به گزارش
خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) آخرین روز همایش بین‌المللی مطالعات میان‌رشته‌ای قرآن کریم با عنوان توسعه مطالعات نظام‌سازی قرآنی از صبح امروز، چهارشنبه، 18 اسفند، در دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی در حال برگزاری است.
لاله افتخاری، عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد و رئیس سابق فراکسیون قرآن، عترت و نماز مجلس شورای اسلامی، با موضوع «جایگاه نظام‌سازی در گسترش فرهنگ قرآنی» سخنرانی کرد.
افتخاری در ابتدا اظهار کرد: قرآن توسط خود قرآن به عنوان کتاب هدایت و راهنمای بشر معرفی شده است و وجود مکتبخانه‌های قدیم و آموزش قرآن در اعصار گوناگون در جهان اسلام و ایران نشانگر ورود علوم و فنون قرآنی است. آموزش قرآن، برگزاری نمایشگاه‌ها، تشکیل کرسی‌های تلاوت قرآن و راه‌اندازی رسانه‌های قرآنی نشانه توجه به قرآن در کشور است. اما مشکل کجاست که رفتار مردم و مسئولان در زندگی اجتماعی، فردی، سیاسی و فرهنگی و اقتصادی با فرهنگ قرانی فاصله دارد؟
وی عنوان کرد: این نشان می‌دهد که اقدامات انجام‌شده نشانه قرآنی‌شدن جامعه نیست و مانند مطلاشدن و نه طلاشدن است. حتی در جامعه قرآنی نیز رفتار قرآنی نهادینه نشده است. فقدان نظام‌سازی قرآنی سبب عدم تأثیرگذاری جدی تلاش‌های مردم و مسئولان در قرآنی شدن جامعه شده است و فعالیت‌های انجام شده مطالبات رهبری و مردم را برآورده نکرده است.
افتخاری ابراز کرد: اما نظام‌سازی قرآنی چیست؟ از نگاه برخی نظام‌سازی قرآنی ذیل نظام‌سازی فرهنگی می‌گنجد و این یک دیدگاه ناقص است، اما از آنجا که سیاست در اسلام عین دیانت است، فعالیت اقتصادی عبادت و جهاد برشمرده شده است و پذیرش مسئولیت‌های اجتماعی نوعی تکلیف شرعی دانسته شده است، لذا نظام‌سازی قرآنی تنها بعد فرهنگی ندارد بلکه نظام جامعی فراهم آمده از تمام نظامات اجتماعی متداول دنیاست.
عضو هیئت علمی دانشگاه شاهد افزود: بنابراین نظام توسعه فرهنگ قرآنی برای توسعه این فرهنگ در همه عرصه‌هاست و سهم هر نهاد و دستگاه را در توسعه فرهنگ قرآنی در کشور مشخص می‌کند. در حقیقت باز طراحی نظامات اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی و خرده نظام‌های آن مبتنی بر فرهنگ و معارف قرآنی است و از این نظر مفهوم میان رشته‌ای مفهوم دقیقی نیست و نیازمند نگرش و علم قرآنی هستیم.
وی اظهار کرد: اما نظام توسعه فرهنگ قرآنی دو ویژگی دارد که شامل جامعیت برای کلیت و انسجا‌م‌بخشی برای جمع همه ظرفیت‌هاست ویژگی دوم ایجاد ساختار و سازماندهی است که برای جلوگیری از موازی‌کاری و اتلاف سرمایه‌ها ضروری است.