جریان امامت و ولایت ائمة اطهار (علیهم‌السلام) جداى از یک‌دیگر نبوده، بلکه متناسب با شرائط و مقتضیات زمان، جلوه‌هاى گوناگونی به خود گرفته است. این جریان، گاه در قیام سرخ، گاه در نهضت فرهنگى و علمی، گاه در لباس اسارت و گاه در تبعید و هجرت، متبلور شده است؛ اما از آن‌جا که تمامی معصومین، یک نور واحد هستند (خَلَقَکُمُ اللَّهُ أَنْوَارا20)، هدف واحدی را نیز دنبال مى‌کردند.
حفظ مکتب، هدایت امت، تبیین و اجراى حق و عدل و نیز ستیز با باطل، هدف مشترک تمام امامان (علیهم‌السلام) بوده است که هم‌چون رودخانه‌اى که در مسیر خود، پیچ و تاب خاصى مى‌یابد، در هر زمان به شکلی بروز یافت تا همگان را حیات بخشد و سرانجام به اقیانوس حاکمیت عدل و امن الهى در زمان حضرت ولی‌عصر (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف) بیانجامد.
لیکن در این میان، پیوستگى و ارتباط میان قیام امام حسین (علیه‌السلام) و انقلاب حضرت مهدى (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف)، نمود بیشتری دارد. گویا نهضت نینوا، نهال و بذرى بود که در روز عاشورا کاشته شد تا در گذر زمان، رشد کند و در عصر ظهور، به ثمر بنشیند. در عصری که همة پیامبران و امامان (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف)، در انتظار فرا رسیدن آن بوده‌اند؛ عصری که در آن، وعده‌هاى الهی بر حکومت جهانی حق و عدل21، تحقق می‌یابند و آیة استخلاف عینیت پیدا می‌کند.
نمونه‌های پیsوند عاشورا و انتظار
1. امام حسین (علیه‌السلام) به فرزندش، امام سجاد (علیه‌السلام) فرمود: «اى فرزندم! به خدا سوگند؛ خون من از جوشش نخواهد افتاد تا آن‌که خداوند، مهدى (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف) را برانگیزد و انتقام خونم را بگیرد».
2. در دعاى ندبه و شرح غم هجران مهدى موعود (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف)، از میان صدها شهید عترت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم)، تنها از شهید کربلا، سخن به میان می‌یاد.
3. شعار قیام جهانى امام منتظَر و یارانش، «یا للثارات الحسین» خواهد بود.
4. بیش از دویست روایت، به این مسئله اشاره دارند که حضرت حجت (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف)، فرزند و از نسل امام حسین (علیه‌السلام) است و خود این نکته، گویاى رمز عمیق این ارتباط است. از جمله، پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) در بیانى به فاطمة زهرا علیها السلام فرمود: «قسم به خدایى که جز او معبودى نیست؛ مهدى این امت که عیسى بن مریم، پشت سر او نماز مى‌خواند از ما مى‌باشد» و آن‌گاه با دست مبارک بر شانة امام حسین (علیه‌السلام) زد و سه مرتبه فرمود: «او از حسین (علیه‌السلام) است». هم‌چنین آن حضرت، به سلمان و ام سلمه فرمود: «مهدى (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف) از فرزندان حسین (علیه‌السلام) است؛ پس خوشا به حال آن‌که از دوستان حسین (علیه‌السلام) باشد که به خدا قسم؛ شیعیان و پیروان او در روز قیامت، رستگارند».
امام على (علیه‌السلام) نیز در خطاب با امام حسین (علیه‌السلام) فرموده‌اند: «اى حسین! نهمین فرزند تو، کسى است که بر اساس حق، قیام می‌کند،دین را ظاهر و حاکم مینماید و عدالت را گسترش می‌دهد» و آن‌گاه که امام حسین (علیه‌السلام) از ایشان می‌پرسد: «آیا این امر واقع خواهد شد؟»، ادامه می‌دهند: «آری، قسم به خدایى که محمد (صلی الله علیه و آله وسلم) را به پیامبری برگزید و او نیز مرا بر همة آدمیان، مبعوث کرد، این اتفاق، واقع خواهد شد. لیکن این امر، بعد از غیبت و دور‌ة حیرت خواهد بود».
5. در آیات و روایات متعددى، حضرت مهدى (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف) به عنوان انتقام‌گیرندة قیام عاشورا و خون به ناحق‌ریختة امام حسین (علیه‌السلام)، معرفى شده است که این مسئله، به وضوح رابطة تنگاتنگ انقلاب امام عصر (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف) را با ماجرای کربلا بیان می‌کند.
به عنوان مثال، در تفسیر آیه‌ی«... وَ مَنْ قُتِلَ مَظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنا لِوَلِیِّهِ سُلْطانا...»، روایاتی از پیامبر، امام علی و امام باقر (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف) وارد شده است که مقتول را امام حسین (علیه‌السلام) و ولىّ او را امام قائم (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف)، معرفی کرده‌اند.
هم‌چنین در کلامى از امام صادق (علیه‌السلام) مى‌خوانیم: «بعد از شهادت امام حسین (علیه‌السلام)، فرشتگان نالیدند و گریستند و گفتند: "خدایا! آیا قاتلین فرزند پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) و برگزیده‌ات را به حال خود وا مى‌گذارى؟" پس خداوند، سایة امام قائم (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف) را بر آنان نمایاند و فرمود: "به وسیلة این قائم از ظالمین و قاتلین حسین (علیه‌السلام)، انتقام مى‌گیرم"».
6. توصیه و سفارش به زیارت حضرت ابا عبدالله الحسین (علیه‌السلام) در شب میلاد امام عصر (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف)، افضل اعمال آن شب و موجب آمرزش گناهان و ثواب فراوان مى‌باشد و این، خود، پیوند دیگری میان این دو امام بزرگوار است.
7و8. طبق احادیث وارده، قیام حضرت مهدى (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف) در سال فرد (مانند قیام عاشورا که در سال 61 هـ ق واقع شد) و در روز عاشورا اتفاق خواهد افتاد. چنان‌چه امام باقر (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف) فرموده‌اند: «گویا مى‌بینم امام قائم (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف) در روز عاشورا قیام نموده و بین رکن و مقام ایستاده و جبرئیل اعلام مى‌کند: البیعة لله».
9. گویاتر از همه در پیوستگى این دو رخداد عظیم و بى‌نظیر تاریخ، کلام مولایمان حضرت بقیت الله (روحى و ارواح العالمین له الفداء) است که بعد از ظهور، بین رکن و مقام مى‌ایستد و ندا مى‌دهد: «اى جهانیان! آگاه باشید و بدانید که من امام قائم و شمشیر انتقام‌گیرنده هستم. اى اهل عالم! آگاه باشید که جدم حسین (علیه‌السلام) را تشنه‌کام کشتند و عریان، روى زمین افکندند».
10. در زمان رجعت، که پس از ظهور امام عصر (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف) به وقوع خواهد پیوست و اعتقاد به آن، جزء عقاید مسلّم دینى ماست، امام حسین (علیه‌السلام)، نخستین امامی خواهد بود که به دنیا باز مى‌گردد و هم ایشان خواهند بود که امام قائم (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف) را غسل و کفن نموده و به خاک مى‌سپارد.
شواهد مذکور و موارد متعدد دیگر، گویاى پیوند و ارتباط عمیق میان قیام عاشورا و قیام جهانى حضرت مهدى (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف) است که توجه به این حقیقت، رسالت و مسئولیت منتظران را در دوران غیبت، ترسیم می‌کند و یاران و اصحاب وفادار و فداکار امام حسین (علیه‌السلام) را به عنوان الگوی حسینى‌بودن و زینبى‌ماندن، به منتظران واقعى عرضه مینماید تا مبادا از ولایت و امام زمان خود باز بمانند و در شب تار غیبت آن خورشید عالم‌تاب، گرفتار گرداب گناه و توطئه‌هاى شیاطین درون و بیرون شوند؛ چرا که آن امام و قیام را پاک‌بازانی مخلص، خدایى و عاشورایى مى‌طلبد.
نویسنده:حجت الاسلام و المسلمین حسین ایرانی
منبع : راسخون
