مریخ‌نورد «استقامت»(Perseverance) ناسا اخیرا به خود کمی استراحت داد تا زمین‌هایی را که قبلا پیموده است، بررسی کند.
به نقل از اسپیس، استقامت در فوریه 2021 در کف «دهانه جیزرو»(Jezero Crater) با عرض 45 کیلومتر فرود آمد تا نشانه‌هایی را از حیات گذشته مریخ به دست بیاورد و ده‌ها نمونه را برای آوردن به زمین در آینده جمع‌آوری کند.
استقامت کار خود را در دهانه جیزرو به پایان رسانده و اکنون در حال رفتن به لبه غربی دهانه است تا مناظر جدید و متفاوت مریخ را کشف کند اما مریخ‌نورد در اواخر ماه گذشته توقف کرد تا به تماشای منظره جیزرو بپردازد و آن چشم‌انداز را برای گردانندگان خود روی زمین منتشر کند.
به گزارش ایسنا، اعضای گروه ماموریت 44 عکس را که استقامت در روز 27 سپتامبر گرفته بود، به هم چسباندند و تصویری را به دست آوردند که بسیاری از نقاط دیدنی تحت کاوش مریخ‌نورد را نشان می‌دهد.
«ریک ولش»(Rick Welch) پژوهشگر آزمایشگاه پیش‌رانش جت ناسا و معاون پروژه استقامت پس از انتشار تصویر جدید گفت: این تصویر نه تنها گذشته و حال ما را نشان می‌دهد، بلکه بزرگ‌ترین چالش را برای رسیدن به جایی ترسیم می‌کند که در آینده می‌خواهیم در آنجا باشیم. اگر به سمت راست تصویر نگاه کنید، درمی‌یابید که با چه چیزی سر و کار داریم. مریخ نمی‌خواست رسیدن به بالای این مرز را برای کسی آسان کند.
استقامت، صعود را در اواسط ماه اوت آغاز کرد و این عکس‌های برجسته را زمانی گرفت که تقریبا در نیمه راه خود نزدیک به «صخره فاراوی»(Faraway Rock) بود. با وجود این، انتظار نمی‌رود که مریخ‌نورد تا اوایل ماه دسامبر به بالای آن برسد زیرا این کار بسیار سختی است. به گفته مقامات ناسا، ناحیه مورد نظر ولش حدود 20 درجه شیب دارد. همچنین، لغزنده است و شن و غبار سستی را در بالای پوسته شکننده خود دارد.
«کامدن میلر»(Camden Miller) پژوهشگر آزمایش پیش‌رانش جت گفت: مریخ‌نوردها در زمین‌های شیب‌دارتر و لغزنده‌تر رانده شده‌اند اما این اولین باری است که باید هر دو را در این مقیاس مدیریت کرد. به ازای هر دو قدم که استقامت رو به جلو برمی‌داشت، حداقل یک قدم به عقب برمی‌گشت. برنامه‌ریزان مریخ‌نورد مشاهده کردند که این روند به سمت یک حرکت سخت و طولانی می‌رود. بنابراین، ما دور هم جمع شدیم تا برخی از گزینه‌ها را در نظر بگیریم.
این گزینه‌ها شامل راندن استقامت شش‌چرخ به سمت عقب، اتخاذ رویکرد «شیب متقاطع» با برگشت و نزدیک ماندن به لبه‌های شمالی شیب بود که ممکن است سنگ‌های بزرگ‌تر بیشتری را زیر سطح خود داشته باشد. هر سه گزینه تا حدی کمک کرده‌اند اما به نظر می‌رسد روش لبه شمالی بیشترین نتایج را به دست می‌آورد. بنابراین، گروه مریخ‌نورد قصد دارند آن را در اولویت قرار دهند.
میلر گفت: برنامه فعلا همین است اما شاید مجبور شویم همه چیز را تغییر دهیم. هیچ مریخ‌نوردی تاکنون تلاش نکرده تا از کوهی به این بزرگی بالا برود. گروه ماموریت می‌خواهند که مریخ‌نورد برای یافتن فرصت‌های علمی بالا، هر چه زودتر به بالای لبه دهانه برسد. این به ما برنامه‌ریزان مریخ‌نورد بستگی دارد که راهی را برای رسیدن به آنجا پیدا کنیم.
