اختلال نعوظ در مردان

توانایی جنسی، اندازه آلت تناسلی و هرچه به عملکرد جنسی مردان مربوط باشد، حساسیت زیادی را در آنان برمی‌انگیزد؛ با وجود این به دلیل احساس شرم و نیز تابو بودن مشکلات جنسی معمولا از آن صحبتی نمی‌شود و حتی مردانی که در عملکرد جنسی خود دچار مشکل هستند، ممکن است تمایلی به صحبت با پزشک دربارهٔ مشکلشان نداشته باشند. مشکل نعوظ یکی از این مشکلات است. اگر خودتان یا یکی از نزدیکانتان به این مشکل مبتلاست یا علاقه‌مندید در مورد مشکل نعوظ بیشتر بدانید، ما را با خواندن این مطلب همراهی کنید.

اختلال نعوظ چیست؟

نعوظ به بزرگ و سفت‌شدن آلت تناسلی مردان هنگام تحریک و برانگیختگی جنسی گفته می‌شود. وقتی مردی، توانایی ایجاد نعوظ یا حفظ نعوظ به مدت کافی برای انجام عمل مقاربت جنسی را ندارد، با اختلال نعوظ مواجه هستیم که در زبان عامیانه گاهی از آن به عنوان ناتوانی جنسی یاد می‌شود. باید توجه داشت که تقریبا همه مردان در طول زندگی خود گاهی نرسیدن به حالت نعوظ را تجربه می‌کنند اما این حالت تا وقتی که در عملکرد جنسی فرد مشکل ایجاد نکند، آن را غیر ممکن نسازد و سبب نارضایتی مداوم نشود، اختلال نعوظ نامیده نمی‌شود.

چرا اختلال نعوظ اتفاق می‌افتد؟

متخصصان بروز اختلال نعوظ را ناشی از عوامل عضوی و عوامل روان‌شناختی می‌دانند.

علت‌های جسمی

علل عضوی معمولا در نتیجه یک بیماری زمینه‌ای موثر بر عروق خونی یا اعصاب تامین‌کننده آلت تناسلی مرد یا براثر مصرف داروهای تجویزی متعدد، مواد مخدر، الکل، سیگار یا شرایطی مانند دیابت و بیماری‌های قلبی به وجود می‌آید.

علت‌های روانی

عوامل روان‌شناختی برای جلوگیری از نعوظ، نیز ممکن است به یک محل، زمان، فردی خاص یا تحریک جنسی اندک مربوط باشد؛ به عنوان مثال یک مرد ممکن است هنگام رابطه جنسی با فردی غیر از همسرش دچار مشکل نعوظ شود؛ در حالی که هنگام رابطه جنسی با همسرش مشکلی ندارد یا مرد دیگری ممکن است برای رسیدن به نعوظ به محیط خلوتی که در آن هیچ نوع اسباب حواس‌پرتی وجود نداشته باشد، نیازمند باشد. گاهی نیز تحریک‌نشدن و نرسیدن به نعوظ به خاطر آن است که افراد به‌جای‌ آن‌که بر محرک جنسی، مثل حضور همسر، توجه کنند، به افکار نگران‌کننده‌ای که ذهنشان را پرکرده مثل «دوباره موفق نمی‌شوی»، توجه می‌کنند. استرس، اعم از شغلی، مالی یا زناشویی و اضطراب نیز ممکن است دستیابی به نعوظ را دشوار سازد مردی که مشکل نعوظ را تجربه می‌کند ممکن است نگران تکرار آن در دفعات بعد باشد. این اضطراب ممکن است به «اضطراب عملکرد»، یا ترس از شکست جنسی بیانجامد و مرد را از برقراری رابطه جنسی گریزان سازد. احساس‌گناه نیز یکی از علل ایجاد اختلال نعوظ است. مردی که نسبت به رابطه جنسی نگرش منفی داشته و همیشه آن را امری زشت و منفور می‌پنداشته یا هشیار یا ناهشیار هنگام رابطه جنسی دچار احساس گناه می‌شود، ممکن است دچار اختلال نعوظ شود، مشکلی که به نوبه خود زمینه‌ساز تشدید احساس گناه مردی است که معتقد است نمی‌تواند همسرش را به خوبی از لحاظ جنسی تامین نماید.

افسردگی هم ضمن این‌که یک علت شایع بروز اختلال نعوظ است، پیامد دردناک این اختلال نیز هست. مرد دچار این اختلال علاوه بر آن‌که لذت ارضای جنسی را از دست می‌دهد، به خاطر احساس بی‌کفایتی و مشکلاتی‌که این اختلال در زندگی‌اش‌ ایجاد می‌کند، افسرده می‌شود. اعتمادبه‌نفس پایین و احساس بی‌کفایتی نیز علت و پیامد اختلال نعوظ است؛ به ویژه در مردانی که نسبت به توانایی جنسی خود حساسیت زیادی دارند. این‌گونه مردان، معمولا توانایی خود در دست‌یابی به نعوظ را به عنوان مردانگی خود درنظر دارند. سابقهٔ قربانی سوءاستفادهٔ جنسی قرارگرفتن در دوران کودکی و سابقه ضربه روانی، نیز ممکن است با اختلال نعوظ در ارتباط باشند. آن‌چه در رابطه بین همسران می‌گذرد، نیز ممکن است اختلال نعوظ را در پی داشته باشد؛ مثلاً گاهی اختلال نعوظ ناشی از احساس خشمی است که مرد نسبت به همسرش دارد، خشمی که نمی‌تواند آن را مستقیما آن را ابراز کند. ناتوانی برای اعتمادکردن به همسر، فشار از طرف همسر، انتظارات همسر، ارتباط ضعیف با همسر و تحقیرشدن از جانب وی ممکن است به جلوگیری از نعوظ بیانجامد. این مسائل ضمن ایجاد پریشانی و نگرانی در همسران، به مرور علاقه آنان به یکدیگر و به رابطه جنسی را کاهش می‌دهد و حتی زمینه‌ساز جدایی آنان می‌شود.

چاره چیست؟

علت بروز اختلال نعوظ هر چیزی باشد، اگر درمان نشود، پیامدهای تلخی به همراه دارد. در ادامه به شما گفته می‌شود چاره چیست:

خجالت را کنار بگذارید و از یک متخصص مشاوره بگیرید

به جای خودخوری و پرهیز از رابطه جنسی، شرم و خجالت را کنار بگذارید و با یک متخصص درباره مشکل خود صحبت کنید. همان‌طور که گفته شد، علل پزشکی و روان‌شناختی متعددی برای اختلال نعوظ وجود دارد و تشخیص مناسب برای کمک به حل مشکل رابطه جنسی شما لازم است. متخصصان با بررسی علت ایجاد مشکل، درمان مناسبی پیشنهاد می‌دهند.

واقع‌گرا باشید

برخی از افراد دارای این انتظار غیرواقع‌گرایانه هستند که رابطه جنسی آن‌ها باید در همهٔ اوقات پرشور و فوق‌العاده باشد. وقتی این انتظار برآورده نمی‌شود یا ناراحت و خشمگین می‌شوند یا پس می‌کشند و کاملا میل جنسی‌شان را از دست می‌دهند؛ در حالی که کیفیت رابطهٔ جنسی و نیز میل یا سفتی نعوظ از زمانی به زمان دیگر فرق می‌کند؛ به عنوان مثال با افزایش سن، رسیدن به حالت نعوظ، به اندازه روزهای جوانی راحت نیست. توجه داشته باشید که رابطهٔ جنسی حتی اگر کامل یا شگفت‌انگیز نباشد، باز هم می‌تواند رضایت‌بخش باشد.

مزاحم‌ها و مراحم‌های رابطه را بشناسید

عقاید مربوط به شرایط مطلوب برای رابطه جنسی از فردی به فرد دیگر فرق می‌کند؛ به عنوان مثال برخی افراد به روشن‌کردن شمع هنگام رابطه جنسی علاقه‌مندند. برخی دوست دارند چراغ را خاموش کنند. برخی به رابطه جنسی در صبح علاقه‌مندند و برخی شب‌ها را ترجیح می‌دهند. از سوی دیگر وضعیت نامطلوب مانند گریه بچه، زنگ تلفن، اختلاف نظر با همسر، نیز موقعیت را در رابطهٔ جنسی نامساعد کرده و باعث می‌شود فرد به نعوظ دست پیدا نکند.

مسلماً افزایش عواملی که رابطه جنسی را بهتر می‌کنند و کاهش عواملی که مانع رابطهٔ جنسی می‌شوند، موجب احساس رابطهٔ جنسی خوش‌آیند می‌شوند. گرچه معمولا شناسایی عوامل مشکل‌آفرین در برانگیختگی جنسی، به ویژه اگر این عوامل قبلا موجب بازداری رابطه جنسی نبوده‌اند، دشوار است؛ قطعا بیشتر زن‌وشوهر‌ها می‌توانند زندگی جنسی خود را با فراهم‌کردن شرایط مناسب برای خود و همسرشان، بهبود بخشند.

رابطه زناشویی خود را تقویت کنید

معمولاً افراد برای مشکلات جنسی خود به دنبال یک توضیح پزشکی آسان و پذیرفتنی هستند و عوامل آشکاری همچون احساسات منفی نسبت به همسرانشان را نادیده می‌گیرند؛ در صورتی‌که مشکلات زناشویی یکی از عوامل مهم ایجاد مشکلات جنسی همچون اختلال نعوظ است. این‌که یک مرد تا چه اندازه با همسرش جور یا به وی علاقه‌مند است، نگرش وی نسبت به همسرش چیست و همسرش تا چه اندازه از نظر جنسی برای وی جذاب است، بیانگر احساس و علاقهٔ مرد به رابطه جنسی با همسر و برانگیختگی جنسی هنگام رابطه با وی است و از سوی دیگر این موضوع که همسر یک مرد تا چه اندازه در رابطهٔ جنسی احساس راحتی می‌کند و نسبت به آن تمایل دارد نیز ممکن است برانگیختگی جنسی مرد و رسیدن وی به حالت نعوظ را تحت‌تاثیر قرار دهد؛ بنابراین تقویت رابطه عاطفی و پیوندهای زناشویی نه تنها موجب برانگیختگی جنسی زن و شوهر می‌شود؛ بلکه باعث می‌شود همسر فرد نیز برای آماده‌سازی و رساندن وی به حالت برانگیختگی تمام تلاش خود را به کارگیرد.