*تحصن در دانشگاه تهران
امام در پاریس به نتیجه رسیده بود هر چه زودتر به تهران بیاید.[1] دولت بختیار نمی خواست اجازه دهد. تجربه ی آقای خامنه ای در تحصن بیمارستان امام رضا در مشهد به کار آمد. پیشنهاد او برای تحصن در مسجد دانشگاه تهران پذیرفته شد؛ بنا شد برنامه پنهان بماند، جز برای افراد خاص از دانشگاهیان، چرا که امکان داشت رژیم درهای دانشگاه را ببندد.«من فراموش نمی کنم آن روز با مرحوم آقای بهشتی دو نفری آمدیم و از در شرقی دانشگاه وارد شدیم... رفتیم توی مسجد دانشگاه و بنده رفتم توی آن اتاق عقب مسجد- که یک اتاق کوچکی بود، نمی دانم حالا هم هست یا نه- آنجا مستقر شدیم و از همان روز اول، نشریهی تحصن را راه انداختیم.»[2]
*موافقت با ورورد امام
شنبه هفتم بهمن و 28 صفر راهپیمایی بزرگی در تهران انجام شد و هشتم بهمن تحصن آغاز شد. دومین سخنرانی آقای خامنه ای ذر تهران، در یکی از روزهای تحصن ایراد شد، «آن روز 10 بهمن بود. از صبح تا آخرین ساعات بعدازظهر تظاهرات زیادی در دانشگاه تهران و خیابان های اطراف رخ داد. یکی از این تظاهرات ها مربوط به کارکنان صنایع نظامی بود. شاید سخنرانی آقای خامنه ای به این تظاهرات مربوط بوده باشد. 4500 نفر از اعضای این سازمان نظامی با خودروهایی که عکس های امام همینی بر آن ها نصب بود در حال نزدیک شدن به دانشگاه تهران مواجه شدند. آنان به عنوان اعتراض بر زمین نشستند و فریاد زدند: ما پرسنل نظامی هستیم، ما منتظر خمینی هستیم. » به یاد دارم که ماموران از ورود جماعتی که قصد دیدن یا ملحق شدن به ما را داشتند جلوگیری کرده، با آنها درگیر شدند که این درگیری منجر به شهادت یکی از آنها گردید.»
آقای خامنه ای:« خبر که به ما رسید پیشنهاد کردیم همگی به محل حادثه برویم. به در دانشگاه که محل درگیری بود نزدیک شدیم اما تعدادی از دانشجویان با شتاب آمدند و مانع ادامه ی راه ما شدند. تاکید می کردند که شما باید خود را حفظ کنید؛ رهبران ما هستید. باید از محل خطر دور باشید. با پافشاری ما را به مسجد بازگرداندند و ما را تا پله های مسجد همراهی کردند. من در پله بالا ایستادم و سخنرانی نمودم. این دومین سخنرانی من برای انقلابیون در تهران بود که عکس آن نیز هست.»
روزنامه آیندگان نوشت:«حدود پنج بعداز ظهر در حالی که آیت الله سید علی خامنه ای در مسجد دانشگاه تهران سخنرانی می کرد، عده ای از ورودی دانشگاه به طرف مسجد آمدند و شعار: «رهبران، رهبران ما را مسلح کنید» را فریاد می زدند.»[3] دولت بختیار ناچار با ورود امام موافقت کرد.
پی نوشت
[1] صحیفه امام، ج 10، ص 198
[2] - آیت الله سیدعلی خامنه ای، سخنرانی در دیادر با وزیر علوم و استادان دانشگاه تهران، 1388/11/13
[3] هدایت الله بهبودی، شرح اسم، ص 653 تا 655