نقاب کهنه آشتی ملی برای فرار از مسئولیت/ چرا اصلاح طلبان دوباره بر مفهوم «آشتی ملی» لجاجت می کنند؟

گروه سیاسی - رجانیوز، روزی با آشتی ملی راه به مجلات پیدا میکنند و گاهی با همبستگی ملی خود را تیتر روزنامه ها میکنند. در میان البته از ابداع واژه هایی نظیر گفنگوی ملی و تعامل هم دریغ نمیکنند. منظور خود را هر روز پشت سپری از لفاظی های برازنده پنهان میکنندو البته خود بهتر میدانند که برای تنگ نظران مستبدی چون آنان دم زدن از این دست مضامین لطیفه ی تلخی است که بستر آن به لطف آلزایمر سیاسی برایشان فراهم شده است.

 

به گزارش رجانیوز، علی رغم مخالفت صریح رهبر معظم انقلاب با طرح مضامینی از قبیل آشتی ملی، محمدرضا خاتمی در مصاحبه امروز خود با روزنامه شرق مجددا از آشتی ملی یاد کرد و نسخه ی آن را برای دولت دوازدهم پیچید.

 

دریغ از ابراز ندامت ! 

 

امروز محمد رضا خاتمی در مصاحبه با روزنامه ی شرق بازهم از طرح آشتی ملی دم زد و آن راه راه حل مشکلات دولت دوازدهم برای فائق آمدن بر مشکلات کشور دانست. وی در این مصاحبه در خصوص آشتی ملی و دولت دوازدهم گفت« ما واقعا می‌خواهیم دولت آقای روحانی دولت آشتی ملی باشد. حضور همه مدیران شایسته اصلاح‌طلب در عرصه‌های مختلف کار و تلاش در کشور و بهره‌گیری از همه ظرفیت‌های ملی که ده‌ها سال برای پرورش آنها هزینه شده است از حسرت‌های درونی ماست؛ اما حتی یکی از دوستان توانمندی که می‌شناسید از این ناراحت نشده که چرا در فلان مسئولیت حاضر نیست. ما از ته دل از موفقیت‌های دولت خوشحال می‌شویم. معتقدیم دولت آینده باید دولت آشتی ملی باشد. البته آقای روحانی حتما خط‌کشی و مرزبندی روشنی با تندروهایی که عامل اصلی بدبختی‌های ایران هستند، ایجاد می‌کند؛ اما امیدواریم رئیس‌جمهور با اصولگرایان معتدل نیز وارد تعامل شود...... ما توقع داریم دولت بتواند بدون تنش کار کند. این یعنی باید آن حساسیت‌های لازم را در نظر گرفت. توقع از دولت این است که با دولت آشتی ملی زمینه را برای تغییر فضای سیاسی فراهم کند. چقدر زیباست که وزیری از اصلاح‌طلبان نباشد؛ اما مجری توسعه سیاسی کشور باشد. این باعث می‌شود اعتماد به یکدیگر افزایش پیدا کند و در دولت ائتلافی آشتی ملی همه احساس کنند دولت متعلق به آنهاست.»

 

اما هدف از طرح مجدد و مکرر در این کلیدواژه با اشکال مختلف و در مقاطع زمانی مختلف چیست؟آیا واقعا اصلاحات در پی تعامل سازنده با اصولگرایی در جهت پیشبرد اهداف کشور است؟حاشا، که خود نیز به این تعابیر کودکانه در پستوهای خلوت خود،آن هنگام که به عدم تقلب در انتخابات سال 88 اعتراف میکنند، میخندند. پس چرا هر از گاهی سودای آشتی ملی به سرشان میزند و از آن دم میزنند در حالی که خود نیز میدانند که در حال پنهان کردن مقصود اصلی و هدف غایی خود در پشت این شعارها هستند؟ این هدف نهایی و مقصود غایی که مدتی پیش نیز مورد عتاب رهبری نیز قرار گرفت به نظر چیزی جز بازگشت بدون هزینه به حاکمیت نیست. بعد از فتنه ی 88، و اخراج خائنین از عرصه های تصمیم گیری و سیاست ورزی کشور توسط مردم، حال بعد از چندین سال با توهم فراموشی وقایع آن سال، تلاش دارند تا با ژست آزادیخواهی و برنده نشان دادن خود بازهم به عرصه ی سیاست کشور وارد شوند.

 

در واقع آشتی ملی ، نه تنها آشتی ملی نیست بلکه به نظر می آید راهی کم هزینه برای فرار از مسئولیت های باتلاق اخلاقی و سیاسی سال 88 باشد. بدیهیست که این افراد بدلیل پرونده ی سنگین تخلفات و حجم زیاد اشتباهات و خیانت های خود هیچ گاه مجددا راه به حاکمیت و جریان سیاسی نظام نخواهند داشت حتی اگر روزنامه های زنجیره ای هر روز تیتر یک خود را به این واژه ی خالی از معنا و به دور از واقعیت جاری اجتماع اختصاص دهند.

 

از همین رو بود که رهبر معظم انقلاب 27 بهمن ماه به این مسئله واکنش نشان دادند و فرمودند« حالا یک عدّه‌ای یاد گرفته‌اند تعبیرات «آشتی ملّی، آشتی ملّی» [را گفتن]؛ این حرفها به نظر من معنی ندارد؛ مردم مجتمعند، با هم متّحدند؛ آنجایی که پای اسلام در میان است، پای ایران در میان است، پای استقلال در میان است، پای ایستادگی در مقابل دشمن در میان است، مردم با همه‌ی وجودشان ایستاده‌اند. ممکن است در فلان مسئله‌ی سیاسی دو نفر با هم اختلاف نظر داشته باشند [امّا] تأثیری نمیگذارد. چرا میگویید آشتی؟ مگر قهرند که بیایند با هم آشتی کنند؟

 

این تعبیرات را روزنامه‌ها پَروبال میدهند، متوجّه نیستند که اشکال ایجاد میکند. وقتی شما میگویید آشتی، مثل این است که یک قهری وجود دارد؛ [درحالی‌که] قهری وجود ندارد. بله، مردم ما با آن کسانی که به روز عاشورا اهانت کردند قهرند. ملّت با آنهایی که روز عاشورا، با قساوت، با لودگی، با بی‌حیایی آمدند جوان بسیجی را در خیابان لخت کردند و کتک زدند، قهر است. با اینها آشتی هم نمیکنیم، و با آن کسانی که با اصل انقلاب بدند، میگویند اصل نظام هدف ما است، میگویند انتخابات بهانه‌ی ما است؛ که البتّه آنها عدّه‌ی معدودی‌اند، عدّه‌ی کمی‌اند.»

در پایان به نظر میرسد که عناصر فتنه 88 بیش از آن که در پی یافتن راه فریب و دور زدن حاکمیت با استفاده از الفاظ گوناگون و رنگارنگ باشند، به عذرخواهی و ابراز ندامت فکرکنند.