سر پل ذهاب در نزدیکی ویرانه‌های شهر قدیمی حلوان بنا شده و قلعه مخروبه‌ای نیز در نزدیکی آن قرار دارد. سر پل ذهاب به عنوان دژ و پایگاه مرزی ایران بود که در زمان حمله عرب‌ها به ایران از بین رفته و آثاری از پایه‌های آجری آن به جا مانده است. در کتب تاریخی از این ناحیه به عنوان دژ و پایگاه مرزی ایران بود که در زمان حمله عرب‌ها به ایران از بین رفته و آثاری از پایه‌های آجری آن به جا مانده است.
در کتب تاریخی از این ناحیه به عنوان ( زهاو) مرکز ایالت حلوان نام برده شده است. کلمه ذهاب در لغت به معنی ( آب مقطر، خوب و همچنین به معنی چشمه و منبع آب) آمده است. ظاهراً به علت چشمه سارها و سراب‌های فراوان، این شهر به ذهاب مشهور شده است. نام دیگر این ناحیه ( سرپل) است که از نام پلی برروی رودخانه الوند در 12 کیلومتری ذهاب اخذ شده است. این پل در سال 1345 هجری‌شمسی تخریب شده است.
مراکز دیدنی و تاریخی
کاروانسرای سرپل ذهاب
دکان داوود
نقش آتوبانی‌نی
چشمه آب گرم تنگ آب حمام
صنایع و معادن
دام‌داری تنها با شیوه سنتی رواج داشته و شامل پرورش بیش از 10 هزار راس گاو و 400 هزار راس گوسفند و 20 هزار راس بز است. هم چنین فرآورده‌های دامی به مقدار قابل ملاحظه‌ای صادر می شود. لازم به توضیح است که مراتع این شهرستان از بهترین مراتع قشلاقی استان کرمانشاه به شمار می رود. محصولاتی چون فرآورده های دامی و دام، گندم، جو، تره بار، انگور، انار، انجیر و سیب در زمره صادرات شهرستان سرپل ذهاب هستند.
کشاورزی و دام داری
شغل اصلی مردم سرپل ذهاب کشاورزی و دام‌داری است و فرآورده ها و محصولات کشاورزی شهرستان عبارتنداز: گندم، جو، بنشن، کنجد، گیاهان علوفه ای، ذرت، انواع تره بار، سیب، گلابی، انار، و انجیر. کشاورزی در شهرستان سرپل ذهاب سنتی و نوع کشت آبی و دیمی است. رواج کشاورزی در این ناحیه به علت خاک مساعد و آب فراوان است. آب کشاورزی از رودخانه های متعدد و چاه های ژرف و نیمه ژرف تامین می‌شود. در این شهرستان باغ‌داری نیز رواج زیادی داشته و شامل پرورش درختان سیب، انار، گلابی و انجیر می‌شود که تمام آن ها در زمره اقلام صادراتی سرپل ذهاب محسوب می‌شوند.
مشخصات جغرافیایی
شهرستان سرپل ذهاب از شمال به شهرستان جوانرود، از خاور و جنوب خاوری به شهرستان اسلام آباد غرب، از جنوب و جنوب باختری به شهرستان گیلان غرب و از باختر به شهرستان قصر شیرین و خاک عراق محدود می‌شود. شهر سرپل ذهاب مرکز شهرستان سرپل ذهاب، در 52 درجه و 45 دقیقه درازای جغرافیایی و 28 درجه و 34 دقیقه پهنای جغرافیایی، در 550 متری از سطح دریا و در 147 کیلومتری راه اصلی کرمانشاه – قصر شیرین قرار دارد. رود دایمی الوند از میان شهر می‌گذرد و آب و هوای آن نسبتا گرم و نیمه خشک است.
وجه تسمیه و پیشینه تاریخی
سرپل ذهاب در جوار ویرانه های شهر قدیمی حلوان بنا شده و قلعه مخروبه‌ای نیز در نزدیکی آن قرار دارد. سرپل ذهاب به عنوان دژ و پایگاه مرزی ایران باستان بود که در زمان حمله عرب ها به ایران از بین رفته و تنها آثاری از پایه های آجری آن بر جای مانده است. در کتب تاریخی از این ناحیه به عنوان «زهاو» مرکز ایالت حلوان نام برده شده است. کلمه ذهاب در لغت به معنای آب مقطر، خوب و هم چنین به معنی چشمه و منبع آب آمده است و ظاهرا این شهر به علت چشمه سارها و سراب های فراوان، به ذهاب مشهور شده است. نام دیگر این ناحیه سرپل است که از نام پلی بر روی رودخانه الوند در 12 کیلومتری ذهاب اخذ شده است. این شهر طبیعتی بسیار زیبا دارد. قدمت این شهر به زمان مادها می رسد که در نوشته های جغرافی دانان بعد از اسلام بنام حلوان یاد شده و آشوریان به آن «کالمانو» می گفتند. این منطقه در زمان ساسانیان استانی به نام ‹‹خسرو شادفیروز›› و دربردارنده پنج شهر ‹‹فیروز قباد››، ‹‹کهستان››، ‹‹تامرا››، ‹‹ارپل›› و «خانقین» بوده است. در دوران خلفای عباسی این ناحیه تابع حکومت بغداد بود. اما بعدها به استثنای دوره زندیه و قاجاریه که توسط پادشاهان عثمانی اداره می شد، همواره جزء قلمرو ایران بوده است.
