سرزمین عراق که آن را قلب ژئوپلتیک جهان و خاستگاه ادیان و تمدنهای بزرگ می دانند، امروز مهمترین نقطه بحران بین المللی است. وضعیت حال و آینده عراق لحظه به لحظه بر روی امواج رسانه ها، رله های مخابراتی و صفحات نشریات از اندیشه و ذهن مردم جهان می گذرد. شخصیتها، گروهها، دولتها و سازمانهای منطقه ای و فرامنطقه ای در قبال آن موضع گیری می کنند و ایده های خود را ابراز می دارند؛ امّا در این میان دیدگاه مردم عراق و گروهها و سازمانهای آزادیبخش ملّی و مذهبی عراقی اهمیّت و اولویتی حقیقی دارد.
شیعیان مظلوم عراق که 60% از جمعیت این کشور را تشکیل می دهند و پس از آن کردهای شمال عراق مهمترین بخش از ساختار سیاسی آینده را تشکیل خواهند داد. مجلس اعلا بدلیل سابقه مبارزاتی و جایگاه دینی ممتاز و همچنین فعالیت سپاه بدر بعنوان شاخه نظامی این ارگان در طول سالهای متمادی، از بیشترین اقتدار و نفوذ در میان شیعیان برخوردار است. و می تواند این نیروی عظیم را پس از سالها مظلومیت و مهجوریت به اراده و فعالیت درآورد.
گفتگو با آیت اللّه سیدمحمّد باقر حکیم، هم بعنوان رئیس مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق و هم بعنوان یکی از بارزترین شخصیتهای دینی سیاسی عراق، فرصت مغتنمی است که زمانه از فراهم شدن آن خرسند بوده و حاصل آنرا تقدیم خوانندگان گرامی می کند.
زمانه: ضمن تشکر فراوان از شما برای شرکت در این گفتگو، در ابتدا لطفاً به اختصار درباره تاریخچه مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق و اهداف و سیاستهای آن توضیح بفرمائید.
مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق در تاریخ 1 صفر 1403، مصادف با 26 آبان ماه 1361 تاسیس گردید و این مسأله در زمانی رخ داد که شهادت آیت الله سیدمحمدباقر صدر به دست رژیم طاغوتی حاکم بر عراق، خلاء بزرگی را در رهبری مبارزات اسلامی عراق بوجود آورد. از این رو جمعی از علما و شاگردان شهید صدر و رهبران جنبش اسلامی عراق برای جبران این خلاء دست به کار شدند و با همکاری و هماهنگی با جمهوری اسلامی بحث های مفصل و تلاش های متعددی صورت گرفت که تاسیس جمعیت علمای مجاهد عراق و پس ازآن دفتر انقلاب اسلامی و سپس تلفیق و توسعه همه این مؤسسات در مجلس اعلا اتفاق افتاد و ما افتخار داشتیم با این تلاش ها همراهی نموده و به شکل فعّال در آن مشارکت کنیم.
مجلس اعلا نماینده حقیقی مردم عراق به شیوه انتخابات شورایی و پارلمانی و دربرگیرنده کلیه نیروهای اسلامی و مردمی به شمار می رود. البته به عنوان یک واقعیت حقیقی و نه حقوقی.
تلاش مجلس اعلا تغییر اوضاع فعلی در عراق و نجات ملت عراق از ظلم و ستم رژیم بعثی و برپایی نظامی متکی بر اسلام و شریعت اسلامی است.
از جمله سیاست های مجلس اعلا می توان از بسیج مردم عراق برای مبارزه با رژیم طاغوتی حاکم، تاسیس مؤسسات گوناگون از جمله نیروهای نظامی به عنوان بازوی نیرومند مجلس، ایجاد و تعمیق روابط با کشورهای مختلف به ویژه کشورهای همسایه و تبیین حقایق برای آن کشورها و دعوت از آنان برای همدوشی و حمایت از مردم عراق به جای حمایت از رژیم صدام، به حرکت واداشتن سازمان های بین المللی و به و یژه سازمان ملل و شورای امنیت، فعالیت در زمینه حقوق بشر و افشای نقض حقوق بشر توسط رژیم عراق و... نام برد.
زمانه: دیدگاه و همچنین رابطه مجلس اعلا درخصوص سایر گروههای معارض عراقی را توضیح بفرمائید؟ آیا با این گروهها در تعامل هستید؟ اگر جواب مثبت است در چه موضوعاتی این تعامل وجود دارد؟
از جمله سیاست هایی که مجلس اعلا آن را دنبال می کند، ایجاد پایگاه گسترده مردمی در داخل و خارج عراق برای مبارزه با رژیم و به منظور تحقق هدف نخست یعنی نجات ملت عراق است زیرا مجلس اعلا بر این باور است که تمام اقشار ملت با گرایش ها و قومیت ها و طوایف مختلفی که دارند مورد ظلم و ستم واقع شده اند و در حال مبارزه با رژیم حاکم هستند و بر همین اساس رابطه مجلس با دیگر نیروهای مبارز رابطه متمایزی است که این رابطه مبتنی بر اهداف مشترک یعنی محو دیکتاتوری، رفع تبعیض و فرقه گرایی مذهبی و تبادل نظر و همسویی در مواضع و ارتباطی مستمر است البته در بعضی موارد همکاری های سیاسی، تبلیغاتی و نظامی نیز با این گروهها داریم. مجلس اعلا از بعد سیاسی و عملی همکاری خوبی با نیروهای کُرد دارد چون آنها نماینده اکثریت اهل سنت در عراق هستند و آنان نیز مورد ظلم و بی عدالتی قومی و نژادی قرار گرفته اند و پایگاه مردمی و سیاسی بزرگی هم در عراق دارند. مجلس اعلا با دیگر نیروهای اسلامی نیز همکاری دارد ضمن آن که با نیروها و شخصیت های دیگر نیز دیدارهای متعددی داشته است.
در حال حاضر مجلس اعلا به اتفاق این نیروها در پی ایجاد برداشت واحدی در ادبیات سیاسی و چشم انداز نظام آینده عراق در مرحله آینده و تشکیل هیأتی به نمایندگی از نیروهای مخالف در تمام زمینه ها و هماهنگی با شورای بین المللی است.
زمانه: موقعیت مجلس اعلا در داخل عراق و بویژه در میان اکثریت شیعه از حیث مقبولیت عمومی چیست؟
مبالغه نکرده ایم اگر بگوییم مجلس اعلا در حال حاضر نقطه مرکزی رهبری فعالیت های جهادی و سیاسی و بسیج مردمی علیه رژیم حاکم است و به همین دلیل، مجلس از حمایت مردمی زیادی در میان اکثریت شیعه در داخل و خارج عراق برخوردار است و گواه این مطلب پیام های ارسالی از طرف عراقی های داخل و خارج است که آنان به همین وسیله پشتیبانی و آمادگی خود را برای فعالیت در زیر لوای مجلس اعلا اعلام می کنند که در میان آنان افسران، رؤسای عشایر، تحصیل کردگان و رجال سیاسی وجود دارند. که مؤید این مطلب رخدادهای انتفاضه مردم عراق در سال 1991 است که در طی آن نام مجلس اعلا را در شعارها فریاد می زدند به طوری که حتی دشمنان مجلس اعلا و ابرقدرتها به این مسأله اعتراف کرده اند تا جایی که در پیام کلینتون به کنگره آمریکا این چنین آمده است: «ما نمی دانیم آیا مجلس اعلا با این قانون موافق است یا خیر، ولی عدم اشاره و بی توجهی به مجلس اعلا به این معنا است که این قانون نقص دارد».
زمانه: تا چه حد تصور می فرمائید آمریکا در تغییر رژیم حاکم بر عراق جدّی است؟
آمریکا درخصوص سرنگونی رژیم صدام تا حوادث 11 سپتامبر جدیت زیادی نداشته تا جایی که سیاست آمریکا بر خلاف شعارهای گذشته مبتنی بر کنترل و ضعیف نگاه داشتن رژیم بود اما پس از حوادث 11 سپتامبر که از نقش تروریستی احتمالی رژیم عراق در تهدید صلح جهانی یا ضربه زدن به امنیت ایالات متحده به دلیل برخورداری از سلاح های کشتار جمعی و کمک به سازمان های تروریستی و رابطه با سازمان القاعده و خط سَلَفی منشعب از عربستان سعودی و توان بالای این سازمان در اجرای فعالیت های تروریستی پرده برداشت، باید گفت که ایالات متحده سیاست خود را تغییر نداد مگر در آن زمانی که احساس کرد منافعش در منطقه مورد تهدید واقع شده است و در غیر این صورت آمریکا همان کشوری است که در گذشته رژیم عراق را در سیاست های نابخردانه اش خواه در جنگ علیه ایران یا سرکوب انتفاضه و به خصوص سرکوب شیعیان عراق کمک کرده است.
زمانه: اگر رژیم عراق تغییر کند، چه تصوری درباره وضعیت داخل این کشور خواهید داشت؟
رژیم عراق بزرگ ترین تهدید برای ملت تحت ستم عراق و نیز منطقه به شمار می رود و بر همین اساس سرنگونی این رژیم می تواند عامل اصلی استقرار نسبی صلح و آزادی در عراق باشد زیرا رژیم باوحشیانه ترین روش ها دست به سرکوب مردم عراق زده است که این مسأله باعث گردیده مردم در آرزوی روزی باشند که نابودی رژیم را نظاره کنند اگر چه نگرانی هایی درخصوص تسلط بیگانگان بر عراق نیز به همین دلیل وجود دارد.
زمانه: در صورت تجزیه عراق، گروههای مخالف به چه صورتی به اهدافشان خواهند رسید؟
فرضیه تجزیه عراق مسأله ای است که رژیم آن را طرح می کند. همان طور که شاه ایران مدعی بود که رفتن او باعث تقسیم ایران می شود. بنابراین رژیم با ادعاهای خویش در تلاش است که به کشورهای منطقه این چنین القا کند که او عامل وحدت عراق است. در صورتی که واقعیت این چنین نیست و هم اکنون می بینیم که عراق بدلیل سیاست های رژیم در حال حاضر چند قسمت شده است زیرا مناطق کردنشین به طور کامل از نفوذ رژیم خارج گردیده و در جنوب نیز رژیم نفوذ کاملی ندارد و همه این مشکلات بدلیل وجود این رژیم است.
از سوی دیگر هیچ یک از نیروهای مخالف واقعی را نمی یابیم که خواهان تقسیم و تجزیه عراق باشند و حتی نیروهای کُرد که متهمان اصلی تجزیه عراق هستند بر این باورند که این امر بدلیل مخالفت کشورهای همسایه به هیچ وجه ممکن نیست. بله شاید رژیم مرکزی به رژیم غیرمتمرکز فدرال که کردها برای تحقق آن تلاش می کنند و تقریباً نیروهای مخالف عراقی بر آن اتفاق نظر دارند، تغییر یابد زیرا این روش بهترین راه حل برای سه مشکلی است که به آنها اشاره کرده ایم.
زمانه: در صورت بروز جنگ، آیا مجلس اعلا با آمریکا همکاری خواهد کرد؟
ما چندین بار گفته ایم که در صورت بروز جنگ نه با رژیم هستیم و نه با آمریکا و مجس اعلا این موضوع را برای آمریکایی ها تبیین کرده است زیرا ما اعتقاد داریم که جنگ شاید به تاسیسات زیر بنایی ملت عراق ضربه بزند و چه بسا منجر به کشته شدن تعداد بیشتری از مردم عراق گردد.
زمانه: الگوی مطلوب شما برای دولت آینده عراق چیست؟ برای تأمین نظر شما، این دولت باید دارای چه خصایصی باشد؟
حکومت مورد نظر ما در آینده عراق همان حاکمیت اسلام است ولی در این مرحله نیروهای مخالف اتفاق نظر دارند که حکومت آینده می بایست منتخب اقشار ملت باشد و حکومت باید براساس احترام به اسلام و انسان و فراهم ساختن آزادی سیاسی و عدالت اجتماعی و کرامت انسان و توزیع صحیح ثروت و فراهم آوردن فرصت های شغلی برای همگان و حفظ وحدت عراق و استقلال و نپذیرفتن تسلط بیگانه و رعایت روابط حسن همجواری با کشورهای منطقه و پایبندی به مقرّرات و معاهدات بین المللی و تشریک مساعی فعّال در اتحادیه کشورهای عرب و سازمان کنفرانس اسلامی عمل کند و اصول، اعتقادات و قراردادهای ما با سایر نیروهای مخالف عراقی بر همین موضوع تاکید دارد.
زمانه: علّت پس گرفتن عضویت مجلس اعلا در کنگره ملی عراق چه بود؟
مجلس اعلا توجه خاصی به موضوع وحدت نیروهای مخالف دارد و بر همین اساس در طرح های وحدت نیروهای مخالف به شکل فعّال مشارکت نموده و در این زمینه کنفرانس های مهمی برگزار نموده است و در همین راستا در کنگره ملی عراق در سال 1992 شرکت جست تا با سایر نیروها برای رسیدن به ادبیات سیاسی واحد به توافق برسد ولی وجود برخی اقدامات فردی و تلاش های سلطه جویانه خارجی و تحمیل برخی از مسائلی که با روند صحیح مبارزه منافات داشت از قبیل اعتماد و اتکای کامل بر عنصری خارجی در حل موضوع عراق و دریافت کمک های مالی از ایالات متحده و دیگر مسائلی که استقلال نیروهای مبارز عراق را در معرض آسیب قرار می داد همه و همه منجر شد که مجلس اعلا عضویت خود را از کنگره ملی پس بگیرد.
زمانه: به نظر جنابعالی، اگر دولت عراق تغییر کند، چه کسی قدرت را در دست خواهد گرفت؟
این موضوع در ابتدا به سناریویی که دولت آمریکا در برخورد با عراق به معرض اجرا خواهد گذاشت مربوط می شود ولی چنانچه به واقعیت های موجود در عراق نگاه کنیم، متوجه می شویم که ملت عراق هر گونه حکومتی که برپایه دیکتاتوری، تبعیض، طایفه گرایی یا عامل تسلط بیگانه بنا شده باشد را نخواهد پذیرفت زیرا مردم عراق در طی دهه های گذشته از دست این حکومت ها در رنج و محنت بوده اند و به آن درجه از آگاهی رسیده اند که فقط حکومتی را بپذیرند که نماینده واقعی آنان بوده و در پی تحقق منافع آنان باشد ولی با این وجود اگر برای سرنگونی صدام جنگ درگیرد خطر تسلط بیگانه نیز وجود دارد.
زمانه: در صورت بروز جنگ، آمادگی و توان مقاومت رژیم صدام را در چه حدی ارزیابی می فرمائید؟
رژیم عراق در نتیجه سیاست های نابخردانه و تحمیل جنگ علیه کشورهای همسایه به بالاترین حد ضعف خود رسیده است و از این مهم تر ضعفی است که در نتیجه حالت آماده باش کامل بدلیل هراس از شورش مردم و ضربات مقاومت اسلامی گریبان گیر نهادهای رژیم و دستگاههای نظامی و غیرنظامی آن شده، علاوه بر جنگ روانی که از ابتدای تهدیدهای آمریکا رژیم درگیر آن شده است؛ همه این مسائل باعث می گردد که رژیم به شکل خوبی توان مقاومت نداشته باشد و اگر جنگ زمینی دربگیرد در روزهای نخستین جنگ، رژیم از هم فرو خواهد پاشید.
زمانه: به نظر جنابعالی، با توجه به توصیه برخی کشورها، آیا صدام عراق را ترک خواهد کرد؟
با وجود تمام احتمالات بعید می دانیم صدام عراق را ترک کند چون برای صدام ضمانتی وجود ندارد که به عنوان جنایتکار جنگی محاکمه نشود گر چه بعضاً قول هایی هم به او داده می شود. بنابراین در حال حاضر صدام با تمام توان، خود را برای مقاومت آماده می کند و غیر از این راهی در برابر او قرار ندارد.
زمانه: برخی صاحب نظران معتقدند، وضعیت فعلی منطقه مشابه وضع پایان جنگ جهانی اول است، به این معنی که قدرتهای بزرگ، درصدد تغییر جغرافیای سیاسی منطقه هستند و این موضوع تنها شامل کشور عراق نمی شود؟
این موضوع تا حد زیادی با وضعیت عراق صادق است و به همین دلیل مردم عراق از یک مرحله پرخطری گذر می کنند چون در زمانی که مردم عراق به روزی چشم دوخته اند که از رژیم طاغوتی حاکم نجات یابند در عین حال از تسلّط بیگانه بر سرنوشت و مقدّرات خویش احساس خطر زیادی می کنند و از این رو نیروهای مخالف بر روی دو موضوع تاکید می کنند، نخست: نجات ملت عراق از چنگال رژیم حاکم و دوم: تلاش برای دفع خطر تسلط بیگانه به وسیله پر کردن خلأسیاسی توسط یک حکومت ملی.
ما اعتقاد داریم که اگر این مسأله تحقق یابد عامل مهمی برای کاهش خطرهای دیگر خواهد بود. بنابراین از کشورهای منطقه درخواست کرده ایم که به جای بسنده کردن به محکومیت رژیم عراق و عدم قبول جنگ بدون برنامه خاصّی برای تغییر رژیم، همکاری جدّی برای پشتیبانی از مردم عراق جهت تحقق آرمانشان داشته باشند.
زمانه: عدم همراهی افکار عمومی آمریکا و اروپا با بوش درخصوص حمله به عراق را چگونه ارزیابی می فرمائید؟
صرف نظر از امتیازاتی که رژیم عراق به کشورهای اروپایی به منظور مخالفت با سیاست های آمریکا اعطا کرده است یا مخالفت هایی که در نتیجه رقابت های انتخاباتی بوجود آمده و یا تعارض منافع کشورهای اروپایی یا نگرانی های دیگری که وجود دارد؛ ما معتقدیم که عدم همراهی افکار عمومی، در واقع نتیجه سیاست های آمریکا و روش تعامل آن با مسائل بین الملی است که این روش متکی بر خوی استکباری و تکروی آمریکا و عدم تحقق منافع آن کشورها و نیز سیاست یک بام و دو هوا در تعامل با مسائل به ویژه مسأله فلسطین و عدم اعتراض آمریکا به سیاست های سرکوبگرانه اسراییل است و ما معتقدیم که اگر ایالات متحده مقداری رفتار خود را تغییر دهد این کشورها با ایالات متحده همراهی خواهند کرد.
زمانه: چنانکه مستحضرید، نزدیک به 60% جمعیت عراق را شیعیان تشکیل می دهند که در بخش های مهمی از عراق بویژه جنوب کشور زندگی می کنند، با توجه به اکثریت شیعه، آیا آمریکا و سایر گروههای مخالف، تن به تشکیل عراق دموکراتیک خواهند داد؟
به طور کلی شیعیان عراق در جنوب و مرکز و برخی مناطق شمالی سکونت دارند، ضمن آن که نیروهای مبارز عراقی بر همزیستی موجود میان سایر اقشار ملت با قومیت ها و مذاهب مختلفشان تاکید می کنند. بنابراین به استثنای تعداد بسیار کمی از آنان، تمام نیروهای مبارز معتقد به تشکیل یک نظام دموکراتیک در عراق هستند زیرا آنان دموکراسی را بهترین راه حل برای رهایی از دیکتاتوری، تبعیض و فرقه گرایی می دانند و اما ایالات متحده براساس تحقق منافع خویش برخورد می کند و بی تردید آمریکا از اشتباهات بزرگی که سابق بر این در حق مردم عراق مرتکب شده استفاده می کند و آن هم همان شعار جایگزین و آلترناتیو دموکراتیک است ولی به شیوه خاص خود.
زمانه: اگر جمعیت سنّی مذهب با حکومت پادشاهی موافق باشند، نظر به اینکه شیعیان از قدیم با این نوع حکومت ها موافق نبودند. در اینصورت اجازه ایجاد حکومت پادشاهی را خواهند داد یا خیر؟
همان طور که قبلاً نیز گفته ایم مردم عراق شکل حکومت در عراق را تعیین خواهند کرد و ما فکر نمی کنیم حکومت پادشاهی در شکل دهی حکومت آینده جایی داشته باشد و موضوع سنّی و شیعه در این مورد مطرح نیست زیرا مبارزه اهل سنّت با حکومت های پادشاهی کمتر از شیعه نیست.
زمانه: این را همه می دانند که تقریباً در هر طرحی که شیعیان عراق در آن به حساب نیامده باشند، محکوم به شکست است. با این حال تصور می شود شیعیان اکثریت فراموش شده به شمار می روند و از موقعیت فعّال برخوردار نیستند نظر جناب عالی چیست؟
شیعیان عراق قرن ها است که از سرکوب و غارت و نادیده گرفته شدن حقوقشان رنج می برند و این ستم ها و مظلومیت ها در طی هشتاد سال گذشته شدت بیشتری یافته و در زمان حکمرانی رژیم فعلی به اوج خود رسیده است که این مسأله باعث گردیده شیعیان از حکومت و حقوق سیاسی و شهروندی خود دور باشند ولی بدنبال شدت یافتن فاجعه و تلاش هایی که برای تبیین حقایق و بسیج نیروها انجام داده ایم یک نوع آگاهی درخصوص شیعه به وجود آمده که نه فقط نیروهای اسلامی بلکه دیگران نیز خواستار تحقق حقوق عادلانه شیعیان هستند و به همین دلیل، از این پس شیعیان اکثریت فراموش شده محسوب نمی شوند بلکه شیعه فعال و پرنشاط است اما در عین حال مشکلات و خطراتی نیز برای شیعه وجود دارد که این مشکلات به دلیل مواضع برخی از کشورهای همسایه و کشورهای عربی و اسلامی است که معتقدند تثبیت شیعه، تحولی را در عراق باعث می شود که متناسب با سیاست های فرقه گرایی یا تند و خشنی که در کشورهایشان و یا در منطقه علیه شیعه وجود دارد، نیست.
زمانه: نظر جنابعالی درباره قطعنامه اخیر شورای امنیت درباره عراق چیست؟
قطعنامه 1441 شورای امنیت یک سرپوش قانونی و بین المللی برای ایالات متحده به شمار می رود تا در آینده با آن بتواند حمله خود به عراق را توجیه کند. این قعطنامه به شکلی تنظیم شده است که در آن شرط هایی برای رژیم قرار داده شده است که رژیم را به شدت به ناتوانی و ضعف می کشد بنابراین قطعنامه مزبور نشان دهنده ذلت بارترین مقطعی است که صدام و حکومت او در آن قرار گرفته اند و خداوند متعال با همین وسیله خواست که خواری و ذلت صدام را در همین دنیا به ما نشان دهد همان طور که صدام هم تلاش می کرد مردم مؤمن را به ذلت کشانده و خانواده های آنان را مورد تهدید قرار دهد. این یک انتقام الهی است.
این قطعنامه ولو به طور غیرمستقیم، این اختیار را به ایالات متحده می دهد که در صورت مانع تراشی در برابر مأموریت کمیته های تحقیق در عراق بدون اینکه مجدداً موضوع به شورای امنیت برگردانده شود به هر شکل که آمریکا مناسب بداند تصمیم بگیرد مگر برای رایزنی با شورای امنیت نه اتخاذ تصمیم، و این موضوع در سطح سازمان ملل متحد نشان دهنده پیشینه خطرناکی می باشد.
زمانه: موضع همسایگان نسبت به تحولات عراق را چگونه ارزیابی می فرمایید؟
کشورهای همسایه مخصوصاً بدنبال تهدیدهای آمریکا با نگرانی شدیدی مراقب تحولات عراق هستند ولی آنچه مایه تاسف است عدم وجود یک برنامه و طرح عربی اسلامی با مشارکت کشورهای همسایه برای بررسی مسأله عراق است با این هدف که این طرح در مقابل طرح آمریکا باشد. همچنان که این مشکل درخصوص مسأله فلسطین هم به همین شکل است؛ ولی کشورهای عربی با وجود ناکارآمدی شان یک طرح عربی برای مسأله فلسطین ارائه کردند اما درخصوص عراق نه تنها چنین کاری نکردند بلکه موضع گیری آنها بیشتر در حد شعار و تماشای تحولات بوده و همین مسأله باعث شده که آمریکا در عراق یکه تاز باشد و در نتیجه بتواند به منافع خود در عراق و درکل منطقه دست یابد. از طرف دیگر فقط از سوی برخی از کشورهای همسایه مثل ایران و کشورهای منطقه به فاجعه مردم عراق و خطر ناشی از ادامه حیات رژیم توجه می شود.
زمانه: نشانه هائی از مخالفت مردم با رژیم عراق مشاهده می شود، تحلیل جنابعالی از این مخالفت ها چیست؟
مردم عراق در موارد زیادی مخالفت خود با رژیم را اعلام کرده اند و چه بسا مهم ترین آن انتفاضه مردم در 15 شعبان 1411 ه. ق باشد تا جایی که از مجموع 18 استان عراق 14 استان به دست مردم افتاد و اگر کمک غرب و سکوت کشورهای همسایه نبود مابقی استانها هم به دست مردم می افتاد. پس از سرکوب انتفاضه مخالفت های مردم با رژیم بعثی همچنان ادامه یافت و نشانه های آن، استقبال شدید مردم و مخصوصاً جوانان نسبت به زیارت عتبات مقدسه به نشانه اعتراض و شرکت در نمازهای جمعه و رواج حجاب و دیگر مظاهر تدین بود که رژیم از زمان روی کارآمدنش با آن مظاهر مبارزه می کرد. این مسأله رژیم را مجبور کرد که در مقابل این مسأله تسلیم شود و از دست از مبارزه با امور دینی بردارد و خود را یک رژیم دینی جلوه دهد. ما معتقدیم که مخالفت و مبارزه مردم عراق یک پدیده تازه نیست و علت آن استبداد، تبعیض، فرقه گرایی و فساد رژیم است و این سیاست را حکومت بدون هیچگونه حد و مرزی پیاده می کند ولی حکومت بشدت بر روی آثار مخالفت های مردمی سرپوش می گذارد و گرنه تعداد فراوان شهدا و زندانیان بهترین دلیل بر این مدّعاست.
مخالفت مردم با رژیم به این دلیل بوه که رژیم هر گونه ندای آزادی آنان را در نطفه خفه می کرد، آزادی اندیشه را ممنوع ساخت و زندان ها را از زندانیان پر کرد و مردم را به خاک ذلت نشاند و آنها را در مصیبت دو جنگ خانمان سوز گرفتار ساخت و آنان را در تحریمی بدتر از تحریم بین المللی قرار داد.
زمانه: اخیراً شاهد آزادسازی بخش عمده ای از زندانیان بودیم، نظر جنابعالی درباره انگیزه رژیم از این قبیل اقدام ها چیست؟
بی تردید رژیم خواست در مقابل جامعه جهانی نه در مقابل مردم عراق، صفحه تازه ای را بگشاید. مخصوصاً بعد از رفراندم مسخره آمیزی که برای بقای صدام بر منصب ریاست جمهوری برگزار شد. به همین جهت مردم فریب این کار را نخوردند چون با چشمان خود می بینند که رژیم فقط تعداد انگشت شماری از زندانیان سیاسی را آزاد کرده و همچنان هزاران نفر از جمله علمای بزرگ در زندانها مفقود هستند و تاکنون هیچ خبری از آنها در دست نیست و حتی تعدادی از آزادشدگان به بیماریهایی مبتلا شدند که منجر به مرگ آنها گردیده است.
زمانه: ارتباط منافع رژیم صهیونیستی با مسئله عراق را در چه می دانید؟
درخصوص عراق، منافع صهیونیست ها ارتباط تنگاتنگی با منافع آمریکا دارد و به همین جهت اسراییل خواستار تشکیل حکومتی در عراق است که امنیت آن را به مخاطره نیندازد. البته باید بدانیم که رژیم حاکم در عراق در دوران حکومت خود، خدمت زیادی به صهیونیست ها کرده است از آن جمله ایجاد تفرقه میان جنبش های فلسطینی و ترور برخی از رهبران آنان و مورد هدف قرار دادن مناطق غیرمسکونی اسراییل که همین مسأله باعث بهانه جویی اسراییل برای درخواست خسارت از عراق گردید و به این ترتیب دولت عراق اولین دولت عربی گردید که به رژیم صهیونیستی خسارت می پردازد.
اکنون نیز رژیم عراق از مسأله فلسطینی سوءاستفاده می کند و از آن به عنوان وسیله ای تبلیغاتی و جنجال برانگیز سود می جوید بدون این که سهمی واقعی در دفاع از مردم فلسطین داشته باشد.
زمانه: از حُسن توجه و اختصاص وقتتان متشکریم.
