ابا صالح
«اباصالح» به عنوان یکی از کنیههای حضرت مهدی(عج) آورده شده است.
معروف است که برخی از عربهای شهری و بیابانگرد، پیوسته در توسلات خود، آن حضرت را به این اسم میخواندند و شعرا و ادبا نیز در قصیدهها و مدح های خود، از این کنیه استفاده کردهاند.
در برخی از ملاقاتها، از آن حضرت به عنوان « اباصالح» یاد شده است.
«اباصالح» را می توان با «اباعبدالله»؛ کنیة امام حسین(ع) و امام صادق(ع) می باشد ، هم مقایسه کرد و آن را این چنین معنا نمود: «پدر]بندة[ صالح» نه اینکه حضرت، فرزندی به نام «صالح» داشته باشد. اب در عربی تنها به معنای پدر نیست، بلکه به معنای صاحب نیز آمده است. اباصالح یعنی کسی که صلحایی در اختیار دارد.
ممکن است این کنیه از آیه انبیاء / 105 هم گرفته شده باشد.1
امام زمان(عج) پدر و مجری اصلاح جامعه است ، او تنها کسی است که به اذن و اراده الهی جامعه بشری را در سطح کره زمین اصلاح خواهد کرد. همان گونخه که در روایتی از پیامبر اکرم(ص) داریم که: من وعلی(ع) دو پدر این امتیم.
امام زمان
امام زمان(عج) پیشوای دوازدهم شیعه امامیه، مهدی موعود، یگانه فرزند امام حسن عسکری(ع) و واپسین امام است. همه شیعیان دوازده امامی، به اجماع بر امامت آن حضرت متفقاند و او را زنده و از انظار، غایب و حضرتش را نقطة امید خود و منجی عالم بشریت میدانند.
در اخبار شیعه از بردن نام ایشان منع شده است و اکثر علمای شیعه نام ایشان را به تصریح ذکر نمی کنند. این منع ، شاید مربوط به زمان کودکی و دوران پیش از غیبت ایشان بوده است تا مخالفان که به شدت در تعقیب ایشان بودند، به وجودش پی نبرند.
از آن حضرت با القابی چون مهدی، حجت، قائم ، منتظر، بقیت الله، صاحب زمان، خلف صالح، امام زمان، ولی عصر، امام عصر و.. یاد می شود و یا به کنایه او را الحضره، الناحیه المقدسه، الغریم و ... می نامند.
انتظار
انتظار در فرهنگ متعالی اسلام به ویژه در مذهب گران سنگ تشیع از جایگاه ویژهای برخوردار است و در مباحث مهدویّت درخشندگی خاصی دارد.
مجموعه روایاتی که سخن از انتظار گفتهاند، به دو دسته کلی تقسیم میشوند؛
دسته نخست، روایاتی است که به انتظار فرج و گشایش به صورت عام و کلی اشاره کرده است. اگر چه مصداق کامل و تام آن « فرج عمومی» در سطح جهان با ظهور حضرت در دسته نخست با تعبیرهای متفاوتی مواجه میشویم:
گاهی از آن به عنوان عبادت یاد شده است؛ رسول گرامی اسلام(ص) فرمود: «انتظار فرج عبادت است».
گاهی از آن به عنوان برترین عبادات یاد شده است؛ همان حضرت فرمود: «برترین عبادتها، انتظار فرج است».
گاهی فراتر رفته و از انتظار به عنوان برترین کارهای امت پیامبر خاتم یاد می شود:
«برترین اعمال امت من، انتظار فرج از سوی خداست».
گاهی هم به آثار وضعی انتظار اشاره شده و خود انتظار فرج، نوعی گشایش معرفی گشته است. در این باره امام سجاد(ع) فرمود: « انتظارفرج از بزرگترین گشایشهاست»
رسول گرامی اسلام(ص) آن را برترین جهاد امت اسلامی دانسته و فرمود: « برترین مبارزه امت من ، انتظار فرج است».
دسته دوم، روایاتی است که در خصوص فرج قائم آل محمد(عج) و ظهور آخرین مصلح جهانی و موعود است.
در این دسته نیز با مضامین فراوانی مواجه هستیم که برخی از آنها از این قرار است:
امام صادق)ع) فرمود : « برشما باد به تسلیم و ارجاع امور به ما و انتظار امر ما و امر خودتان و فرج ما و فرج شما».
این تعبیرات همگی حاکی از این است که انتظار فرج – چه به معنای عام آن و چه به معنای خاص – در فرهنگ دین مقدس اسلام جایگاه والایی دارد.
از مجموع روایات استفاده می شود که انتظار به معنای حرکت ، کوشش، فعالیت و خودسازی فردی و اجتماعی است. انتظار یعنی آمادگی و زمینه سازی برای تحقق اسلام.2
