رقابت های انتخاباتی و زمینه سازی شور و شکوه حضور مردم در پای صندوق های رای به هر میزان که به اقتدار و صلابت نظام کمک خواهد کرد، اگر خدای ناکرده فضا سازی ها به تخریب و غیبت و تهمت و افترا تبدیل شود، به همان میزان تهدید بزرگی برای به انحراف کشیدن هدف مقدس انتخابات است و نهادینه شدن بازار تهمت و افترا، چیزی جزء بدبینی و عدم اعتماد افراد و گروه ها را در پی نخواهد داشت.
راه درمان و جلوگیری از این اعمال زشت و ناپسند تمسک به آیات و روایات اهل بیت است، آنجا که قرآن کریم تصریح می کنند، اگر کسی غیبت برادر دینی خود را بکند مانند این است که گوشت برادر مرده خود را خورده است، «یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثیراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَ لا تَجَسَّسُوا وَ لا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضاً أَ یُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخیهِ مَیْتاً فَکَرِهْتُمُوهُ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحیم. ای کسانی که ایمان آورده اید! از بسیاری از گمانها بپرهیزید، چرا که بعضی از گمانها گناه است؛ و هرگز(در کار دیگران) تجسّس نکنید؛ و هیچ یک از شما دیگری را غیبت نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟! (به یقین) همه شما از این امر کراهت دارید؛ تقوای الهی پیشه کنید که خداوند توبه پذیر و مهربان است»! ( حجرات12)
سرانجام شوم غیبت قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنِ اغْتَابَ مُؤْمِناً بِمَا فِیهِ لَمْ یَجْمَعِ اللَّهُ بَیْنَهُمَا فِی الْجَنَّةِ أَبَداً وَ مَنِ اغْتَابَ مُؤْمِناً بِمَا لَیْسَ فِیهِ انْقَطَعَتِ الْعِصْمَةُ بَیْنَهُمَا وَ کَانَ الْمُغْتَابُ فِی النَّارِ خَالِداً فِیهَا وَ بِئْسَ الْمَصِیرُ.
(امالی صدوق-مجلس 22)
پیامبر فرموده اند: هر کس از مؤمنی در مورد آنچه که در او هست غیبت کند، خدا آن دو را در بهشت جمع نمی فرماید و هر کس از مؤمنی در مورد آنچه که در او نیست غیبت کند، پرده عصمت میان آن دو قطع می شود و چنین شخصی در آتش جاودانه است و چه بد سرانجامی است.
خورش سگ های دوزخ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع کَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ وُلِدَ مِنْ حَلَالٍ وَ هُوَ یَأْکُلُ لُحُومَ النَّاسِ بِالْغِیبَةِ اجْتَنِبِ الْغِیبَةَ فَإِنَّهَا إِدَامُ کِلَابِ النَّارِ
(بحار ج 72 ص 720)
امیر المؤمنین فرموده است، هر کس با غیبت، گوشت مردمان را بخورد، اگر تصور کند حلال زاده است، دروغ می گوید. از غیبت بپرهیزید که نان خورش سگهای دوزخ است.
غیبت چیست؟ قَالَ الصَّادِقُ ع مِنَ الْغِیبَةِ أَنْ تَقُولَ فِی أَخِیکَ مَا سَتَرَهُ اللَّهُ عَلَیْهِ وَ إِنَّ مِنَ الْبُهْتَانِ أَنْ تَقُولَ فِی أَخِیکَ مَا لَیْسَ فِیهِ.
(امالی صدوق – مجلس54)
امام صادق فرموده است، اگر آنچه را خداوند نسبت به برادر مؤمن تو پوشیده بگویی، غیبت است و بهتان آن است که در مورد او چیزی بگوئید که در او نیست.
قَالَ الصادق ع مَنْ قَالَ فِی أَخِیهِ الْمُؤْمِنِ مَا رَأَتْهُ عَیْنَاهُ وَ سَمِعَتْهُ أُذُنَاهُ فَهُوَ مِمَّنْ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی اِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ.
(امالی صدوق مجلس54)
همان حضرت فرموده است، هر کس در مورد برادر مؤمن خود آن چیزی را که با دو چشم خویش دیده و با دو گوش خود شنیده است بگوید، در زمره آنانی است که خداوند در آیه 19 سوره نور در باره آنان چنین فرموده است، کسانی که دوست دارند زشتی ها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناکی بری آنان در دنیا است و خداوند می داند و شما نمی دانید.
بندگان بد قَالَ الْبَاقِرُ ع بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ یَکُونُ ذَا وَجْهَیْنِ وَ ذَا لِسَانَیْنِ یُطْرِی أَخَاهُ شَاهِداً وَ یَأْکُلُهُ غَائِباً إِنْ أُعْطِیَ حَسَدَهُ وَ إِنِ ابْتُلِیَ خَذَلَهُ
(ارشاد القلوب الی الصواب ج 1 ص 178)
امام باقر (ع) فرموده است، بنده یی که دورو و دو زبان باشد، بد بنده یی است که در حضور با برادر خویش نیکو برخورد کند و در غیاب او، از او غیبت کند و گوشتش را بخورد و اگر چیزی به او عطا شود، بر او رشک می برد و اگر گرفتار شود، یاری اش نمی دهد.
زبان آتشین قَالَ الصَّادِقُ ع مَنْ لَقِیَ النَّاسَ بِوَجْهٍ وَ عَابَهُمْ بِوَجْهٍ جَاءَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ لَهُ لِسَانٌ مِنْ نَارٍ
(امالی صدوق مجلس54)
امام صادق (ع) فرموده است، هر کس در حضور مردم به گونه یی، و در غیاب، گونه دیگر باشد، یا با آنان دو رو باشد، روز رستاخیز در حالی که زبانی از آتش دارد، مبعوث می شود.
چاه مکن بهر کسی ...
قَالَ الصادق ع لَا تَغْتَبْ فَتُغْتَبَ وَ لَا تَحْفِرْ لِأَخِیکَ حَفِیرَةً فَتَقَعَ فِیهَا فَإِنَّکَ کَمَا تَدِینُ تُدَانُ
(روضۀ الواعظین)
همان حضرت فرموده است، عیسی (ع) به یکی از یاران خود فرمود، آنچه را دوست نمی داری نسبت به تو انجام دهند، نسبت به هیچ کس انجام مده و اگر کسی به گونه راست تو سیلی زد، گونه چپ خویش را در اختیارش بگذار. «4» (4) و فرموده است، از کسی غیبت مکن تا غیبت کرده نشوی و برای برادرت چاه مکن که خود در آن افتی که هر گونه رفتار کنی، همان گونه با تو رفتار می شود.
قال رسول الله ص: مَنْ بَهَتَ مُؤْمِناً أَوْ مُؤْمِنَةً أَوْ قَالَ فِیهِ مَا لَیْسَ فِیهِ أَقَامَهُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَلَی تَلٍّ مِنْ نَارٍ حَتَّی یَخْرُجَ مِمَّا قَالَ فِیه.
کوهی از آتش هر کس بهتانی به زن مؤمن یا مرد مؤمنی بزند یا آنچه را در او نیست بگوید، خدای عز و جل او را بر کوهی از آتش باز می دارد تا از عهده آنچه گفته است برآید.
قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع مَا عُمِرَ مَجْلِسٌ بِالْغِیبَةِ إِلَّا خَرِبَ مِنَ الدِّینِ فَنَزِّهُوا أَسْمَاعَکُمْ عَنِ اسْتِمَاعِ الْغِیبَةِ فَإِنَّ الْقَائِلَ وَ الْمُسْتَمِعَ لَهَا شَرِیکَانِ فِی الْإِثْمِ وَ لَقَدْ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص یَقُولُ الْغِیبَةُ إِدَامُ کِلَابِ النَّارِ مَنْ نَظَرَ فِی عَیْبِ نَفْسِهِ اشْتَغَلَ عَنْ عَیْبِ غَیْرِهِ وَ مَنْ نَظَرَ فِی عُیُوبِ النَّاسِ فَأَنْکَرَهَا ثُمَّ رَضِیَهَا لِنَفْسِهِ فَذَاکَ الْأَحْمَقُ بِعَیْنِهِ.
( روضۀ الواعظین ج 2 ص 47)
امیر المؤمنین (ع) فرموده است، هیچ مجلسی با غیبت آمیخته نمی شود مگر آنکه از لحاظ دینی ویران می شود. گوشهای خود را از شنیدن غیبت پاک دارید که غیبت کننده و شنونده هر دو در گناه شریکند و از پیامبر (ص) شنیدم که می فرمود: غیبت نان خورش سگان دوزخ است و هر کسی به عیب خود بنگرد از عیب دیگران غافل می شود و هرکس به عیب مردم بنگرد و آن را زشت بشمرد و برای خود آن عیب را بپسندد چنین شخصی خود احمق است.
چه کسانی دوزخیان را اذیت می کنند؟
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص أَرْبَعَةٌ یُؤْذُونَ أَهْلَ النَّارِ عَلَی مَا بِهِمْ مِنَ الْأَذَی یُسْقَوْنَ مِنَ الْحَمِیمِ وَ الْجَحِیمِ یُنَادَوْنَ بِالْوَیْلِ وَ الثُّبُورِ یَقُولُ أَهْلُ النَّارِ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ مَا بَالُ هَؤُلَاءِ الْأَرْبَعَةِ قَدْ آذَوْنَا عَلَی مَا بِنَا مِنْ أَذًی فَرَجُلٌ مُعَلَّقٌ مِنْ تَابُوتٍ مِنْ جَمْرٍ وَ رَجُلٌ یجز [یَجُرُّ أَمْعَاءَهُ وَ رَجُلٌ یَسِیلُ فُوهُ قَیْحاً وَ دَماً وَ رَجُلٌ یَأْکُلُ لَحْمَهُ فَیُقَالُ لِصَاحِبِ التَّابُوتِ مَا بَالُ الْأَبْعَدِ قَدْ آذَانَا عَلَی مَا بِنَا مِنَ الْأَذَی فَیَقُولُ إِنَّ الْأَبْعَدَ قَدْ مَاتَ وَ فِی عُنُقِهِ أَمْوَالُ النَّاسِ لَمْ یَجِدْ لَهَا فِی نَفْسِهِ أَدَاءً وَ لَا وَفَاءً ثُمَّ یُقَالُ لِلَّذِی یجز [یَجُرُّ أَمْعَاءَهُ مَا بَالُ الْأَبْعَدِ قَدْ آذَانَا عَلَی مَا بِنَا مِنَ الْأَذَی فَیَقُولُ إِنَّ الْأَبْعَدَ کَانَ لَا یُبَالِی أَیْنَ أَصَابَ الْبَوْلُ مِنْ جَسَدِهِ ثُمَّ یُقَالُ لِلَّذِی یَسِیلُ فُوهُ قَیْحاً وَ دَماً مَا بَالُ الْأَبْعَدِ قَدْ آذَانَا عَلَی مَا بِنَا مِنَ الْأَذَی فَیَقُولُ إِنَّ الْأَبْعَدَ کَانَ یُحَاکِی یَنْظُرُ إِلَی کُلِّ کَلِمَةٍ خَبِیثَةٍ فَیُسْنِدُهَا وَ یُحَاکِی بِهَا ثُمَّ یُقَالُ لِلَّذِی کَانَ یَأْکُلُ لَحْمَهُ مَا بَالُ الْأَبْعَدِ قَدْ آذَانَا عَلَی مَا بِنَا مِنَ الْأَذَی فَیَقُولُ إِنَّ الْأَبْعَدَ کَانَ یَأْکُلُ لُحُومَ النَّاسِ بِالْغِیبَةِ وَ یَمْشِی بِالنَّمِیمَةِ
(روضۀ الواعظین ج2 ص 47)
پیامبر فرموده اند: چهار گروه، موجب افزونی آزار دوزخیان می شوند.با آنکه دوزخیان خود در آزار و شکنجه اند، وقتی به آن چهار گروه، از آشامیدنی های ناگوار دوزخ خورانده می شود و فریاد می زنند. دوزخیان به یک دیگر می گویند: این چهار گروه را چه می شود که آزار ما را بیشتر می کنند؟ گروهی، آویخته از تابوتی آتشینند و گروهی، معده و روده خویش را بیرون می کشند و گروهی، از دهانشان چرک و خون بیرون می آید و گروهی گوشت خود را می خورند.
دوزخیان از فرشته موکل همراه گروه اول می پرسند اینان چه کسانی هستند: می گوید اینان بر گردنشان اموال مردم بوده است و قصد پرداخت آن را نداشته اند. سپس می پرسند، گروهی که معده و روده خویش را بیرون می کشند چه کسانی اند: پاسخ می دهد گروه دوم توجه و اعتنایی نداشتند که نجاست ادرار به هر کجای بدنشان برسد، پاک کنند. سپس از فرشته موکل بر آنان که از دهانشان چرک و خون بیرون می آید می پرسند، می گوید: یاوه سرایی می کردند. هر سخن ناپسندی را که می شنیدند، بازگو می کردند. و در نهایت از فرشته موکل بر آنان که گوشت خود را می خورند، سوال می شود که می گوید: گناه اینان غیبت و سخن چینی بوده است.
والعاقبة للمتقین
