مینودشت یکی از شهر‌های استان گلستان در شمال ایران است. این شهر مرکز شهرستان مینودشت است.
نام قدیم مینودشت حاجیلر بوده است. گفته می‌شود در گذشته گروهی از ایلات آذربایجان در زمان صفویان، هم زمان با مهاجرت گروهی از مردم استان فارس به این سامان کوچ داده شده اند.
بخشی از پارک ملی گلستان در محدوده این شهرستان قرار دارد و دارای جنگلهای انبوه و متراکمی است.
جغرافیا
مینودشت از جنوب به استان سمنان و خراسان، از شرق به استان خراسان، از غرب به گنبد کاووس و از شمال به شهرستان کلاله محدود می‌شود. این شهرستان در سال 1369 از گنبد کاووس جدا شد و به صورت شهرستان مستقل درآمد.
ناهمواریهای این شهرستان از دو قسمت کوهستانی و جلگه‌ای تشکیل شده است. قسمت کوهستانی آن دنباله کوههای البرز شرقی است. نقاط کوهستانی آن از سوی شرق از طریق ارتفاعات پارک ملی گلستان به ارتفاعات بجنورد متصل می‌گردد. قسمت جلگه‌ای تنها در مرکز و ضلع غربی، وسعت کمی دارند که بسیار حاصلخیز هستند.از روستاههای مهم مینودشت دهستان القجر می‌باشد. این روستا خود از اجتماع چند روستا (محله) بوجود آمده است. یکی از محله‌های اصلی و قدیمی آن محله ممشتی (ممشلی) می‌باشد. اکثریت مردم القجر را مردم ترک زبان قزلباش تشکیل می‌دهند.
یکی دیگر از مهمترین دهستانهای شهرستان مینودشت ، دهستان دوزین می‌باشد که در حدود 40 کیلومتری شهر مینودشت واقع شده است! اهالی دهستان دوزین اکثرا به زبان فارسی محلی صحبت می‌کنند و شغل اغلب آنها کشت توتون و گندم می‌باشد. یکی از روستاههای مهم مینودشت از دیرباز، روستای قلمی می‌باشد که در 6 کیلومتری این شهر در مسیر جاده مینودشت – آزادشهر قرار گرفته است. در کنار این روستا شهرک صنعتی مینودشت قراردارد. در این روستا امامزاده اسحاق نیز وجود دارد که زایران از اطراف برای زیارت آن می‌آیند. این روستا دارای قو میت های قزلباش (بومی ساکنین اصلی روستا)و از مهمترین خانواده‌های قزلباش ممشلی هستند. از جمله خانواده‌های اصلی و مهم این روستا حاج عباس ممشلی و حاج موسی و جعفر ممشلی(ماله ها) می‌باشند که در این روستا سکنی گزیدند. دلیل نام گذاری قلمی در گذشته وجود نی زار در این منطقه بوده است در مجاور این روستا بلوچ ها (گرگیج آباد) و سیستانی ها (سنچولی آباد) وجود دارند.
