برای رابطه ی بهتر با نوجوانان
وقتی فرزند نوجوان داریم، بروز اختلاف نظر و بحث در مورد مسائل مختلف بسیار عادی و قابل پیش بینی است. به همان نسبت که والدین به طور طبیعی خود را مسئول خانواده می دانند و به درست بودن حرف ها و عقایدشان مطمئن هستند، نوجوانان نیز خود را مستقل و زندگی شان را از آن خود می دانند و تصور می کنند که همه ی حرف ها و عقایدشان درست است. پس دو دیدگاه مختلف در کنار هم وجود دارد که در همه ی مسائل زندگی خود را نشان می دهد. ممکن است وقتی بحث بالا می گیرد، نوجوان بگوید: «اصلاً این زندگیِ من است و حتی ادامه دادن و قطع کردن آن هم دست خودم است.» یعنی به شکلی والدینش را به رفتن از خانه یا اقدام به خودکشی تهدید کند.
مهم این است که والدین بتوانند در تمام بحث ها، این مواضع را به یاد داشته باشند و به کار گیرند که: «وظیفه ی من کمک به اوست».
«مهم این است که من او را یاری دهم.»، «خیلی خوب است که اگر در فکرها و حرف های او به نکات درستی برخوردم با آن ها موافقت کنم.»، «درست بودن فکرها و رفتارهای او در واقع نشان دهنده ی موفقیت من در فرزندپروری است.»، «اگر با حرف های او موافقت کنم، به عنوان یک والِد رشدیافته و منطقی عمل کرده ام.»، «اگر درستی حرف های او را بپذیرم، به رشد توانایی های او کمک کرده ام.»، «اگر در خانواده و جمع آدم های مهم زندگی مان، درستی حرف های او را تأیید کنم، به افزایش امنیت و اعتماد به نفس او کمک کرده ام» و ...
به یاد داشته باشید، شما می توانید فرد یک دنده و سرسختی باشید که به کوتاه نیامدن و سر حرف خود ایستادنش افتخار می کند، در حالی که همه ی اطرافیان از او ناراضی اند. هم چنین می توانید فرد منطقی و انعطاف پذیری باشید که به حرف های افراد خانواده ی خود گوش می دهد و نظرات دیگران را منصفانه ارزیابی می کند.
وقتی به جای پافشاری بر حرف ها و عقایدتان شنونده ی عاقل و با انصاف حرف های دیگران باشید، در محیط خانه برای خود امنیت ایجاد می کنید؛ وقتی حرف های درست را، حتی اگر مخالف حرف های شما باشد، می پذیرید، اطرافیان به شما احترام می گذارند؛ و وقتی بر سر موضوعات با افراد دیگر خصوصاً فرزند نوجوان تان به توافق می رسید، حضور بسیار مثبتی در کل خانواده خواهید داشت.
منبع مقاله :
موسوی، شکوفه؛ (1387)، رابطه ی والدین و نوجوان (با نوجوان خود چگونه رفتار کنید؟)، تهران: نشر قطره، چاپ چهارم
