سرویس فرهنگ و هنر مشرق - در سینمای اغلب دولتی ایران، برگزاری جشنواره فجر با وجود همه این فیلم‌های رانتی و بدون رقیب، باز بهترین گزینه است و...
در سینمای اغلب دولتی ایران، برگزاری جشنواره فجر با وجود همه این فیلم‌های رانتی و بدون رقیب، باز بهترین گزینه است و تا زمانی که قرار است اوضاع فرهنگ، غیرمردمی باشد، بودن این جشنواره، بهتر از نبودنش است.
جشنواره فیلم فجر با تمام محدودیت‌هایش، مهم‌ترین موقعیتی است که حاکمیت را با طبقه متوسط در طول سال پیوند می‌دهد و جایگاهش فرمایشی و ستادی و آیین‌نامه‌ای نیست، اما درباره کیفیت این جشنواره راستش، تا زمانی که سینمای دولتی ایران، بدون رقیب فیلم می‌سازد، وضعیت همین است و ماجرای برگزاری جشنواره همین روال را خواهد داشت.
شاید یک سال اتفاقی بیفتد و فیلم خوبی به جشنواره راه پیدا کند، مثل سال قبل. یا امسال که شاید بدترین دوره برگزاری جشنواره فجر بود. به هر حال هر دو دوره را یک گروه از مدیران برگزار کردند. پس مشکل از جای دیگری است، و نه جشنواره فجر. تا زمانی که سینمای ایران، نتواند مشروعیتش را از گروه‌های مختلف مردم بگیرد، حالا چه قشر دانشگاهی یا خانم‌های خانه‌دار و آثار مختلفی از سوی کمپانی‌های تجاری مستقل برای کسب درآمد از جیب مردم ساخته نشود، اوضاع به همین منوال خواهد بود. مسئولان در اتاق‌های دربسته خواهند نشست و درباره چگونگی تقسیم منابع مملکت تصمیم خواهند گرفت.
تنها تفاوت اینجاست که یک سال هیئت انتخاب و داوری قوی‌تر است و فیلم‌های بهتری را برای دریافت جایزه انتخاب می‌کند و سال بعد، گروه ضعیف‌تری هستند و همه چیز بیش از پیش افت می‌کند.
نویسنده : امیر قادری - منبع روزنامه جوان
