گزارش اهانت آمریکائیان در زندان «گوانتاناموا» به قرآن مجید، موجی از نفرت و انزجار نسبت به دولت آمریکا در کشورهای اسلامی به وجود آورد. عکس العمل مسلمانان در مناطق مختلف جهان به قدری شدید و توفنده بود که ماجرای «سلمان رشدی» و «آیه های شیطانی» را تداعی می کرد، هرجا که مسلمانان آزادی تظاهرات داشتند و رژیم های ملاحظه کار یا متحد آمریکا از اقدامات آنها جلوگیری نمی کردند، طی اجتماعات، تظاهرات، راه پیمائی های مختلف، صدور بیانیه و امثال اینها نفرت و انزجار شدید خود را از اهانت و گستاخی آمریکائیان به قرآن مجید نشان دادند. و آن را محکوم کردند. این قضیه از چند جهت در خور توجه و قابل بحث و بررسی است:
1. اهانت آمریکائیان به قرآن مجید یکبار دیگر خصومت و کینه آنها را نسبت به اسلام و مسلمانان نشان داد. با همه فریبکاریها و تبلیغات گسترده رهبران آمریکا، حداقل از حادثه سپتامبر به بعد که «جرج بوش» سخن از «جنگهای صلیبی» به میان آورد، کسی در خصومت طرّاحان سیاست آمریکا با اسلام و مسلمانان شکی نمی کند. بیداری اسلامی و گرایش مسلمانان به آرمانهای سیاسی اسلام و مقاومت شدید آنان در برابر جهان خواران و زورمداران، کینه و عداوت زمامداران آمریکا را نسبت به اسلام سیاسی و مسلمانان بیدار و انقلابی افزون کرده است. اهانت امریکائیان به قرآن مجید نوعی تلاش مذبوحانه و بی ثمر و عقده گشائی کینه توزانه است که سودی عاید آنها نمی کند.
2. عکس العمل تند و توفنده و خودجوش مسلمانان در مناطق مختلف جهان در برابر این اهانت گستاخانه، یک بار دیگر بیداری و هوشیاری مسلمانان و غیرت دینی آنان را نشان داد. چنانکه اشاره شد، این عکس العملها نوعا از طرف ملت های مسلمان و به صورت خودجوش انجام گرفت. شاید در بعضی از کشورهای حامی سیاست آمریکا، دولتهای خودفروخته، اگر می توانستند از آن جلوگیری می کردند!. اینها همه محک خوبی است که زمامداران امریکا را وادار به تجدید نظر در رفتار خود با مسلمانان بکند.
3. تکذیب ها و اظهارنظرهای شتاب آلودِ همراه با نگرانی مقامات بلندپایه آمریکا در برابر عکس العمل تند و فراگیر مسلمانان، شکنندگی و آسیب پذیری سیاست آمریکا در برابر خواست و اراده ملت ها را نشان داد، و این مقامات یک باردیگر آزمودند که ملت های مسلمان چه قدر به مقدساتشان پایبند هستند و در مواقع لازم منتظر اجازه کسی یا دولتی نمی مانند و به خودی خود وارد عمل می شوند.
4. هسچ کس، نه تکذیب های شتاب آلود و هراسناک مقامات آمریکائی را باور کرد، نه سخنان گزارش گر مجله نیوزویک مبنی بر اشتباه بودن گزارش را، و نه استعفای داوطلبانه او بدون فشار وزارت دفاع آمریکا را!. امروز به مطلعان پوشیده نیست که ادعای گردش آزاد اطلاعات و آزادی مطبوعات، از طرف غربیها یک شعار فریبنده و توخالی بیش نیست و این شعار همچون بسیاری از مقوله های پرجاذبه ماننه حقوق بشر، دمکراسی و امثال اینها ابزاری بیش نمی باشد. فشارها و کنترل ها بر مطبوعات و رسانه ها به قدری زیاد است که گردانندگان مطبوعات و مراکز خبری آزاد و آرمان خواه، دچار خودسانسوری می شوند، زیرا می دانند که اگر برخلاف سیاست قدرتهای بزرگ قدم بردارند، بر سر نویسندگان آنها همان بلا را می آورند که بر سر «روژه گارودی» آوردند و آژانس آنها با چنان عکس العملی روبه رو می شود که شبکه «العربیّة» در اروپا با آن روبه رو شد!.
