مهمترین عادتی که من درانعطافپذیرترین مراجعانم میبینم، این است که آنها این توانایی را دارند که واکنششان به استرس را از «جنگ یا گریز» به «اهمیت دادن و دوست شدن» تغییر دهند. همه ما واکنش «جنگ یا گریز» را میشناسیم.
جنگ یا گریز پاسخ ما به استرسی است که در مواجهه با یک تهدید احتمالی تجربه میکنیم؛ تهدیدی همچون پیامی از سوی رئیستان با موضوع «عملکرد» که میخواهد 15 دقیقه دیگر شما را در دفترش ببیند. در چنین شرایطی بدنمان به حالت آمادهباش درمیآید و سیستم عصبی سمپاتیک ما فعال میشود.
این واکنش در دوران قدیم که تهدیدهای فیزیکی در کار بودند بسیار مفید بوده؛ اما در مواجهه با تهدیدهای شناختی یا اجتماعی خیلی کمفایده است.
شما نمیتوانید برای رئیستان مشت پرت کنید یا از بازخورد او فرار کنید. اما دانشمندان علوم اجتماعی واکنش استرس دیگری را به نام «اهمیت دادن و دوست شدن» کشف کردهاند که بر توجه به دیگران و برقراری ارتباط برای تقویت روابط اجتماعی تمرکز دارد.
واکنشی که کاملا متفاوت از قبلی و به همان اندازه حائز اهمیت است. این واکنش میتواند به این شکل باشد که وقتی پروژه شما (یا آنها) با مانعی برخورد میکند، به تیم همکاری روی بیاورید.
یا برای همسایهای که نوزاد تازه متولدشده دارد چیزی بخرید. یا برای یک دوست پیام بفرستید تا ببینید حال و حوصله دارد کمی به درد دلهای شما از یک روز بد گوش کند.
پرورش این واکنش جایگزین میتواند انعطافپذیری شما را در مواجهه با استرس تقویت کند. اما اصلا چگونه میتوانیم این واکنش «اهمیت دادن و دوست شدن» را در وجودمان تقویت کنیم؟
اجازه دهید بهترین روشهای مناسب این کار را توضیح دهیم. حتی اگر در طول یک دوره استرسزا ناخواسته مورد هجوم آدرنالین و کورتیزول ناشی از واکنش «جنگ یا گریز» قرار بگیرید، باز هم میتوانید آگاهانه گامهایی بردارید تا از مزایای واکنش «اهمیت دادن و دوست شدن» بهرهمند شوید. در اینجا به چند راه برای بهبود مهارتتان میپردازیم که هم مناسب پیادهسازی لحظهای هستند و هم به درد زمانهای نسبتا آرام میخورند؛ زمانی که میتوانید با سرمایهگذاری بر فعالیتهای «مراقبت و دوست شدن»، پیشاپیش خود را در برابر استرس واکسینه کنید.
1- سایر افراد متاثر از تهدید را دور هم جمع کنید
مثالی میزنم: اگر شایعه تعدیل نیرو در بخش شما پیچیده، میتوانید یک تماس تلفنی فوری یا چت گروهی خصوصی برای گرد هم آوردن افراد ترتیب دهید.
درست مثل موقعیت به هم چسبیدن در یک توفان واقعی. دانستن اینکه شما تنها نیستید میتواند تابآوری روانی شما را در مقابل توفانی مجازی همچون مواجهه با احتمال از کار بیکار شدن هم تقویت کند.
2- کنار هم بنشینید یا خود را تسلی دهید
همدلی و همصحبتی با عزیزان و افراد خانواده و نشستن در کنارشان میتواند استرس موقعیتهای منفی را بهشدت کاهش دهد.
این کار سبب ترشح مواد شیمیایی آرامشبخشی همچون اکسی توسین و اندروفین میشود. اگر نزدیکتان کسی نیست که بهقدری به او علاقه و اطمینان داشته باشید، همیشه میتوانید با مهربانی و محبت به خود به اندکی از مزایای این عمل سودمند دست پیدا کنید.
3- تماسهای منظم و مداومی برای احوالپرسی در نظر بگیرید
به نظر میرسد با گذشت هرسال، حفظ ارتباط با افرادی که دوستشان دارید و برایتان مهم هستند سختتر میشود.
به این فکر کنید یکزمان مشخصی را به این کار اختصاص دهید - مثلا عصر دوشنبه یا وقت ناهار جمعه – که چه حضوری و چه مجازی با دوست بسیار نزدیک یا عضوی از خانوادهتان دور هم جمع شوید.
حتی اگر امکان دیدار حضوری هم فراهم نباشد، میتوانید حین پیادهروی در فضای باز و بهرهمندی از کمی ورزش روحیهبخش و تابش آفتاب، با آنها تماس بگیرید.
4- به یک گروه پشتیبانی همتایان ملحق شوید
عضو گروههای اجتماعی شوید که در آنها میتوانید چالشهای شخصی یا حرفهایتان را مطرح کنید و پیشنهاد و حمایت بگیرید.
علاوهبر آن میتوانید مزایای روانی کمک گروهی به سایر اعضا در حل مشکلات و سختیهایشان را تجربه کنید.
5- هدایت یا تدریس کنید
حالا که حرف از تاثیر مثبت حمایت از دیگران شد، سعی کنید به دنبال برنامههایی باشید که بتوانید بهواسطه آنها دانش و تخصص
خود را در اختیار تازهواردان این حوزه قرار دهید.
6- جنبه «اجتماعی» را به شبکههای اجتماعی بازگردانید
این روزها شبکههای اجتماعی شهرت بدی پیداکردهاند، چون برای ما تبدیل به پلتفرمی شدهاند که در آنها بیوقفه مشغول ورق زدن محتواهایی هستیم که حقیقتا اهمیتی برایمان ندارد. اما من اخیرا متوجه شدهام که از وقتی با این هدف اپلیکیشنی را باز میکنم که برای دوستان و عزیزانم زیر پستهایشان پیامهای گرم و صمیمانه و مثبت بگذارم،
ارتباطم با آنها قویتر شده و فضای اینترنت را اندکی گرم و صمیمیتر کرده است.
منبع: CNBC