پایان نشست هیروشیما زیر سایه جنگ اوکراین

«زهینه رشید» و «جان پاور» در گزارش 21مه در الجزیره که همواره به‌روزرسانی می‌شد نوشتند، بایدن در روز پایانی اجلاس گروه هفت در ژاپن به همتای اوکراینی خود گفت: «همراه با گروه7، در کنار اوکراین می‌مانیم و من قول می‌دهم که از کمک کوتاه نیاییم.»  زلنسکی، رئیس‌جمهور اوکراین اگرچه دعوت نبود، اما در آخرین شب برگزاری این نشست در آن حضور یافت و با تنی چند از رهبران جهان دیدار و گفت‌وگو کرد. «فومیو کیشیدا» نخست وزیر ژاپن که میزبان این نشست بود با محکوم کردن روسیه اعلام کرد که در کنار اوکراین می‌ایستیم. به نوشته گزارشگران الجزیره، نخست‌وزیر ژاپن «نه تنها روسیه را به‌دلیل حمله به اوکراین محکوم و سرزنش کرد بلکه بخشی از محکوم‌سازی پوتین به‌دلیل تهدیدهای مکرر او در استفاده از سلاح‌های هسته‌ای است.»

«پیتر بیکر» هم که از سال1997 اخبار جلسات گروه7 را پوشش می‌دهد در گزارش 20مه در نیویورک‌تایمز نوشت، رهبران گروه هفت از گوشه و کنار جهان می‌آیند، به زبان‌های مختلف صحبت می‌کنند، طیف ایدئولوژیک بزرگی را دربرمی‌گیرند و از 43 تا 80سال سن دارند. آنها در داخل کشورشان چندان محبوب نیستند. برای بایدن و همتایانش از قدرت‌های صنعتی پیشرو جهان، عصر نارضایتی دموکراتیک است که رای‌دهندگان همواره از روسای‌جمهور و نخست‌وزیرانی که انتخاب کرده‌اند ناراضی هستند. هر یک از رهبران به دلایل مختلف دچار دردسر هستند؛ اما مبارزات مشترک آنها شکنندگی جوامع آزاد را در زمان شکاف‌های عمیق سیاسی و فرهنگی برجسته می‌کند. این باعث شده است که نشست امسال سران در هیروشیما، ژاپن، به تعبیر یک متخصص، چیزی شبیه به یک «باشگاه قلب‌های تنها» باشد؛ جایی‌که رهبران دوست‌نداشتنی می‌توانند برای مشکلات داخلی خود با یکدیگر همدردی کرده و درباره اینکه چگونه حسن‌نیت را به رای‌دهندگان خود بازگردانند ایده‌های خود را با یکدیگر مبادله کنند.

چند روز دوری از خانه برای تعامل با همتایان در صحنه جهانی می‌تواند تسکین مطلوبی برای رهبران درهم شکسته باشد؛ فرصتی برای تکیه زدن و ایستادن و ایفای نقش دولتمردی که نیروهای تاریخ را شکل می‌دهد. اما مشکلات این رهبران راهی برای دنبال کردن آنها می‌یابند و این می‌تواند گزینه‌ها و نفوذ آنها را محدود کند. بایدن صبح خود را در روز افتتاحیه نشست سه روزه روز جمعه نه با بحث درباره امور ایالتی، بلکه با یک تماس تلفنی نیم‌ساعته به واشنگتن آغاز کرد تا مذاکرات با جمهوری‌خواهان را بر سر مسائل پیچیده‌تر و در عین حال عمیق‌تر مربوط به مخارج و بدهی را بررسی کند. او روز را 90دقیقه زودتر از شام جشن رهبران در جزیره میاجیما به پایان رساند تا دوباره از داخل کشورش درباره صحبت‌های مربوط به هزینه‌ها تماس‌هایی برقرار سازد. «سوزان مالونی»، مدیر برنامه سیاست خارجی در موسسه بروکینگز می‌گوید: «نتیجه، محیطی است که در آن رهبران قدرتمندترین دموکراسی‌های جهان مجبورند با جهانی چالش‌برانگیزتر درگیر شوند آن هم زمانی که در داخل با شرایطی شکننده روبه‌رو هستند.

این می‌تواند به شک و تردید در میان متحدان ما و اعتماد بیش از حد در میان دشمنان ما دامن بزند و در نتیجه همه ما را آسیب‌پذیرتر کند.» داده‌های نظرسنجی گردآوری‌شده توسط Morning Consult در روزهای اخیر نشان می‌دهد که رهبران تنها چهار کشور از 22کشور بزرگ مورد مطالعه دارای محبوبیت بالای 50درصد بودند: نارندرا مودی از هند، آلن برست از سوئیس، آندرس مانوئل لوپز اوبرادور از مکزیک و آنتونی آلبانیز از استرالیا. مودی که به‌عنوان ناظر در هیروشیما حضور داشت، با 78درصد امتیاز مورد غبطه این شهر قرار گرفته است؛ اگرچه این در کشوری است که از اختلافات مذهبی برای منافع سیاسی سوءاستفاده می‌شود و مخالف سیاسی اصلی نخست‌وزیر از این شهر به‌دلیل افترا از مجلس اخراج شد. در مقابل، هیچ‌یک از رهبران گروه هفت نمی‌تواند حمایت اکثریت را جلب کند.

بر اساس گزارش Morning Consult، جورجیا ملونی، نخست‌وزیر ایتالیا که پاییز گذشته انتخاب شد، با 49درصد محبوبیت بهترین عملکرد را داشت؛ پس از آن بایدن با 42درصد، جاستین ترودو نخست وزیر کانادا با 39درصد و صدر اعظم آلمان با 34درصد قرار گرفتند. پس از آن، ریشی سوناک نخست‌وزیر بریتانیا با 33درصد و نخست‌وزیر فومیو کیشیدا از ژاپن با 31درصد، امانوئل مکرون رئیس‌جمهور فرانسه، با 25درصد تاسف‌آور از این گروه عقب‌تر بودند.

کیشیدا با محبوبیت کابینه خود که در نظرسنجی اخیر به 52درصد رسید، توانست عملکرد بهتری داشته باشد. این اولین باری بود که در هشت ماه گذشته از 50درصد فراتر رفت و این گمانه‌زنی را تقویت کرد که او ممکن است در زمانی که پیشرو است، انتخاباتی زودهنگام برگزار کند تا از آن استفاده کند. اما مشخص نیست که آیا نظرسنجی جدید آغاز دوره حمایتی پایدارتر است یا فقط یک انحراف قبل از سقوط مجدد او. «مایکل آبراموویتز» رئیس خانه آزادی که سازمانی مستقر در واشنگتن است که دموکراسی را در سرتاسر جهان تشویق می‌کند، می‌گوید: «غریزه‌ام می گوید که تعداد کم نظرسنجی‌ها، بیشتر بازتاب دوقطبی شدن فزاینده در تعدادی از این جوامع است. بایدن می‌تواند خیابان‌ها را با طلا سنگفرش کند و نیمی از کشور با آن مخالفت کنند.

بدیهی است که دموکراسی‌ها باید عملکرد بهتری انجام دهند؛ اما شواهد کمی وجود دارد که اقتدارگرایان بتوانند کار بهتری انجام دهند.» سرخوردگی از رهبری کنونی در زمانی که تحت فشار قرار گرفته است، ثابت می‌کند که آزمونی برای قدرت ماندگاری دموکراسی است. گروه آبراموویتز که دموکراسی را کشور به کشور رصد می‌کند، دریافته است که آزادی 17سال متوالی است در سرتاسر جهان عقب‌نشینی داشته است؛ در جاهایی مانند مجارستان و لهستان هم عقبگرد داشته است. درحالی‌که رئیس جمهور سابق دونالد ترامپ خواستار «کنار گذاشتن» قانون اساسی ایالات متحده برای بازگرداندن او به قدرت شده است، اما بایدن اغلب می‌گوید که ماموریت خود را دفاع از دموکراسی می‌داند.