درخت طوبی
قرآن کریم در مدح اهل ایمان می فرماید: الَّذینَ امَنوُا وَ عَمِلوُا الصَّالِحاتِ طوُبی لَهُمْ و حُسْنُ مَآبٍ.ای کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کرده اند، خوشا به حالشان، و خوش سرانجامی دارند. ابن عباس، که از معتبرترین مفسران قرآن نزد شیعه و اهل سنت است، می گوید،«طوبی» درختی است در بهشت که ریشه آن، در خانه علی(ع) است و در هر خانه ای از اهل ایمان شاخه ای از آن هست. همچنین امام باقر(ع)می فرماید: از پیامبر اکرم(ص) درباره «طوُبی لَهُمْ وَ حُسْنُ مَآبٍ» سؤال شد، حضرت فرمودند: درختی است که ریشه آن در خانه من و شاخه های آن در بهشت است بار دیگر سؤال کردند، حضرت فرمودند: درختی است که ریشه آن در خانه علی و شاخه های آن در بهشت است اصحاب با تعجب پرسیدند چرا به دو گونه پاسخ دادید؟ حضرت فرمودند: خانه من و علی روز قیامت در یک جااست
ساقی کوثر
ابوهریره می گوید: علی بن ابیطالب(ع) به پیامبر(ص) عرض کرد: ای رسول خدا، مرا بیشتر دوست داری یا دخترت فاطمه را؟ پیامبر(ص) فرمود: فاطمه دوست داشتنی تر از تو است و تو عزیزتر از فاطمه ای. ترا می بینم که در کنار حوض ایستاده ای و از ورود نا اهلان جلوگیری می کنی، در حالی که ظرف های فلزی به عدد ستارگان بر آن نهاده شده است. تو با حسن و حسین، فاطمه، عقیل و جعفر در بهشت اید و تو همواره با مَنی. سپس این آیه شریفه را قرائت فرمودند: اِخْوانا عَلیسُرُرٍ مُتَقا بَلین؛ برادرانه، بر تخت هایی روبروی یکدیگر نشسته اند
آیه استرجاع
در شأن نزول آیه اِنّا لِلِّهِ وَ اِنّا اِلَیهِ راجَعوُنَ عده ای از مفسران همچون ابن عباس می گویند: هنگامی که خبر شهادت حمزه بن عبدالمطلب به علی(ع) رسید، متأثر شدند و فرمودند: اِنّا لِلِّهِ وَ اِنّا اِلَیهِ راجعون در این هنگام این آیه نازل شد: کسانی که هرگاه مصیبتی بر آنها وارد شود، می گویند: اِنّا لِلِّهِ وَ اِنّا اِلَیهِ راجعون (؛ ما از خدائیم و به سوی خدا باز می گردیم)، همانا درود و رحمت الهی شامل حالشان می شود و آنها هدایت شدگانند
نام علی(ع) در زبور حضرت داوود(ع)
نام علی(ع) در کتاب مقدس زبور چون خورشید تابان می درخشد در قسمتی از این کتاب آمده است: اطاعت کردن از آن بزرگوار که «ایلی» نام دارد، واجب است و فرمانبرداری از او همه کارهای دین و دنیا را اصلاح می کند. آن شخصیت والامقام را «حدار (حیدر)» نیز می گویند. او دستگیر و مددکار بی کسان و شیر شیران باشد. نیرو و قدرتش بسیار تولدش در «کعابا(کعبه)» خواهد بود و بر همه واجب است که دامن آن بزرگوار را بگیرند
خبر حضرت موسی(ع) از شهادت علی(ع)
روزی مردی از علمای یهود به خدمت امام علی(ع) آمد و سؤال کرد که جانشین پیامبر شما تا چند سال پس از پیامبر زنده است و سرانجام او چگونه خواهد بود؟
حضرت علی(ع) در جواب فرمودند: او سی سال بعد از رسول زنده است و سرانجام ضربتی به او خواهند زد که بر اثر آن محاسن او به خون سرش رنگین خواهد شد. آن یهودی گفت: به خدا سوگند که راست گفتی. در کتابی که حضرت موسی(ع)املا کرده و هارون آن را نگاشته است این مطلب دقیقا به همین شکل آمده است
حدیث منزلت
از احادیث معتبر که نزد اهل سنت نیز قطعی شناخته شده، حدیث منزلت است. روزی که پیامبر(ص) برای نبرد تبوک از مدینه خارج می شدند، علی(ع) را به عنوان جانشین خود در مدینه باقی گذاشتند. آن حضرت با چشمی گریان به خدمت رسول خدا(ص) رسیده عرض کردند: چرا مرا در میان زنان و کودکان می گذارید؟ پیامبر فرمودند: آیا دوست نداری نسبت به من همچون هارون باشی به موسی؟ با این تفاوت که پس از من پیامبری نیست
ازدواج علی(ع) و فاطمه(س)
حضرت فاطمه(س) و علی(ع) از مقام بسیار والایی برخوردار بودند. اگر علی(ع) نبود کسی لیاقت آن را نداشت که با فاطمه(س) ازدواج کند. خداوند بزرگ به پیامبر اکرم(ص) می فرماید: «اگر علی را نمی آفریدم، برای دخترت فاطمه، هرگز در روی زمین هم شأنی نبود» هنگام ازدواجشان نیز پیامبر(ص) در حق آن ها دعا کردند و فرمودند: پروردگارا، این دختر من محبوب ترین مردم نزد من است و علی نیز از همگان نزد من گرامی تر است. خدایا رشته محبت ایشان را استوار فرم
علی(ع) از دیدگاه خلیفه دوم
خلیفه دوم، عمربن خطاب، می گوید: به علی(ع) سه خصلت داده شده است که اگر یکی از آن خصلت ها به من داده می شد، برایم بهتر از داشتن ثروت های فراوان بود. آن سه چیز عبارت اند از: ازدواج با دختر رسول الله(ص)، باز بودن درب منزل علی(ع) به مسجدالحرام که فقط برای علی(ع) روا داشته شد، و به دست گرفتن پرچم در جنگ خیبر
پیشوای اهل تقوی
حافظ ابونعیم، از بزرگان اهل سنت، در وصف امام علی(ع) می گوید: حضرت علی(ع) محبوب حضرت پروردگار و دروازه شهر دانش است. او پیشوای اهل تقواست در ایمان مقدّم بر همگان و در داوری و یقین استوارتر از همه و در بردباری از همگان برتر بود. او زیور اهل عرفان بود؛ از حقایق توحید خبر می داد؛ قلبی سرشار از خرد و دانایی داشت و در امتحانات الهی سرفراز و سربلند بود
ندای عدالت
جورج جرداق، نویسنده مسیحی، در فضیلت علی(ع) می گوید: علی(ع) در عین زهد، جهاد در راه خدا را برگزید و مانند دیگر زاهدان به گوشه انزوا نرفت. او در عین مهربانی نسبت به بیچارگان، به فتح قلعه های ستم همت گماشت و در راه کمک به درماندگان، کاخ دشمنان را با خاک یکسان کرد و در مکارم اخلاق، به حدّ اعلی رسید. تاریخ گواهی می دهد که او عنصر بی پایان فضیلت و سرور و سالار شهیدان است. علی(ع)ندای عدالت انسانی و شخصیت جاودان شرق است.
گواهی می دهم کاین سخن راز اوست
شاهنامه سرای بی بدیل ایرانی، ابوالقاسم فردوسی، در وصف امام علی(ع) چنین می سَراید
| چه گفت آن خداوند تنزیل و وحی |
خداوند امر و خداوند نهی |
| که من شهر علمم و علیّ ام دَر است |
دُرُست این سخن گفت پیغمبر است |
| گواهی دهم کاین سخن رازِاوست |
تو گویی دو گوشم بر آواز اوست |
کَیْفَ بَشَر
شهریار، شاعر معاصر و دوستدار اهل بیت، در وصف علی(ع) چنین می سراید:
| پادشاهی که به شب بُرقع پوش |
می کشد بار گدایان بر دوش |
| تا نشد پردگی آن سرّ جلی |
نشد اءِفشا که علی بود علی |
| شاهبازی که به بال و پر راز |
می کند در ابدیت پرواز |
| در جهانی همه شور و همه شر |
ها علیٌ بَشَرٌ کَیْفَ بَشَر |
| شبروان، مست ولای تو علی |
جان عالم به فدای تو علی |