مرند، در بخشی از مسیر خود با عبور از گردنه استراتژیک پیام، جلگه صوفیان و تبریز را به دشت مرند ارتباط می دهد. در این مسیر، جاده از زمینهایی عبور می کند که ارتفاع زیاد، گسترش نهشته های سطحی کواترنر، دامنه های ناپایدار و فعالیت فرایندهای ژئومورفولوژیکی متعدد از ویژگیهای آن است. علاوه بر این، وقوع سیلابها و روانه های خرده سنگی، حرکات توده ای، وجود گسلهای فعال، فرسایش قهقرایی و عملکرد نادرست انسان در بهره برداری از امکانات منطقه، اجرای طرحهای عمرانی از قبیل راه سازی را با مشکلاتی مواجه ساخته است. شناسایی دقیق مسیر و ارزیابی ژئومورفولوژیکی، اهداف این تحقیق را شامل می شوند.این تحقیق اهمیت توجه به فرایندهای ژئومورفولوژیکی را در مهندسی راه سازی و همچنین برنامه ریزی های آمایش سرزمین در مناطق مشابه، تبیین می کند و بر توانایی و نقش داده های ژئومورفولوژیکی در طراحی راه های ارتباطی تاکید دارد.
نکته قابل توجه در طول مسیر آن است که روی مسیرهای اصلی جریان رودخانه‌ها و در محل تقاطع آنها با جاده، پلهای بزرگی احداث شده است ولی متأسفانه، در امتداد برخی از آبراهه‌های دارای جریان اتفاقی و روانه‌های خرده‌سنگی چنین مسأله‌ای نادیده گرفته شده است. اولاً، حدود 9 مورد از آب راهه‌های طول مسیر فاقد پل آب‌رو می‌باشند. دوم، اینکه بسیاری از آب‌رو‌های ایجاد شده (به عرض دو متر) در مناطق مستعد روانه‌های خرده‌سنگی، برای گذر چنین جریانهایی کوچک می باشند و براحتی به هنگام وقوع سیلاب و روانه خرده‌سنگی بسته می‌شوند. در حال حاضر نیز دهانة بسیاری از این پلها به‌وسیلة آبرفت و خار و خاشاک پرشده‌اند و نیاز به لایروبی دارند. در نهایت می‌توان گفت روانه‌های خرده‌سنگی، بویژه در یال شمالی گردنه، زیرکنی جاده به‌وسیلة جریانها و بسته شدن آب‌روها در طول مسیر، مهمترین خطرهای تهدیدکنندة جاده می باشند که به دنبال رگبارهای شدید می‌تواند اتفاق بیفتد.
