اگر بخواهید اعتیاد به چیزی را ترک کنید، دچار تغییر در ساختار شیمیایی مغز، چاقی، سردرد و حالت تهوع می شوید.24 ساعت بعد از ترک کردن، علائمی در شما به وجود می‌آید. اولین چیزی که احساس می‌کنید این است که ذهن شما کند می‌شود و میزان هوشیاری شما پائین می‌آید، و حتی اگر کاری انجام نداده باشید، دچار ضعف عضلانی می‌شوید و نسبت به گذشته تحریک پذیرتر و کج خلق تر می‌شوید. بعد از گذشت زمان، دچار سردرد می‌شوید و تمرکز کردن برای شما سخت می‌شود. و به دلیل اعتراض بدن به قطع مصرف مواد، احساس درد در عضلات خود می‌کنید، حالت تهوع خواهید داشت و علائم بیماری‌های دیگری نیز در شما ظاهر می‌شود.
در این‌جا در مورد مصرف مواد مخدر و یا مشروبات الکلی صحبت نمی‌کنیم، مقصد ما ترک اعتیاد به کافئین است که به طور گسترده ای در بین مردم مصرف می‌شود. ما گاهی اوقات فراموش می‌کنیم که کافئین اعتیاد آور است و جزء معروف‌ترین روانگردان ها در جهان است.
مثل بیشتر مواد مخدر، کافئین نیز اعتیاد آور است. این مساله را دانشمندان در سال 1994 کشف کرده اند. چرا کافئین آعتیادآور است؟ دلیل این مساله ریشه در این دارد که مواد مخدر، مغز انسان را تحت تاثیر قرار می‌دهند و به انسان احساس هوشیاری می‌دهند و این چیزی است که مصرف کنندگان کافئین به آن علاقه دارند. بلافاصله بعد از این‌که شما چیزی را که محتوی کافئین است می‌نوشید و یا می‌خورید، توسط روده کوچک جذب می‌شود و در رگ ها حل می‌شود و به جریان می‌افتد. به دلیل این‌که مواد شیمیایی آن هم در آب و هم چربی قابل حل شدن هستند، می‌توانند به رگ‌های خونی مغز نفوذ کنند و وارد آن شوند. از نظر ساختاری، کافئین شبیه مولکولی به نام آدنوزین است که به طور طبیعی در مغز وجود دارد. در واقع کافئین می‌تواند به سلول های مغزی گیرنده آدنوزین نفوذ کند و آن را از کار بی‌اندازند و به طور طبیعی آدنوزین‌هایی که تولید می‌شوند، در گیرنده‌ها گیر می‌افتند و احساس خستگی به ما می‌دهند. وقتی مولکول‌های کافئین، گیرند‌ها را از کار می‌اندازند، از ایجاد هوشیاری و تولید انرژی برای چندین ساعت جلوگیری می‌کنند. به علاوه، بعضی از محرک‌های طبیعی مغز، مانند دوپامین، هنگامی که گیرنده‌های سینوسی از کار می‌افتند، به طور موثرتری کار می‌کنند. به همین دلیل، کافئین به خودی خود محرک نیست اما باعث افزایش قدرت محرک‌های دیگر می‌شود ( در واقع باعث می‌شود که محرک‌های طبیعی بدن ما، فعالیت بیشتری داشته باشند). وقتی کافئین مصرف می‌کنیم، بسته به سن، وزن و عوامل دیگر، چهار تا شش ساعت طول می‌کشد تا در بدن بسوزد و از بین برود. در کسانی که هرروزه قهوه، چای، نوشیدنی‌های انرژی زا و ... مصرف می‌کنند، مشخصه‌های جسمی و ذهنی با گذشت زمان تغییر می‌کنند.
خبر خوب این است که در مقایسه با اعتیاد های دیگر ، اعتیاد به کافئین دارای تاثیرات کوتاه مدت است. برای ترک این اعتیاد، تنها نیاز است که هفت تا دوازده روز قهوه خوردن را کنار بگذارید. در طول این مدت، مغز شما به طور خودکار تعداد گیرنده‌های آدنوزین را کاهش می‌دهد و به کمبود ناگهانی کافئین پاسخ می‌دهد. اگر این کار را ادامه دهید و در طول این مدت چای ننوشید، میزان گیرنده‌های آدنوزین به مقدار اولیه خود کاهش پیدا می‌کنند و اعتیاد شما به کافئین از بین خواهد رفت.
