عصر ایران ؛ نهال موسوی - دو روز از انتشار این خبر گذشته است که: شاپور عظیمی منتقد و مدرس سینما، نویسنده کتاب‌های سینمایی 28 بهمن ماه در بیمارستان به دلیل عوارض قلبی درگذشت.
شاپور عظیمی متولد 1342 در تهران بود. او تا مقطع کارشناسی ارشد، سینما خوانده و مترجم بیش از 30 عنوان کتاب در زمینه سینما، ادبیات و روانشناسی است. بیش از 30 سال سابقه نگارش مقالات سینمایی در نشریه‌های مختلف سینمایی دارد. از جمله کتاب‌های ترجمه‌شده‌اش می‌توان به اصول اساسی کارگردانی سینما، فیلمنامه‌نویسی در قرن 21، روانشناسی و زیبایی‌شناسی سینما و... اشاره کرد.
فرزندش گفته بود: «شاپور عظیمی به دلیل گرفتگی رگ‌های قلبش هفته گذشته در بیمارستان بستری شده بود و تحت مراقبت بود و امروز قرار بود از بیمارستان مرخص شود تا در ماه‌های آینده تحت عمل جراحی قرار بگیرد اما متاسفانه اجل مهلت نداد.»
علیرضا حسینی مستندساز و دوست شاپور عظیمی همزمان با خاکسپاری او متنی را منتشر کرده که قابل تامل است، او تحت عنوان «اندک، اندک جمع مستان می‌روند. شاپور عظیمی از نیکان سینما بود» نوشته است:
«بیش از 35 سال دوستی ما ادامه داشت از سال 68 تاکنون. و از جوانی در کارهای زیادی همکاری داشتیم. در ماه‌های گذشته و هفته گذشته گفتگو کردیم. بیمارستان قلب بود. گفت سه رگ قلب‌اش بسته شده و آماده می‌شود برای درمان...
همچنان پیگیر رفع مشکلات بیمه از کارافتادگی، بازنشستگی و درمانی بود. بیمه‌اش به دلایلی قطع شده بود، پیگیر رفع مشکل شاپور بودیم، اما بحران بیکاری و شرایط بد اقتصادی و نبود امنیت شغلی به اهالی هنر امان نمی دهد تا دمی آرامش داشته باشند. شاپور عظیمی سحر یکشنبه به خواب ابدی رفت تاز دنیا و شر و شورش بیاساید دمی.
این شرایط شامل حال بسیاری از اهل هنر و پیشکسوتان هنر است که در آستانه بازنشستگی هستند. تا دیر نشده باید برای رفع مشکلات از کارافتادگی، بازنشستگی، بیکاری و امنیت شغلی هنرمندان، دولت و مجلس کاری بکنند. خانه سینما تلاش می‌کند مشکلات بیمه، مالیات و موانع دیگر رفع شود و امنیت شغلی برای همه سینماگران فراهم شود، مقامات مسئول نیز قول‌های مساعد می‌دهند اما عملا تاکنون تلاش‌ها به نتیجه مطلوب نرسیده است.
اکنون نیز دیر شده است تا دیرتر نشده مسئولان اقدام شایسته‌ای کنند تا بیشتر حسرت نخوریم. به خدای متعال می‌سپاریم‌ات شاپور جان عظیمی.»
نکات اشاره شده چون رفع مشکلات از کارافتادگی، بازنشستگی، بیکاری و امنیت شغلی هنرمندان و ... سالهای سال است که بعد از درگذشت هر کدام از اهالی فرهنگ و هنر مانند زخمی کهنه سرباز می‌کند ولی همچنیان هیچ راه درمانی انگار برای آن وجود ندارد و واقعا این قضیه تاسف برانگیز است.
قضیه بسیار ساده است، هر سال شاهد تعداد زیادی از محصولات فرهنگی و هنری هستیم که از طرف نهادها و ارگان‌های مختلف تولید و منتشر می‌شوند اگر هر سال برای مثال معادل هزینه تولید یکی از فیلم‌های سینمایی ارگانی تولید شده را به این مشکلات اهالی فرهنگ و هنر اختصاص دهند حتما بسیاری از این مشکلات حل خواهد شد.
مد نظر داشته باشید بدنه اصلی فرهنگ و هنر این مملکت فقط تعداد محدودی بازیگر، فیلمساز، خواننده، سلبریتی و ... شناخته شده نیستند، بلکه ستون اصلی افرادی چون زنده یاد شاپور عظیمی هستند که همواره با ترجمه و نوشتن مباحث تئوریک و علمی در زمینه هنر مبانی اصلی را به علاقمندان و هنرجویان ارائه می‌دهند.
واقعا غم انگیزست که بشنویم فرهیختگانی چون مرحوم عظیمی که تمام زندگی خود را در راه اعتلا هنر و فرهنگ گذاشته‌اند در زمان بیماری درگیر مسائلی چون قطع بیمه درمانی‌اش باشد.
بار دیگر به مسئولان مربوطه در دولت، مجلس، وزارت ارشاد، وزارت علوم، سازمان صداوسیما و ... یاداوری می‌کنیم که افرادی چون شاپور عظیمی آب حیات فرهنگ و هنر هستند، رفتن هرکدام از آنها خسرانی بزرگ و غیر قابل جبران است.
مدتی پیش خبری منتشر شد که خانم ثمینه باغچه‌بان - نویسنده کودک و نوجوان - در 97 سالگی مشکل محل سکونت دارد، بعد از چند روز فاطمه مهاجرانی سخنگوی دولت خبر از رفع این مشکل داد که اتفاق مبارکی بود، حال جان کلام این است که ساز و کاری اندیشیده شود که اصلا کار به این مشکللات نرسد.
روح شاپور عظیمی شاد و یادش گرامی
