‌‌‌های بزرگ در بستر جاده صدای مهیبی ایجاد می‌کند. افزون بر آن، جا به جا سنگ‌‌‌های بزرگ از بالای کوه به داخل جاده غلتیده است. مسیر خاکی تا روستای پنو 6کیلومتر است. 5کیلومتر که برانید، پل بتنی کوچکی در یک پیچ تند دیده می‌شود. تنها راهنمای مسیر تیرهای برق است. نزدیک دومین تیر برق بعد از پل‌بتنی، باید خودرو را پارک و از آن پس پیاده روی در دل جنگل را آغاز کرد.

از آنجا که هیچ تابلویی در مسیر رسیدن به آبشار وجود ندارد و معرفی‌‌‌های لازم برای این جاذبه‌‌ گردشگری صورت نگرفته، رسیدن به این آبشار کاری سخت و زمان‎بر است و باید از افراد محلی برای رسیدن به آبشار کمک گرفت. باید خود را برای کوهنوردی و صخره‌‌‌نوردی در دل جنگل آماده کرد. بعد از آن حدود یک کیلومتر پیاده‌‌‌روی در مسیر جنگلی در انتظار شماست. راه‌‌‌آبی در مسیر رسیدن به آبشار وجود دارد که تنها برای عبور یک نفر مناسب است و امکان لیز خوردن نیز وجود دارد. بعد از عبور از راه‌‌‌آب، هوای خنک نوید رسیدن به آبشار را می‎دهد و ناگهان با منظره‌‌‌ چشم‌‌‌‌‌‌نواز آبشار روبه‌رو خواهید شد. با اینکه رسیدن به آبشار برای گردشگران سخت است و خطرات زیادی از جمله گم‌شدن در مسیر و افتادن در رودخانه و... را دارد، افراد محلی به‌راحتی در این مسیر رفت و آمد می‎کنند و حتی در تابستان از حوضچه‌‌ زیر آبشار به عنوان استخر شنا استفاده می‌کنند.

راه دسترسی به این آبشار زیبا بسیار ناهموار است. اگرچه این جاده مال‌رو به تازگی وسیع‌تر شده که همچنان خطرناک است. اما یکی از زیباترین آبشارهای گیلان به‌‌‌شمار می‌رود که سالانه گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کند؛آبشاری زیباتر از ویسادار و خرمکش اما هنوز ناشناخته. آبشاری که 5/ 12 کیلومتر با اتاقور فاصله دارد و این نزدیکی فرصتی را برای طبیعت‌‌‌گردان‌ها و دوچرخه‌‌‌سواران برای گذران آخر هفته ایجاد می‌کند تا ضمن گذراندن تعطیلات خود در یک منطقه بکر و به‌‌‌دور از جمعیت از صدای آواز پرندگان که همچون اجرای سمفونی زنده در طبیعت است و آب و هوای مطبوع و غرق‌شدن در سرسبزی جنگل، لذتی بی‌‌‌نهایت را تجربه کنند. آبشاری با ارتفاع 10 متر و عمقی به اندازه دو متر به‌‌‌دلیل داشتن دو ویژگی آن را از بسیاری از آبشارها، متمایز می‌کند. یکی سنگ‌‌‌های قرمز درون حوضچه‌‌‌ کنار آبشار است که چشم هر بیننده‌‌‌ای را خیره می‎کند و دوم دلیل نام‌گذاری این آبشار است. «ماهی مشو» یعنی جایی که ماهی نمی‌تواند از آن گذر کند. زمانی که امواج ناآرام رودخانه طغیان می‌کند، ماهی‌‌‌ها از سمت دریا بالا می‌‌‌آیند اما نمی‌توانند از آبشار عبور کنند. آبشار «ماهی مشو» غار و استخر زیبایی در طرفین یک کوه صخره‌‌‌ای ایجاد کرده که هر بیننده‌‌‌ای را مجذوب خود می‌کند. عمق این غار از آبشار ویسادارپره‌‌‌سر تالش نیز بیشتر است.