در اواخر قرن سوم و اوایل قرن چهارم، آذربایجان، بر خلاف مناطق شرقی و مرکزی ایران، در اختیار خلیفه عباسی بود.به این معنا که مستقیما از طرف خلیفه امیری برای آنجا معین می شد.زمانی که ترکان در دربار عباسیان به قدرت رسیدند، امارت بلاد مختلف به دست آنها افتاد.یکی از اینان که خاندانش برای چند دهه قدرت را در آذربایجان بر عهده داشتند، ابو الساج است که خاندان او به آل ابی الساج یا ساجیان شناخته می شوند.
ابو الساج دیو داد بن دیودست از ترکانی بود که اصلش از ایالت اشروسنه دردورترین نقاط شرقی دنیای اسلام بود.ابو الساج در طول زندگی نظامی و سیاسی خود، مأموریت های زیادی از طرف مستعصم، متوکل و مستعین عباسی داشت.وی در روی کار آوردن معتز عباسی سهمی به سزا داشت و پس از به خلافت رسیدن وی، امارت کوفه به او محول شد.زمانی که یعقوب لیث به خوزستان آمد، ابو الساج با وی کنار آمد و به همین دلیل اموالش توسط معتمد عباسی مصادره شد.بعدها بخشوده شد و در سال 266 درگذشت.در آن زمان، او هنوز در اهواز دولتی برقرار داشت.پس از درگذشت وی، میراث او به دست فرزندش محمد بن ابی الساج رسید و در سال 276 از طرف موفق ولی عهد معتمد به امارت آذربایجان منصوب شد.وی در سال 284 خود را افشین خواند و ادعای استقلال کرد.افشین عنوان شاهان اشروسنه، پیش از آمدن اسلام به آن ناحیه بود.اندکی بعد، اختلاف وی با دربار عباسی حل شد و ارمنستان نیز ضمیمه حکومتش گردید.وی در وبای سال 288 آذربایجان درگذشت.
بعد از محمد، پسرش دیو داد بر سر کار آمد، اما دولتش به درازا نکشید و عمویش یوسف بن ابی الساج امارت را به دست گرفت.او در سال 291 از خلیفه عباسی خلعت و منشور حکومت آذربایجان را گرفت.در سال 296 به نام خویش در مراغه سکه زد و این شهر را مرکز امارت خویش قرار داد.وی که برای مدتی خراج مورد توافق را به خلیفه نپرداخت، در سال 305 مجبور به تحمل جنگی شد که در آن شکست خورد و به اسارت در آمد.پس از سه سال آزاد گردید و باز به حکومت آذربایجان برگشت.او در جنگ با قرامطه بحرین، به عنوان فرمانده نیروهای خلیفه شرکت کرد، اما به سال 315 به دست ابو طاهر قرمطی به اسارت درآمد و کشته شد.پس از وی، فتح بن محمد بن ابی الساج به سمت امیر آذربایجان تعیین شد.او در سال 317 در اردبیل به دست یکی از غلامانش کشته شد و دولت ساجیان خاتمه یافت.
بعد از ساجیان، برای سالها، این منطقه میان آل مسافر و دیسم بن ابراهیم کردی دست به دست می گشت.آل بویه نیز به طور غیر مستقیم در روی کار آمدن امیرانی که در این ناحیه به حکومت می رسیدند، نقش داشتند.
