گریه پرندگان و حیوانات وحشی بر امام حسین(ع)

1ـ پرندگان آسمان بر آن حضرت گریه کردند[1].

2ـ ندای پرندگان هنگام شهادت حضرت اباعبدالله الحسین (علیه‌السلام) چنین بود: «ألا قتل الحسین (علیه‌السلام) بکربلاء، ألا ذبح الحسین (علیه‌السلام) بکربلاء»، آگاه باشید حسین (علیه‌السلام) در کربلا کشته شد، آگاه باشید حسین (علیه‌السلام) در کربلا سر بریده شد[2].

3ـ پرندگانی که در کربلا بودند یا از کربلا عبور می‌‌کردند، خود را به خونهای شهدا آغشته کردند و به اطراف پر کشیدند و صدا به ناله و شیون بلند نمودند[3].

4ـ امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: بوم (جغد) روزها روزه است و از هنگام افطار تا صبح بر حسین بن علی (علیه‌السلام) گریه می‌کند[4].

حضرت رضا (علیه‌السلام) می‌فرماید: بوم در زمان جدم رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در منازل و قصرها آشیانه داشت. هنگامی که امام حسین (علیه‌السلام) به شهادت رسید، از آبادیها به خرابه‌ها و کوهها رفت در حالی که می‌گفت: بد امتی هستید شما! ما از شما در امان نیستیم چه اینکه پسر پیامبر خود را کشتید[5].

5ـ وحوش بیابان بر آن حضرت گریستند به قدری که اشکهای آنان جاری شد[6].

6ـ امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) درباره شهادت فرزند دلبندش امام حسین (علیه‌السلام) می‌فرماید: مثل اینکه می‌بینم انواع وحوش را که گردنها را بر قبر آن حضرت کشیده‌اند و بر آن حضرت شبها تا صبح گریه و عزاداری می‌کنند[7].

7ـ امام حسن (علیه‌السلام) به برادر خود امام حسین (علیه‌السلام) می‌فرماید: بعد از شهادت شما همه چیز حتی حیوانات وحشی بیابان برایت گریه می‌کنند[8].

پی نوشت:

[1] - بحارالانوار: ج 45، ص 202.

[2] - بحارالانوار: ج 45، ص 192.

[3] - بحارالانوار: ج 45، ص 192.

[4] - بحارالانوار: ج 45، ص 214.

[5] - بحارالانوار: ج 45، ص 214.

[6] - بحارالانوار: ج 45، ص 202، 205.

[7] - بحارالانوار: ج 45، ص 205.

[8] - بحارالانوار: ج 45، ص 218.