به عقیده بسیاری از کارشناسان، چالش بزرگ پیش روی محصولات صنعتی داخلی در حال حاضر، انبوه کالاهای مصرفی بادوام و کم دوامی است که به شکل قانونی و یا غیرقانونی وارد کشور می شود، اما همین کارشناسان معتقدند که برای برخورد با این چالش نمی توان تنها به برخوردهای قانونی اکتفا کرد.
دو عنصر مهم قیمت و کیفیت سبب می شود تا برای کالایی تقاضا وجود داشته باشد و مادامی که چنین تقاضایی وجود دارد برخوردها راه به جایی نمی برد.
در حال حاضر کالاهای ایرانی در اکثر موارد از یک کیفیت نسبی برخوردار است اما آنچه مشکل آفرین شده تشدید فرهنگ استفاده از کالای خارجی و آنهم به دلایل مختلف از جمله علاقه به مارک خارجی و خودنمایی و یا ذهنیت بد نسبت به کالای داخلی است. برخی افراد نیز نه تنها ابایی ندارند که بگویند کالای خارجی مصرف می کنند بلکه استفاده از خودرو، لوازم خانگی و حتی مواد غذایی با مارک خارجی را یک امتیاز می دانند. در این میان نیز بسیار دیده شده که کالای مارک دار خارجی حتی از کیفیت مطلوبی نیز برخوردار نبوده و عمر آن کالا با قیمتی که برای آن پرداخت شده است مطابقت نمی کند اما باز هم خریدار ایرانی کالای غیر ایرانی را ترجیح می دهد.
کیفیت برتر، زیبایی و قیمت 3 عاملی هستند که در بازار امروز دنیا حرف اول را می زنند و طبعاً نمی توان از بازار و مردم ایرانی انتظار اقدام متفاوت را داشت. حتی امروز «شکل و زیبایی»، نقش مهمتری را یافته است چرا که اولین چیزی است که مشتری (بویژه کودکان و جوانان) را متوقف می کند و می تواند براحتی موجب رغبت خریدار شود، و این چیزی است که متاسفانه در کالاهای ایرانی کمتر از سوی تولید کننده به آن توجه می شود.
کیفیت نیز بسیار مهم است و نمی توان از مصرف کننده انتظار داشت (بویژه اگر به دنبال کالای مصرفی بادوام است) پول خود را صرف خرید کالایی کند که عمر مفید آن کوتاه است. ایجاد رقابت بهترین اقدام ممکن است، اگر تولیدکننده داخلی ما با چنین چالشی روبرو شود (که اکنون روبرو شده است) تمام تلاش خود را برای رساندن کیفیت خود در مقابل جنس خارجی به کار می برد مثلاً زمانی که ماشین لباسشویی خارجی 70 درصد آب و 30 درصد برق کمتر مصرف می کند و علاوه بر آن زیبایی نیز دارد دیگر تولید کننده داخلی نباید و نمی تواند با تکنولوژی 30 سال قبل تولید کند.
هزینه های تولید ما هنوز بالا است و اگر بخواهیم در بازارهای خارجی حضور داشته باشیم باید هم اکنون رقبا را در بازار داخلی کنار بزنیم.
مجیوریم کالایی تولید کنیم که هم از نظر کیفی و هم از نظر قیمت و زیبایی مشتری را راضی کند در غیر این صورت مقهور کالای خارجی خواهیم بود.
وجود حدود 3 میلیون بیکار و تشدید این مسأله و در پی آن وجود 70 میلیون مصرف کننده مؤثر در کشور این سوال را در ذهن می دواند که آیا باید اجازه دهیم کالای مصرفی آن ها توسط کارگران خارجی تأمین شود؟
برای افزایش اشتغال و مبارزه با فقر و بیکاری دولت وظیفه سنگین حمایت از تولید داخلی را برعهده دارد و باید از تمامی امکانات مادی و معنوی که در اختیار دارد در جهت توسعه هر چه بیشتر تولید بهره گیرد و مردم با شناخت کافی از خصوصیات کالاها بهترین یاری دهندگان خواهند بود.
قیمت، کیفیت، زیبایی، اعتماد سازی و خدمات پس از فروش مناسب و احترام به حقوق مصرف کننده، رقابتی کردن بازار بخصوص بازار خودروی کشور، آموزش در مدارس و دانشگاه ها، فرهنگ سازی، حمایت دولت، واردات بی رویه و حساب نشده و در پی آن سودجویی بیشتر تجار و بازرگانان، نظارت دولت بر کیفیت کالاهای داخلی و خارجی، رابطه صنعت و مراکز علمی و دانشگاهی، دانش وارداتی و بومی کردن دانش، بهبود شرایط تسهیلات حمایتی و وام های صنعتی و تولیدی و باز پرداخت آن، بانک ها و موسسات مالی و اعتباری، تکیه بیش از حد بر منابع نفتی، برنامه ریزی مناسب و افقی فراتر از بازارهای داخلی، سامانه های حمل و نقل کالا، مواد اولیه و...؛ همه و همه دست به دست هم خواهند داد تا شعار «ایرانی، کالای ایرانی بخر» را از حرف به عمل برساند یا در حد همان شعار نیز، باقی نماند.
و در پایان هنوز هم در کشور به این اعتقاد نرسیده ایم که مصرف کالای بی کیفیت ضرری بس بیشتر و گاه عواقبی جبران ناپذیر بر پیکره جامع وارد می کند، ایرانی حق دارد کالایی با کیفیت، زیبا، ارزان و در نهایت خدمات پس از فروش مناسب، مصرف کند، و باید به جایی رسید که ایرانی افتخار کند، کالایی ایرانی مصرف می کند و فقط با شعار «ایرانی، کالای ایرانی بخر» کاری از پیش نخواهیم برد.
