شناسه : ۳۰۶۷۸۴ - پنجشنبه ۸ تیر ۱۳۹۶ ساعت ۰۱:۰۰
قرآن انسان را به معصومیت از خطا میرساند/ راهکار چیست؟
گروه اندیشه: محمدعلی انصاری، مفسر قرآن کریم با بیان اینکه هر کس تمام امور خود را با قرآن گره بزند، خداوند به او معصومیت از خطا میدهد، تأکید کرد: اگر انسانها با اندکی از عظمت قرآن آشنا میشدند هرگز خود را درگیر مسائل بیاهمیت نمیکردند.
به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن (ایکنا)، شفا و خسران بودن قرآن، دو امر مخالف هم هستند و در قرآن بیان شده است که عدهای از مردم در مواجهه با قرآن مورد شفا و رحمت قرار میگیرند و عدهای دیگر دچار خسران میشوند. حال قرآن که هدایتگر افراد گمراه است، اگر به تصریح آیات شریفه، به آنها خسران و ضرر وارد میکند، فرد نه تنها هدایت نمیشود بلکه بهصورت کامل گمراه خواهد شد و او چگونه میتواند از گمراهی رهایی یابد؟ شفا و خسران قرآن مربوط به کدام گروه از افراد خواهد بود؟ کدام یک سود و کدام یک ضرر خواهند کرد؟ برای پاسخ به این پرسشها به سراغ مفسر معاصر، محمدعلی انصاری، صاحب تفسیر مشکات رفتیم که مشروح گفتوگو را در ادامه میخوانید:
محمدعلی انصاری، مفسر قرآن و مدرس حوزه و دانشگاه و صاحب تفسیر مشکات در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا)، اظهار کرد: شفا و خسران بودن قرآن به صورت کاملا مشهود در آیه 82 سوره اسراء بیان شده است که خداوند در این آیه میفرمایند: وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ وَلَا یَزِیدُ الظَّالِمِینَ إِلَّا خَسَارًا: قرآن را نازل میکنیم که شفا و رحمت برای مؤمنان است و ستمگران را جز خسران و زیان نمیافزاید.
انصاری افزود: منظور از شفا خارج شدن از آفت و یک مرض است و این مرض چیزی غیر از کفر و نفاق نخواهد بود، که بزرگترین مرض روح خواهد بود و چیزی است که ثبات قلب و استقامت نفس را مختل میکند که راه رهایی از این مرض کلام خداوند خواهد بود، اما شفا و رحمت خداوند فقط یک گروه را در برمیگیرد و افراد دیگر از این شفا و رحمت بهرهمند نخواهند شد و فقط افرادی که به قرآن ایمان دارند از شفا و رحمت برخوردار خواهند شد و آنان به این جهت از قرآن سود میبرند که آیات قرآن برای آنها همچون نور است و بر روشنی دل آنها میافزاید و کسی که در ظلم و نفاق به سر میبرد، بدون شک آیات قرآن در دل او تاثیری نخواهد داشت و موجب تیرگی دل آنها میشود و برجهل و شقاوت آنها افزوده میشود و خسارت آنها بیشتر خواهد شد، درحالیکه همان آیهها مایه حیات دلهای مؤمنین است.
مدرس حوزه و دانشگاه در ادامه بیان کرد: در واقع این خود افراد هستند که دچار خسران خواهند شد و قرآن به آنها ضرر نمیرساند، آنها هستند که با کفر و نفاقی که در دل دارند، نمیتوانند از آیات قرآن که همانند نور است بهرهمند شوند.
انصاری گفت: چه انسانها مؤمن باشند و چه مؤمن نباشند باید به این کتاب ایمان بیاورند و این کتاب است که آینده بشر را تأمین میکند و انسانها چاره دیگری ندارند و باید به این کتاب ایمان بیاورند، زیرا این کتاب ریسمان الهی است و پناهگاهی برای دوری افراد از شیطان است.
این مفسر قرآن اظهار کرد: هر کسی که تمام امور خود را با قرآن گره میزند، خداوند به او معصومیت از خطا میدهد و آن شخص که امور خود را با قرآن گره زده است، خطا نمیکند و قرآن او را حفظ میکند و هر کسی که به دنبال شفا در قرآن باشد خداوند شفا را در روح و جسم او قرار میدهد و هر کس که قرآن را بر غیر قرآن ترجیح دهد خداوند هدایت بر قلب او نازل میکند و سعادتمند خواهد شد و هرکس که هدایت را در غیر قرآن ببیند، بدون شک او در ضلالت و گمراهی آشکار خواهد بود و کار او به جایی ختم نخواهد شد.
صاحب تفسیر مشکات بیان کرد: اگر انسانها با اندکی از عظمت قرآن آشنا میشدند هرگز خود را درگیر مسائل بی اهمیت نمیکردند و انسانها باید بدانند که قرآن روز قیامت به عنوان شاهد به صحنه میآید وهرکس که به قرآن ایمان آورده باشد سود میبرد و هرکس که به قرآن ایمان نیاورده باشد ضرر خواهد کرد و دچار خسران میشود.
وی اظهار کرد: گرهای در جهان نیست که توسط قرآن باز نشود و این گره به هرنوعی باشد توسط قرآن باز خواهد شد، انسان به دنبال هر چیزی که باشد میتواند آن را در قرآن پیدا کند، اگر دنیا را میخواهد و یا آخرت و ... هر کدام از این موارد را اگر بخواهد میتواند در قرآن پیدا کرده و با توجه به نعمتهایی که خداوند متعال در اختیار او قرار داده است و در قرآن نیز به آن اشاره شده است بدست آورد و این خود انسانها هستند که میتوانند از آن استفاده کرده و منفعت ببرند و اگر از آنها استفاده نکنند، ضرر خواهند کرد و هیچ سودی نخواهند برد، بنابراین اینکه گفته میشود قرآن بر خسران انسان میافزاید، منظور بر این نیست که خود قرآن به ستمگران ضرر میرساند، بلکه این خود انسانها هستند که اگر از قرآن و آیات آن استفاده نکنند، دچار خسران خواهند شد، آنها باید بدانند قرآن همواره هدایتگر انسان بوده و نعمتهایی را به انسان داده تا از آن استفاده نماید و اگر از این فرصتها و نعمتها استفاده نکنند دچار ضرر و خسران میشوند و در واقع خود انسان است که بر خسران خود میافزاید و در گمراهی و ضلالت خواهد بود و راه رهایی از این گمراهی و ضلالت همان است که در قرآن به آن اشاره شده است.