یک تحلیلگر اندیشکده "شورای امور بین الملل" روسیه معتقد است با وجودی که پایگاه رای دکتر پزشکیان از میان طبقاتی است که نگاه مثبتی به روسیه ندارند، اما ایران و روسیه در مقطع کنونی چاره ای جز تعمیق همکاری با یکدیگر ندارند چون هر دو کشور زیر فشارهای تحریمی غرب هستند.
به گزارش عصرایران، "نیکیتا اسماگین" کارشناس ایران در اندیشکده روسی "شورای امور بین الملل" روسیه، با نگارش مقاله ای درباره تاثیر پیروزی پزشکیان بر رابطه ایران و روسیه نوشت: دلیلی اصلی پیروزی پزشکیان در انتخابات و پایگاه رایی که به او اظهار تمایل کردند، میل به تغییر در سیاست های داخلی و به ویژه خارجی داشته و نگاه مثبتی به روسیه ندارند.
او در ادامه نوشت: "وقتی صحبت از سیاست خارجی به میان می آید، این تمایل برای تغییر خود را به صورت تمایل به پایان "انزوای" ایران نشان می دهد: به عبارت دیگر، عادی سازی روابط با غرب.
پزشکیان در جریان تبلیغات انتخاباتی در این باره بسیار صحبت کرد و مانند اصلاح طلبان گذشته آشکارا خواستار بهبود روابط با اروپا و کاهش تنش با آمریکا شد.
در عین حال به نظر می رسد "عادی سازی روابط با غرب" بیشتر مناسب شعار انتخاباتی باشد تا یک برنامه واقعی سیاست خارجی؛ چون حتی اگر ایران صادقانه بخواهد مسیر خود را تغییر دهد، مشخص نیست که در شرایط فعلی چگونه می‌تواند به چنین چرخشی دست یابد.
بزرگ‌ترین مشکل تهران تحریم‌های غرب است که در سال‌های اخیر بر ابعاد و دامنه آن افزوده شده است. هر گونه تلاش برای احیای مجدد توافق هسته ای ایران (برجام) که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در سال 2018 از آن خارج شد، احتمالا محکوم به شکست خواهد بود.
همچنین مشخص نیست که آیا واشنگتن و اروپا آماده لغو تحریم‌ها هستند یا حتی از اعمال تحریم‌های جدید خودداری خواهند کرد یا نه.
بنابراین جای تعجب نیست که پزشکیان - علیرغم تمام شعارهای غربگرایانه اش - بلافاصله پس از پیروزی با ولادیمیر پوتین رئیس فدراسیون روسیه تلفنی صحبت کرد. این اصلاح طلب ایرانی به پوتین قول داد که در ماه اکتبر، دو طرف قرارداد همکاری راهبردی بلندمدت را امضا کنند که سال هاست مورد بحث قرار دو پایتخت قرار دارد.
پزشکیان در مورد بازنگری در رابطه ایران با روسیه فضای کمی برای مانور دارد. هر چقدر هم که تقاضا برای عادی سازی روابط با غرب قوی باشد، تهران به احتمال زیاد روابط خود را با مسکو و پکن در سال های آینده تعمیق خواهد کرد.
با این حال، در دراز مدت، همه چیز متفاوت به نظر می رسد. رای دهندگان طرفدار اصلاحات در ایران و همچنین رسانه های طرفدار اصلاحات کشور، مسکو را وارث امپراتوری روسیه و شوروی می دانند و معتقدند که این کشور فقط به دنبال به دست آوردن دارایی ها و منابع ایران است. در محافل اپوزیسیون (خارج از کشور) یک عقیده رایج وجود دارد که بدون حمایت مسکو، رژیم ایران مدت‌ها پیش سقوط می‌کرد.
در تحلیل نهایی، بعید است که پیروزی پزشکیان به این معنا باشد که روسیه و ایران همکاری های خود را در آینده نزدیک افزایش نخواهند داد؛ چون دو طرف بیش از حد به یکدیگر نیاز دارند.
اما در عین حال، جامعه ایران به طور فزاینده ای نارضایتی خود را از وضعیت داخلی که به عقیده آنها ریشه در سیاست خارجی دارد، نشان می دهد. برخی منتقدان حتی مقامات روسیه را - به طور عادلانه یا غیرعادی - به عنوان یکی از کسانی که مسئول مشکلات کشورشان هستند معرفی می کنند.
پیروزی پزشکیان گواه دیگری بر این روند است. این بدان معناست که رئیس جمهوری جدید ایران یک تهدید بالقوه برای مسکو است؛ چون به هر حال او با تقاضای تغییری که به وضوح با احساسات ضد روسی همراه بوده به قدرت رسیده است.
