توبه؛ دریچة امیدواری

امید، عامل ذاتی و باطنی شالودة زندگی و عامل پویایی روان انسان است. امید، تنها در دل انسان پدید می اید و از جمله ویژگی های انسان است که تضمین کنندة سلامت روانی و عاملی انرژی آفرین محسوب می شود. به راستی که چرخ های سنگین زندگی با دست نامرئی امید می چرخد.

فضا و مکان های دینی، حس امیدواری را در مردم، خصوصاً جوانان افزایش می دهد

در بینش دینی، امیدی ستوده شده که موضوع آن، زندگی پربارتر، رستگاری، زنده و سرشار بودن است. آنان که چنین امیدی دارند، نشانه های زندگی تازه را می بینند و هر لحظه آماده اند تا به تولد چیزی که آمادة زاده شدن است یاری رسانند. این، همان امیدی است که پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله می فرمایند: امید، رحمت خدا برای امت من است. اگر امید نبود، مادری فرزند خویش را شیر نمی داد و کسی درختی نمی کاشت».

قرآن کریم نیز همواره روح امیدواری را در دل مؤمنان می دمد و به بندگان، تأکید می کند که از رحمت خدا مایوس نشوند.

خداوند در سورة حجر، ایة 56 می فرماید: ای ابراهیم! هرگز نومید مباش. ابراهیم گفت: آری، هرگز به غیر از مردم گمراه، کسی از لطف خدا نومید نیست».

ناامیدی

می گویند، شیطان تصمیم گرفت که دیگر، مردم را فریب ندهد. از همین روی ابزاری را که با آن ها مردم را منحرف می کرد، به فروش گذاشت. حرص، طمع، فریب کاری، نفاق، دنیاپرستی و ... را در معرض دید بازدیدکنندگان قرار داد و روی هر کدام از آن ها نیز قیمتی گذاشت. اما در میان این ابزارها، یکی را دور از دست قرار داده بود و البته قیمت بسیار بالایی هم برای آن تعیین کرده بود.

از شیطان پرسیدند: این وسیله که بسیار قدیمی و کهنه به نظر می رسد چیست و چرا این قدر گران است؟

شیطان گفت: من از این وسیله تاکنون خیلی استفاده کرده ام و از زمان های قدیم نیز آن را به کار برده ام و اتفاقاً وسیلة خوبی برای منحرف کردن است و برای همین است که کهنه شده و قیمتش گران است. این وسیله، چیزی نبود جز ناامیدی و یأس».

گناه

شکی نیست که ما انسان های عادی گناهانی داریم که شاید از سر غفلت و جهالت مرتکب آن ها شده ایم. از سوی دیگر زندگی همراه با گناه به دلیل خسارت ها و زیان های فراوانی که دارد، وجدان بیدار آدمی را عذاب می دهد و او را در پرتگاه ناامیدی قرار می دهد. از همین روی، خداوند متعال درِ توبه را به روی انسان ها باز گذاشته تا هرگز نومید نشوند. خداوند در سورة زمر، ایة 53 می فرماید: ای پیامبر! به بندگانم بگو، ای بندگانی که به نفس خود ستم روا داشته اید، از رحمت خدا ناامید نباشید. به درستی که خدا تمام گناهان را می بخشاید».

شیرینی دست کشیدن از گناه

هرکس با هر میزان آلودگی به گناه، بداند که درِ رحمت الهی همواره گشوده است و راه برای بازگشت به جادة رشد و تعالی باز. این بازگشت، نیازمند همت و تلاشی است که توبه» نام دارد.

خدای مهربان توبه کاران را دوست دارد و بدی ها و گناهان آنان را به خوبی و حسنات تبدیل می کند.

امام صادق علیه السلام می فرماید: وقتی کسی به حقیقت پشیمان شد و توبة نصوح کرد، خداوند دوستش می دارد و در دنیا و آخرت گناهانش را می پوشاند.

می پرسید چگونه؟ آن ها را از ذهن دو ملکی که گناهان را نوشته اند، محو می کند و به اعضا و جوارحش سفارش می کند که سخنی از گناهان صاحب شان نگویند و به نقطه نقطة زمین نهیب می زند، مبادا دم از گناه او بزنند.