مسجد جامع معروف به میان ده این مسجد از گذشته های دور و کلا” از زمانی که مسلمانان ایران را فتح کردند ، در زمان سلسله ی صفوی بنا شده و سبک این زمان را به خوبی نشان می دهد این بنا به طور کامل از گل و آجر ساخته شده است . کاشی کاری نیست ولی در ایوانی بزرگ آیاتی از قرآن مجید که به خط کوفی بسیار زیبا نوشته شده به چشم می خورد . سقف ایوان ها و شبستان مسجد کاملا” هلالی شکل است و در سر در ورودی آن روی سنگ بزرگی اشعاری مبنی بر زمان ساخت بنا حک شده است.
در کتاب طرایق الحقایق نویسنده معصوم علیشاه از این مسجد یاد نموده است ودر سال 1030بنا شده است.
در جایی دیگر آمده است :
مسجد جامع میان ده در خیابان حسینیه و محله میانده شهر بشرویه واقع است. سبک معماری این مسجد شبیه به سبک سلجوقی است و نشانه هایی از معماری دوره‌ی صفویه نیز در آن دیده می‌شود. این سازه در 1030 هجری قمری ساخته شده است. ورودی این مسجد در مقابل مدرسه‌علمیه است. این مسجد تک ایوانی است و تنها ایوان آن در سمت جنوب قرار دارد و محرابی بر دیواره انتهایی آن تعبیه شده است. سقف ایوان از دو تویزه یکی در اسپر ایوان و دیگری در وسط ایوان که دو گنبد عرقچین را بر فراز خود دارد تشکیل شده است. در اطراف حیاط مرکزی 12 ستون آجری با طاق بندی‌های جناغی وجود دارد و رواقهایی با سقف هایی گنبدی را تشکیل داده اند. در ضلع شمالی و پشت رواق شمالی شبستانی وجود دارد و کل مسجد در حدود 850 متر مربع مساحت دارد. آنچه به این مسجد زیبایی بخشیده است کاربندیهای تردستانه‌ی آجری و گچی است.
