تل‌آویو در برابر حماس رویکرد سپتامبر سیاه را دنبال می‌کند

به گزارش سرویس جهان مشرق، رئیس سابق اطلاعات نظامی اسرائیل می گوید: نتانیاهو همه هشدارها را از قبل دریافت کرده است. آموس یادلین، رئیس سابق «آمان»، در مورد این که جنگ به کدام سو می رود، نظر می دهد.

کشته‌شدن بیش از 1400 اسرائیلی توسط حماس و ربودن بیش از 200 نفر دیگر در 7 اکتبر بیش از یک تراژدی ملی برای اسرائیل بود - همچنین یک شکست اطلاعاتی بزرگ برای ربود. اکنون، در حالی که اسرائیل به جنگ علیه حماس می رود، سؤالات حیاتی فراوان است: چرا رهبری اسرائیل این اتفاق را ندید؟ اگر اسرائیل حماس را شکست دهد، چه چیزی جای آن را خواهد گرفت؟ و چه میزان احتمال وجود دارد که بزرگ‌ترین متحد اسرائیل، ایالات متحده، بتواند نقش مستقیمی در درگیری داشته باشد؟

نشریه‌ی آمریکایی «پولیتیکو»، برای گرفتن پاسخ این پرسش‌ها از یکی از متنفذترین چهره‌های اطلاعاتی رژیم اسراییل، با او گفتگو کرده است.

لازم به تاکید است که انتشار این گفتگو صرفا از باب اطلاع‌رسانی و روشن‌شدن مواضع طرف‌های مختلف جنگ میان مقاومت فلسطین و ؤزیم صهیونیستی است و بازنشر آن به معنی تایید مواضع مطروحه نیست.

آموس یادلین، 71 ساله، جایگاه خاصی در جامعه‌ی اطلاعاتی رژیم اسراییل دارد. رئیس سابق اطلاعات نظامی اسراییل(آمان) که بر نابودی برنامه هسته‌ای نوپای سوریه و خرابکاری سریالی ایران نظارت داشت، به عنوان یک صدای کلیدی در بحران ظاهر شد و اعضای کابینه جنگ اسرائیل را در جریان قرار داد. برای نزدیک به یک دهه پس از دوران ریاست اطلاعات، او به عنوان رئیس مؤسسه بسیار با نفوذ «اسرائیل برای مطالعات امنیت ملی» خدمت کرد و همچنان یکی از ارکان امنیتی است و اکنون موسسه مشاوره‌ی امنیت ملی به نام Mind Israel را اداره می کند.

یادلین در مصاحبه جدیدی با مجله POLITICO که طی دو روز هفته گذشته از طریق پلتفرم زوم انجام شد، پنجره مهمی را به تفکر رسمی اسرائیل در مورد تشدید جنگ باز کرد - از راه‌حل‌هایی برای بحران گروگان‌گیری مداوم تا چالش اجتناب از تلفات غیرنظامیان فلسطینی.

یادلین تصریح کرد که سیاست اسرائیل در این جنگ صرفاً تلافی قتل عام یا تضعیف حماس نیست، بلکه پایان دادن قطعی به حکومت 16 ساله این گروه جهادی در غزه است.

وی گفت: «ما حماس را نابود خواهیم کرد، همانطور که آلمان نازی نابود شد.» وی افزود که اسرائیل یک کمپین ترور جهانی علیه رهبران حماس مشابه آنچه که پس از کشتار المپیک 1972 مونیخ به راه انداخت، ترتیب خواهد داد.

یادلین که از نظر سیاسی با چپ میانه اسراییل همسو بود - او کاندیدای حزب کارگر برای وزارت دفاع در انتخابات 2015 بود - بخش عمده ای از تقصیر فاجعه را به انحراف ملی ناشی از فشارهای بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل برای بازنگری در دستگاه قضایی کشور نسبت داد:

"نتانیاهو همه هشدارها را از وزیر دفاع، از رئیس ستاد ارتش، از رئیس اطلاعات، از رئیس شین بت و از نویسندگان مستقلی مانند من و دیگران دریافت کرد که این امر{بازنگری دستگاه قضایی} بازدارندگی اسرائیل را تضعیف می کند و امنیت ملی اسرائیل را به خطر می اندازد. ”

در روزهای اخیر که اوضاع پیچیده شده است، رسانه‌های اسرائیلی با گزارش‌هایی مبنی بر گفتگوهای دولت داخلی اسرائیل در مورد جبهه دوم با حزب‌الله در جنوب لبنان سر و صدا کرده‌اند و وزیر دفاع و دیگر مقامات اسرائیلی از حمله پیشگیرانه به این گروه شبه‌نظامی و هشدار آمریکا حمایت می‌کنند. در برابر آن یادلین گفت که رفتار «بسیار محتاطانه» حزب‌الله نشان‌دهنده احتمال کم برای توسعه جبهه دوم است. اما یادلین - که از گفتگوهای اخیر بین مقامات آمریکایی و اسرائیلی آگاه است - در حالی که از پرداختن به جزئیات خودداری کرد، اشاره کرد که در صورتی که حزب الله جنگی تمام عیار با اسرائیل را آغاز کند، ایالات متحده ممکن است "شانه به شانه" به اسراییل بپیوندد.

متن زیر بخشی از گفتگوی یادلین با بن‌بیرنباوم، خبرنگار پولیتیکو است.

بن بیرنباوم: اسرائیل 300000 نیروی ذخیره را فراخوانده است که بسیاری از آن‌ها اکنون در مرز با غزه جمع شده اند و برای تهاجم زمینی قریب الوقوع آماده می شوند. به نظر می رسد دولت تصمیم گرفته است تا رژیم حماس را به طور قطعی سرنگون کند، اما این چه چیزی را در پی دارد و چه چیزی جای حماس را خواهد گرفت؟

یادلین: کاملا حق با شماست. دولت اسرائیل تصمیم به نابودی حماس و پایان دادن به موجودیت آن به عنوان قدرت مستقل در غزه گرفته است. پارادایمی که منجر به این شکست فاجعه‌بار شد، این پارادایم بود که حماس میانه‌رو شده بود، در برابر 2 میلیون نفر در غزه احساس مسئولیت می‌کرد، غزه را بازسازی می‌کرد، به رفاه غزه‌ها اهمیت می‌داد، و این یک رویکرد مسئولانه بود.

این یک اشتباه بزرگ بود.

حماس یک سازمان تروریستی است که متعهد به نابودی اسرائیل است، در سطح داعش، حتی بدتر از داعش - کشتن کودکان در مقابل چشمان والدینشان... ن. آنها حتی از آن عکس گرفتند و در شبکه های اجتماعی پست کردند و به جنایات جنگی تکان دهنده خود بسیار افتخار کردند. بنابراین اسرائیل نیاز به تغییر پارادایم داشت.

ما از این پس از حماس به عنوان دولت «حماسِستان» {عنوانی طعنه‌آمیز بر وزن پاکستان و عربستان و...} در غزه، کشور همسایه‌ای که به اسرائیل حمله کرد، یاد می کنیم و به این کشور اعلام جنگ می کنیم. و ما قصد داریم این کشور را نابود کنیم، بسیار شبیه آنچه که متفقین با آلمان در سال 1945 انجام دادند، بسیار شبیه آنچه که ایالات متحده در 2014 تا 2019 با داعش، با خلافت، در عراق و سوریه انجام داد. امیدواریم که پس از حماس، تشکیلات خودگردان فلسطین به غزه بازگردد. حتی ایده‌های نوآورانه‌تری از دستور العرب وجود دارد - شاید کنسرسیومی متشکل از مصر، عربستان سعودی و امارات - که این مکان را کنترل خواهد کرد. ما هنوز در آن نقطه نیستیم. تلاش آمریکایی ها برای نابودی القاعده در افغانستان یا جهادی‌ها در عراق و در برابر داعش 5 سال طول کشید. غزه کوچک‌تر است، اسرائیلی‌ها در نزدیکی خانه خود می‌جنگند، و ما می‌توانیم این کار را در ماه‌ها - دو ماه، سه ماه - انجام دهیم، اما این کار به این سرعت انجام نمی‌شود، بنابراین ما زمان داریم تا در طول عملیات به راه‌حل فکر کنیم. اما هدف کاملاً مشخص است: حماس دیگر غزه را کنترل نخواهد کرد.

برنباوم: بین 200 تا 250 گروگان در دست حماس و سایر گروه های مسلح هستند. این چگونه برنامه ریزی نظامی اسرائیل را پیچیده می کند و راهبرد بازگرداندن آن‌ها به خانه چیست؟

یادلین: شما باید اهرم‌هایی را در مقابل حماس ایجاد کنید که امکان بازگرداندن گروگان‌ها را به خانه ایجاد می کند. این بخشی از هدف جنگ است. آن‌ها ممکن است از طریق حملات عملیاتی آزاد شوند، دقیقاً مانند [حمله اسرائیل در سال 1976 برای نجات گروگان‌های فلسطینی در فرودگاه انتبه، اوگاندا]، حتی اگر اینجا انتبه نباشد - بهتر محافظت می‌شوند، آنها پراکنده می‌شوند، ممکن است از آن‌ها به عنوان سپر انسانی استفاده شود. خیلی سخت است، اما من حدس می‌زنم که شاهد برخی عملیات‌ها باشیم. و شما می توانید آن را با مذاکره انجام دهید. من شخصاً فکر می کنم که بحران انسانی در غزه به دو طرف فرصتی برای معاملات بشردوستانه در برابر بشردوستانه می دهد. بچه هایی هستند که گروگان گرفته می شوند: نوزادان 9 ماهه، بچه های 5 ساله، دختران و پسران دبستانی. آنج‌ا زنان هستند، سالمندانی هستند که نیاز به دارو دارند. همه این‌ها موارد بشردوستانه است و ما باید سعی کنیم آن‌ها را یکی یکی حل کنیم. من فکر می کنم انگشت باید به سمت [یحیی] سینوار [رهبر حماس] نشانه رود. اگر او می خواهد بحران انسانی در غزه را کاهش دهد، باید حداقل تمام موارد غیرنظامی بشردوستانه را که بر خلاف معیارهای رفتار انسانی و قوانین بین المللی انجام داده است، آزاد کند.

برنبام: آیا در پایان فکر می‌کنید که ما به دنبال نوعی مبادله زندانیان باشیم؟

یادلین: می دانید، منشأ مشکل امروز مبادله زندانیان با [سرباز اسرائیلی] گیلاد شالیت در سال 2011 است، زمانی که اسرائیل [بیش از 1000] تروریست بسیار خطرناک از جمله سینوار را آزاد کرد. بنابراین معامله شالیت بسیار پرهزینه بود. فکر می کنم همه گزینه ها روی میز است و ممکن است برخی از زندانیان آزاد شوند. ما هنوز در آن نقطه نیستیم.

در این لحظه، سینواردر سرخوشی به سر می‌برد، اما فکر می‌کنم ظرف یکی دو هفته، بلایی را که بر سر مردم فلسطین آورده است، خواهد فهمید و سعی خواهد کرد حداقل بخشی از [این تصور که] «حماس=داعش» را اصلاح کند که اکنون شعاری است که در جهان غرب پذیرفته شده است و امیدوارم او حداقل موارد غیرنظامی بشردوستانه را آزاد کند. در پایان این درگیری، درسی برای هر فلسطینی باید این باشد که «اگر به اسرائیل حمله کنید، قیمت آن بالاست. سازمان شما نابود خواهد شد. اسرائیل همه سرزمین‌ها را باز نمی‌گرداند.» ما به خط 2005 [خروج اسرائیل از غزه] برنمی‌گردیم. این باید درس کاری باشد که او انجام داده است. و در پایان، بسیار شبیه سال 1972 پس از [کشتار ورزشکاران اسرائیلی در المپیک مونیخ] و سپتامبر سیاه خواهد بود. همه فرماندهان حماس، رهبرانی که امروز در این هولوکاست شرکت کردند، هدف قرار خواهند گرفت و به دست عدالت سپرده خواهند شد یا فقط کشته خواهند شد.

برنباوم: شما گفتید که اسرائیل به خط 2005 باز نخواهد گشت. منظور شما از آن چیست؟ آیا اسرائیل حتی پس از تهاجم به نوعی منطقه حائل را حفظ خواهد کرد؟

یادلین: پس از نابودی حماس، ما هیچ تمایلی به کنترل 2 میلیون فلسطینی در غزه نداریم، اما موظفیم اطمینان حاصل کنیم که فاجعه ای مانند 7 اکتبر دیگر تکرار نشود. بنابراین راه انجام آن، همانطور که اشاره کردید، یک منطقه حائل است - محیطی یک یا دو کیلومتری، به خوبی مین گذاری شده با موانع ضد تانک، که اطمینان حاصل می کند که اگر قصد دیگری برای حمله به اسرائیل وجود داشته باشد، به آسانی دفعه قبل نخواهد بود. و این ایده که «در صورت کشتن اسرائیلی‌ها در قلمرو، تاوان می‌پردازید» نیز ایده‌ای است که ما می‌خواهیم آن‌ها را کاملاً درک کنند. اما این بر اساس نیازهای امنیتی آینده است. اگر هیچ منطقه امنیتی وجود نداشته باشد که تضمین کند زمان کافی برای توقف حمله بعدی را داریم، هیچ کس در اسرائیل برای زندگی در یک کیلومتری مرز باز نخواهد گشت.

برنباوم: شما از خروج یکجانبه اسرائیل از غزه در سال 2005 حمایت کردید. با توجه به همه چیزهایی که اتفاق افتاده، آیا فکر دومی دارید؟

یادلین: به نظر من اصل عقب نشینی درست بود. از آن‌جایی که ما نمی‌خواستیم در آن زمان 1.7 میلیون فلسطینی را کنترل کنیم، ایده این بود: «شما صلح نمی‌خواهید. ما به مرز درستی که خودمان فکر می کنیم، عقب نشینی می کنیم.» از آن‌جایی که این کار با همکاری آمریکا انجام شد، آمریکایی ها بر خط پنجم ژوئن 1967 تأکید کردند. من فکر کردم که این یک اشتباه است. چند شهرک اسرائیلی در شمال غزه وجود داشت که با جمعیت فلسطینی درگیر نبودند - ما باید آن‌ها را نگه می داشتیم. این امر می‌توانست دسترسی بسیار آسان به شمال غزه را نجات دهد [که به حماس اجازه داد برد موشک‌ها را به اشکلون و سپس اشدود و سپس تل آویو کاهش دهد. من فکر می کنم عقب نشینی ایده خوبی بود. پارامترهای آن و اجرای آن ناقص بود. اما سیاست توانمند ساختن حماس برای تقویت قدرت نظامی خود بزرگ‌ترین اشتباه بود.

برنباوم: بازگشت به وضعیت کنونی: اسرائیل به عنوان بخشی از تدارکات خود برای تهاجم نظامی، بیش از 1 میلیون فلسطینی در شمال غزه را به تخلیه به سمت جنوب فراخواند. همانطور که می دانید، سازمان ملل متحد، صلیب سرخ، تعدادی از دولت ها این دستور را محکوم کرده‌اند. به آن‌ها و به طور کلی به کسانی که نسبت به تعداد غیرنظامیان فلسطینی که قبلاً در واکنش نظامی اسرائیل کشته شده‌اند، ابراز نگرانی کردند، چه می گویید؟

یادلین: من دو چیز را می گویم: اول، تخلیه جمعیت فلسطین به این دلیل است که ما به فکر آن‌ها هستیم. حماس از آن‌ها به عنوان سپر انسانی استفاده می کند. حماس از ما می‌خواهد که غیرنظامیان را بکشیم، و ما می‌خواهیم که آن‌ها جبهه را پاکسازی کنند، منطقه‌ای را که ما و حماس قرار است در آن بجنگیم، پاکسازی کنند، و ما فکر نمی‌کنیم که این مشکل‌ساز باشد. طبق قوانین بین المللی است. کسانی که می توانند این جنگ را متوقف کنند، حماس هستند. اگر حماس بگوید: «همه افرادی را که بردم، برمی‌گردانم و غزه را تخلیه می‌کنم»، همانطور که عرفات بیروت را در سال 1982 تخلیه کرد، جنگ تمام شده است. آن‌ها می توانند اسرائیل را مقصر بدانند، اما از مردم به عنوان سپر انسانی استفاده می کنند. آن‌ها مانع از تخلیه شمال غزه می شوند.

بیرنباوم: در روزهای اخیر، تبادل آتش زیادی با حزب الله در مرز شمالی صورت گرفته است. اسرائیل جوامع یهودی آن‌جا را تخلیه کرده است. به نظر شما شانس کشاندن اسرائیل به یک جبهه دوم کامل با لبنان چقدر است؟

یادلین: وقتی به رفتار حسن نصرالله [رهبر حزب‌الله] نگاه می‌کنم، به نظر می‌رسد که او همچنان بیشتر به لبنان و نیاز به حفاظت از ایران – و بازدارندگی اسرائیل از حمله به برنامه هسته‌ای‌اش – اهمیت می‌دهد تا نجات حماس در غزه. او حاضر نیست لبنان را قربانی کند و بیروت را به خاطر فلسطینی های سنی که بدون مشورت او این جنگ را آغاز کردند، ویران کند.

حمله حزب الله به اسرائیل در سه سطح وجود دارد. مرحله اول جایی است که ما امروز هستیم. حزب الله از حماس حمایت اخلاقی می کند، اما جنگ با اسرائیل را به طور جدی آغاز نمی کند. آن‌ها از طریق مرز با شلیک محدود حمله می کنند - یک یا دو یا پنج موشک ضد تانک، چند خمپاره، تیم های تروریستی فلسطینی که تلاش می کنند از مرز عبور کنند، چند موشک. و اسرائیل به هر یک از آنها واکنش نشان می دهد. شما نمی بینید که آن‌ها به عمق بیشتر از پنج کیلومتر حمله کنند و در منطقه‌ی و بسیار بسیار محدود حمله می کنند. این مرحله اول است.

در مرحله دوم - فکر می‌کنم وقتی نیروهای اسرائیل در غزه روی زمین می‌نشیند به سمت آن حرکت می‌کنند - کمی عمیق‌تر و با سلاح‌های سنگین‌تر مانند موشک‌های بالستیک یا راکت‌های سنگین بر روی اهداف نظامی، نه هنوز روی اهداف غیرنظامی، حرکت خواهند کرد، با پذیرش این خطر که اسرائیل به همان شیوه تلافی خواهد کرد، اما همچنان حزب‌الله در تلاش است تا به یک جنگ تمام عیار تبدیل نشود. اما زمانی که در این روش دوم قرار گرفتیم، احتمال اشتباه محاسباتی و ناتوانی در کنترل تشدید می‌تواند ما را به جنگ بکشاند.

در این‌جا، به نقش ایالات متحده می رسیم.

آمریکا نیازی به کمک به اسرائیل در عملیات نظامی در غزه ندارد. با این حال، منافع ایالات متحده تلاش برای جلوگیری از جنگ منطقه‌ای است. بنابراین آن‌ها دو ناو هواپیمابر را به شرق مدیترانه فرستادند و اساساً پیام بازدارندگی را به حزب الله و ایران رساندند: "اگر به اسرائیل حمله کنید، ما با اسرائیل هستیم. " و این دلیلی است که فکر می کنم حزب الله بسیار مراقب است و ایران بسیار مراقب است. با این اوصاف، ما باید بسیار محتاط باشیم، زیرا اطلاعات قادر به کشف مقاصد سینوار نبود، بنابراین شاید نیت ایران و حزب الله را نبینیم. اما غافلگیری استراتژیک وجود ندارد. اسرائیل بهترین قدرت نظامی خود را در مرز شمالی دارد. و من فکر می‌کنم نصرالله این را می‌داند، و بنابراین تلاش خواهد کرد که یک جنگ تمام عیار را آغاز نکند. اما اگر چنین کند، اسرائیل آماده است و ایالات متحده ممکن است شانه به شانه به آن بپیوندد. قبلا هرگز اتفاق نیفتاده بود. ایالات متحده از اسرائیل با تسلیحات، با حمایت دیپلماتیک و با حمایت مالی حمایت کرد. آن‌ها هرگز مستقیماً برای اسرائیل نجنگیدند. در این مورد، این واقعیت که اسرائیل خود را در برابر حزب‌الله مهار می‌کند، تعهدی از سوی آمریکا به همراه داشت: اگر حزب‌الله ابتدا حمله کرد، تعجب نکنید: ممکن است آمریکا در این جنگ شرکت کند.

برنباوم: آیا احتمالی وجود دارد که ایران مستقیماً درگیر شود، همانطور که آنها تهدید کرده اند - مثلاً با ارسال مستقیم موشک از ایران؟

یادلین: ایرانی ها بسیار محتاط هستند و ترجیح می دهند همه چیز را از طریق نیابت انجام دهند. استراتژی ایران برای نابودی اسرائیل از طریق رویارویی مستقیم نیست که ممکن است برای آن‌ها بسیار خطرناک باشد. استراتژی ایران این است که زندگی در اسرائیل را بدتر کند. بسیار شبیه حمله وحشیانه حماس از غزه و شلیک موشک های حزب الله به جمعیت غیرنظامی از لبنان. آن‌ها می‌خواهند که پروکسی بهای آن را بپردازد و خطر برای ایران حداقل باشد. این راهبرد آنان در عراق بود. آن‌ها مستقیماً به ایالات متحده حمله نکردند - فقط پس از [ترور فرمانده سپاه قدس ایران] قاسم سلیمانی و همچنین بسیار حساب شده و محدود.

برنباوم: جنگ تمام عیار بین اسرائیل و حزب الله چگونه خواهد بود؟

یادلین: حزب‌الله تلاش خواهد کرد موشک‌های بالستیک خود را به سمت مراکز قدرت اسرائیل پرتاب کند - پایگاه‌های نیروی هوایی، پایگاه‌های اطلاعاتی، دفاع موشکی اسرائیل و شاید ایستگاه‌های برق. آنها سعی خواهند کرد تا آن‌جا که می توانند اسرائیل را نابود کنند، تا کماندوهایشان مانند آنچه حماس انجام داد، از مرز اسرائیل عبور کنند. اما در این صورت، حداقل مزیت غافلگیرکننده استراتژیک را از دست خواهند داد، زیرا ارتش اسرائیل اکنون در همه جا حضور دارد. و نیروهای اسرائیلی آماده حفاظت و سپس حمله به حزب الله هستند. در پایان چنین جنگی، بیروت بسیار شبیه غزه ویران خواهد شد. اسرائیل باید سه مؤلفه اصلی قدرت حزب‌الله، یعنی موشک‌های بالستیک، نیروی رضوان در مرز - این یگان‌های کماندویی آن‌ها است - و پدافند هوایی که آنها ساخته‌اند را نابود کند. نصرالله در پایان این جنگ با ما نخواهد بود. و لبنان به عنوان یک کشور، هزینه بسیار بالایی را خواهد پرداخت. این یک جنگ بسیار ویرانگر خواهد بود - برای هر دو طرف. و هر دو طرف این را می دانند و سعی می کنند از آن اجتناب کنند.

بیرنباوم: چه مقدار از این ناکامی ها را به بحران داخلی اسرائیل در مورد بازنگری قضایی نسبت می دهید؟

یادلین: نه ماه بود که نتانیاهو اسرائیل را وارد یک بحران داخلی کرد که تمام انرژی همه را گرفت. توجه اسرائیل در داخل بود نه بیرون. و نتانیاهو همه هشدارها را دریافت کرد - از وزیر دفاع، از رئیس ستاد ارتش، از رئیس اطلاعات، از رئیس شین بت و از نویسندگان مستقلی مانند من، مانند دیگران - مبنی بر اینکه این امر بازدارندگی اسرائیل را تضعیف می کند و ملیت اسرائیل را به خطر می اندازد. این که او هر منبع قدرت اسرائیل را به خطر می اندازد و تضعیف می کند -امنیت، صنعت فناوری پیشرفته، نیروی هوایی، اطلاعات، بازدارندگی، روابط با جهان، با ایالات متحده.

همچنین نتانیاهو را باید به خاطر آزادی سینوار و صدها تروریست خطرناک دیگر [در قرارداد شالیت 2011] سرزنش کرد. و او حماس را با تشکیلات خودگردان فلسطین در رام‌الله ترکیب کرد زیرا تشکیلات خودگردان نهادی بود که او باید با آن مذاکره می کرد و او نمی‌خواست مذاکره کند. بنابراین او گفت: «خوب، حماس آنقدرها هم خطرناک نیست، ما می توانیم با آن زندگی کنیم. هر سه، چهار سال یکبار، ما یک دور تبادل آتش انجام خواهیم داد. اما این خطرناک‌ترین دشمن اسرائیل نیست.»

برنبام: شما از حامیان دیرینه راه حل دو دولتی هستید. به نظر شما، از منظر اسراییل، آیا آن‌چه اتفاق افتاد باعث تقویت یا تضعیف پرونده یک کشور فلسطینی شد؟

یادلین: ضعیف، دراماتیک. به هر حال، من طرفدار راه حل دو کشوری هستم، اما با حضور نظامی صفر در کشور فلسطین، زیرا می دانم فلسطینی ها می خواهند چه کنند. ما ده‌ها سال وحشت را پشت سر گذاشتیم، و دقیقاً آنچه در سیمچت تورات اتفاق افتاد، مرا - یک شاهین امنیتی و کبوتر سیاسی - را حتی در مورد امنیت سخت‌تر کرد. این حمله افکار عمومی اسرائیل را بیشتر به سمت راست سوق خواهد داد. راست قبلاً پیمان اسلو و جدایی را مقصر می داند. و این ایده که ما می‌توانیم به فلسطینی‌ها این توانایی را بدهیم که حتی در سطوحی که تشکیلات خودگردان دارد، نیروهای امنیتی ایجاد کنند - این اکنون بسیار دشوار خواهد بود. تنها دلیلی که {در حال حاضر} نظرسنجی‌ها حرکت به سمت راست را نشان نمی دهد، نتانیاهو است، زیرا اسرائیلی‌ها نتانیاهو را سرزنش می کنند، حتی جناح راست. اما وقتی نتانیاهو برود، دستیابی به راه حل دو کشور دشوارتر خواهد شد.

برنباوم: رئیس جمهور بایدن پس از حمله حماس از اسرائیل دیدن کرد. آیا از پاسخ دولت او تا کنون راضی هستید؟

یادلین: فکر می‌کنم این دولت{آمریکا} بسیار دوستانه است و بایدن شخصاً بهترین رئیس‌جمهور در قبال اسرائیل است. او خجالت نمی کشد که بگوید یک صهیونیست است - برای این که صهیونیست باشید، لازم نیست یهودی باشید. او هنوز هولوکاست را به یاد دارد. دو سخنرانی او متعلق به تالار مشاهیر سخنرانی است. او همدل بود. او بیانیه ای اخلاقی می داد که از اسرائیل حمایت می کرد. او به اسرائیل قول کمک و امنیت زیادی داد و به ما این حس را داد که متحدی داریم و با هم علیه این سازمان تروریستی بسیار ظالم می جنگیم.

با این اوصاف، آمریکا منافع خاص خود را دارد و یکی از منافع این است که جنگ به سمت شمال و ایران تشدید نشود، بنابراین بایدن از نتانیاهو خواست که حمله پیشگیرانه علیه حزب الله انجام ندهد. او همچنین نگران فلسطینیها است. او راه حل دو کشوری می خواهد. او نگران فلسطینی‌هایی است که تروریست نیستند و تحت کنترل حماس هستند و متأسفانه از آن‌ها به عنوان سپر انسانی استفاده می شود. او از هدف جنگ یعنی نابودی حماس حمایت می‌کند، اما از اسرائیل خواست این کار را طبق قوانین بین‌المللی و با حداقل رنج برای مردم بی‌گناه انجام دهد.

برنباوم: برخی از جمهوری‌خواهان از توافق اخیر دولت بایدن با ایران که 6 میلیارد دلار از درآمدهای نفتی آن را آزاد کرد، انتقاد کرده و گفته‌اند که این توافق به طور غیرمستقیم یا حتی مستقیم به تامین مالی این حملات کمک کرده است. آیا این اتهامات فایده ای دارد؟

یادلین: آمریکا اکنون به انتخابات نزدیک شده است و دو طرف از استدلال علیه یکدیگر استفاده خواهند کرد. من به چیزی دلگرم‌کننده‌تر نگاه می‌کنم – این‌که اسرائیل دوباره در حال تبدیل شدن به یک موضوع دو حزبی در واشینگتن است و هر دو طرف از اسرائیل حمایت می‌کنند. این مورد در پردیس‌ها [فضای آکادمیک آمریکا] وجود ندارد. در آن‌جا، [بایکوت، واگذاری و تحریم] و حامیان فلسطینی هنوز کاملاً تأثیرگذار هستند. اما در واشنگتن، شما شاهد حمایت دو حزبی از اسرائیل هستید، و این چیزی است که مهم است.

برنباوم: پیش از این رویدادها، اسرائیل و عربستان سعودی با حمایت دولت بایدن درگیر مذاکرات فشرده برای عادی‌سازی روابط خود بودند. آیا منصفانه است که بگوییم این تلاش برای مدت نامحدود متوقف خواهد شد؟

یادلین: در کوتاه مدت، به نظر می رسد که مرده است. به شب گذشته نگاه کنید که حماس به دروغ اسرائیل را متهم به عملیاتی کرد که جهاد اسلامی با بیمارستان غزه انجام داد. [یادلین دروغ اسراییل در باز کردن مسوولیت جنایت بیمارستان از گردن خود را تکرار می کند] و اعراب به خیابان رفتند. در این فضا، اگرچه با انگیزه جنگ روانی دروغین سازمان‌های تروریستی که ارتباطی با حقیقت ندارد، چنین معامله ای را دشوارتر می کند.

با این حال، من فکر می کنم که حمله حماس به مسلمانان عادی نشان می دهد که این سازمانی است که فرهنگ اکثر جهان عرب را نمایندگی نمی کند. و اگر حماس سریع نابود شود، ما هنوز زمان کافی تا پایان ضرب الاجل خواهیم داشت - اساساً در بهار، زمانی که کارزار تبلیغانی ریاست جمهوری 2024 در آمریکا آغاز می شود. همچنان ممکن است که این رویداد، اتحاد آمریکا و عربستان سعودی و اسرائیل علیه ایران را بیش از پیش ضروری کند، زیرا اگر ایران پشت این حمله بایستد، آن‌ها می توانند چنین کاری را در سایر نقاط خاورمیانه انجام دهند.

برنباوم: اجازه دهید به طور خلاصه در مورد شرکای موجود اسرائیل در منطقه - مصر، اردن و اکنون امارات، بحرین و مراکش صحبت کنیم. آیا از آنچه از این پنج کشور شنیده و می بینید راضی هستید؟

یادلین: من از واکنش مصر و اردن راضی نیستم. آن‌ها نمی توانند چنین حمله‌ای را توجیه کنند. آن‌ها باید آن را محکوم کنند، همان کاری که امارات انجام داد. اگر به سخنان نماینده امارات در شورای امنیت سازمان ملل گوش دهید، او حقیقت را گفت - که این کشتار جمعی هیچ توجیهی ندارد، آنه‌ا جنایتکاران جنگی هستند. او آن را با خشن ترین زبان محکوم کرد.

حدس می‌زنم سیسی و ملک عبدالله به دلیل فشارهای داخلی خیابان‌هایشان کمتر در موقعیت مناسبی قرار داشتند. من از آن راضی نیستم، اما زمان سخت هنوز در پیش است. وقتی عملیات زمینی شروع می‌شود، وقتی حماس را ریشه‌کن می‌کنیم، ممکن است دوباره اسرائیل را محکوم کنند، اما ما باید کاری را که پس از کشته شدن 1400 اسرائیلی- مرگبارترین روز از زمان هولوکاست. -باید انجام دهیم، تمام کنیم - ما حماس را نابود می کنیم، همانطور که آلمان نازی نابود شد، حالا هر چه در امان یا قاهره گفته شود{بگذارید گفته شود}.

...

برنباوم: و سوال آخر: من واقعاً از زمان انتفاضه دوم، شاید در زمان حیاتم، چنین موجی از همدردی با اسرائیل را در سراسر جهان ندیده‌ام. به نظر شما این زودگذر است؟ یا چیزی در آگاهی جهانی از این درگیری تغییر کرده است؟

یادلین: هر زمان که یهودیان کشته می‌شوند - ذبح می‌شوند، مورد تجاوز جنسی قرار می‌گیرند، از محل خود دور می‌شوند - مردم از قربانی حمایت می‌کنند. مردم می‌دانند که ما با چه کسی می‌جنگیم، چرا نمی‌توانیم اجازه دهیم یک دولت تروریستی فلسطینی از مرز ما فاصله نداشته باشد. و ما از حمایت گسترده ایالات متحده - و حتی اروپا - تشویق می شویم. ترجیح می دهم قربانی نباشیم و دلسوزی کسب نکنیم. با این حال، من فکر می کنم که کفه‌ی اسرائیل اکنون بسیار سنگین‌تر شده است.